கோளில் பொறியின் குணமிலவே எண்குணத்தான்

குறள் 9

கோளில் பொறியின் குணமிலவே எண்குணத்தான்

தாளை வணங்காத் தலை

[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், கடவுள் வாழ்த்து]

பொருள்

கோள் - கொள்ளுகை, துணிவு; மதிப்பு; வலிமை; அனுபவம்; புறங்கூறுதல்; பொய்; இடையூறு; தீமை; கொலை; பாம்பு; நஞ்சு; இராகு; கோள்; மேகம்; ஒளி; பரிவேடம்; குலை; இயற்கை; காவட்டம்புல்; கொழு; முன்னிலைப்பன்மைவிகுதி.

இல் - இடம்; வீடு இல்லறம் மனைவி மருதமுல்லைநிலங்களின்தலைவியர்; குடி இராசி தேற்றாங்கொட்டை இன்மை சாவு எதிர்மறைஇடைநிலை; ஐந்தாம்வேற்றுமைஉருபு; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு.

பொறியில் - பொறி - வரி, கோடு, புள்ளி; தழும்பு; அடையாளம்; எழுத்து; இலாஞ்சனை; விருது; உயர்ந்தஉடல்இலக்கணம்; வண்டு; பீலி; தேமல்; பதுமை; விதி; கன்னப்பொருத்து; மூட்டுவாய்; மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவிஎன்னும்ஐம்பொறி; ஆண்குறி; மனம்; அறிவு; அனற்றுகள்; ஒளி; எந்திரம்; மதிலுறுப்பு; மரக்கலம்; விரகு; நெற்றிப்பட்டம்; திருமகள்; செல்வம்; பொலிவு; முன்வினைப்பயன்; திரட்சி; ஊழ்.

குணம் - பொருளின்தன்மை; ஒழுக்கத்தன்மை; சாத்துவிகஇராசததாமதமாகியமூலகுணங்கள்; காப்பியத்தைச்சிறப்பிக்கும்செறிவு, தெளிவுமுதலியதன்மை; அனுகூலம்; சுகம்; மேன்மை; புத்தித்தெளிவு; நிறம்; வில்லின்நாண்; குணவிரதம்; குடம்; கயிறு

இல் - இல்லை 

இலவே - இல்லை 

வே எண்  – விரும்பத்தக்க, விழைதலுக்குரிய

எண்குணத்தான்- எட்டுக்குணங்களையுடையகடவுள்; அருகன்; சிவன்.

தாளை - தாள் - கால்; மரம்முதலியவற்றின்அடிப்பகுதி; பூமுதலியவற்றின்காம்பு; வைக்கோல்; முயற்சி; தாழ்ப்பாள்; படி; திறவுகோல்; ஒற்றைக்காகிதம்; சட்டையின்கயிறு; விளக்குத்தண்டு; விற்குதை; ஆதி; கடையாணி; வால்மீன்; சிறப்பு; கொய்யாக்கட்டை; தாடை; கண்டம்.

வணங்குதல் - நுடங்குதல்; அடங்குதல்; ஏவற்றொழில்செய்தல்; வழிபடுதல்; சூழ்ந்துகொள்ளுதல்.

வணங்காத் - வணங்காதவன் 

தலை - சிரம்; முதல்; சிறந்தது; வானம்; இடம்; உயர்ந்தோன்; தலைவன்; உச்சி; நுனி; முடிவு; ஒப்பு; ஆள்; தலைமயிர்; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு; ஓர்இடைச்சொல்; மேலே; தபால்கடிதத்தில்ஒட்டும்முத்திரைத்தலை; தலையோடு.

முழுப்பொருள்

முன் குறிப்பு: சில உரைகள் எண்குணங்களை இவ்வதிகாரமான கடவுள் வாழ்த்து-இல் முதல் 8 குறள்கள் வகுக்கும் 8 குணங்கள் என்று கூறுகின்றன. அப்படி இருக்க வாய்ப்புகள் மிக குறைவு. ஏனெனில் திருக்குறள் பெரும்பாலும் மற்றொரு குறளை சார்ந்து இருக்காது. ஒரு தனிக்குறளாகவே பொருளை அளிக்கும். சில குறள்கள் மற்ற குறளை மனதில் வைத்து படித்தால் நமக்கு அதன் ஆழம் இன்னும் அதிகமாக இருக்குமே தவிர முற்றிலுமாக மற்ற குறள் மீது சாரந்து இருக்காது. அது மட்டும் இன்றி திருக்குறளின் அதிகாரங்களில் வரும் வரிசை முறை பற்றி பலவேறு கருத்துக்கள் உள்ளன. 20ஆம் நூற்றாண்டுக்கு முன்பு வேறுபட்ட வரிசை முறைகளை உரையாசிரியர்கள் கையாண்டு இருக்கிறார்கள்.

கொள்கை இல்லாத ஐந்து பொறிகள் இருந்தும் அவற்றால் ஒரு பயனுமில்லை. அதுப்போல எல்லோரும் விரும்பக்கூடிய நற்குணங்களை கொண்ட இறைவனின் தாள் (திருவடிகள்)கண் பணியாத/வணங்காத தலை இருந்தும் ஒரு பயனுமில்லை. 

திருநாவுக்கரசரின் “தலையே நீ வணங்காய்” என்கிற பாடலில் 

“தலையே நீ வணங்காய், 

கண்காள் காண்மின்களோ, 

செவிகாள் கேண்மின்களோ, 

மூக்கே நீ முரலாய், 

வாயே வாழ்த்து கண்டாய், 

நெஞ்சே நீ நினையாய், 

கைகாள் கூப்பித்தொழீர், 

ஆக்கையாற்பயனென், 

கால்களாற் பயனென்” ஒவ்வொரு பயனுடை புற காரணங்களையும் விளித்து அவைகளுக்குண்டான இறைப்பொருளைச் சார்ந்த கடைமைகளைக் கூறுகிறார்.

இவரும் முதன்மையாகத் தலையைத்தான் சொல்லுகிறார்.  தலையென்பது சிந்திக்கும் மூளையுளது, அதனுடைய ஆட்சியில்தான் மற்றவுறுப்புகள் இயங்குகின்றன. அது உண்மையான இறைப் பொருளை அறிந்து, பணிவுடன் இருந்துவிட்டால், மற்றவுறுப்புகள் தாமாக அவ்வவற்றுன் பயனைச் சரிவர செய்துவிடும்.

பல உரைகளுள் கவனிக்க படவேண்டிய ஒன்று - இங்கு கவனிக்கப்பட வேண்டியது பௌத்த சமயக் கோணம்.

எண்குணத்தான் பண்புகள் என்பது சமண தீர்த்தங்கரருக்குப் பொருந்துவது போலவே புத்தருக்கும் புத்தரின் போதனைகளுக்கும் பொருந்தும். இருப்பினும் குறளுக்கான புத்த சமய அடிப்படை விளக்கங்கள் எதுவும் நமக்குக் கிடைத்தில. முதல் அதிகாரத்தில் வெளிப்படையாகப் புத்த சமய சாயல்கள் பல தெரிந்தும் குறளுக்குப் புத்த அடிப்படையில் விளக்கம் அளிக்கவோ (சைவ சமயத்தார் போல), உரிமை கொண்டாடவோ முற்பட்ட ஒரு பௌத்த நூல் சென்ற நூற்றாண்டின் அயோத்திதாசர் காலம் வரை இல்லாததற்குக் காரணம் எதுவாக இருக்கலாம் என்பதைத் தற்காலத்தில் நாம் யூகிக்க மட்டுமே முடியும். திருக்குறள் முதல் அதிகாரம் காட்டும் துறவியின் குறிப்புகளான  1. ஆதிபகவன், 2. வாலறிவன், 3. மலர்மிசை ஏகினான், 4. வேண்டுதல் வேண்டாமை இலான், 5. இருவினையும் சேரா இறைவன், 6. பொறிவாயில் ஐந்தவித்தான் , 7. தனக்குவமை இல்லாதான், 8. அறவாழி அந்தணன், 9. எண்குணத்தான், 10. இறைவன் என்பவை புத்தருக்கும் பொருந்தக் கூடியவை.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் ”இந்திய சிந்தனை மரபில் குறள் 3” கட்டுரையில் இவ்வாறு கூறுகிறார் -> ”கடவுள் வாழ்த்து முதல் குறளின் சொல்லாட்சிகளில் உள்ள ஆசீவக-சமணப்பாதிப்பு என்பது பிற எந்த மத-தத்துவச் செல்வாக்கை விடவும் அதிகம் என்றே எண்ணத்தோன்றுகிறது. சமண மரபுப்படி முதல் தீர்த்தங்காரர் ஆகிய ஆதிநாதரை வணங்கியபடித்தான் நூல் தொடங்குகிறது [ஆதிபகவன்] வாலறிவன், மலர்மிசை ஏகினான், வேண்டுதல் வேண்டாமை இலான், இருள்சேர் இருவினையும் சேரா இறைவன், பொறிவாயில் ஐந்தவித்தான்,அறவாழி அந்தணன், எண்குணத்தான் என்று வள்ளுவர் சொல்லும் எல்லா சொற்களும் இயல்பாக சமண தீர்த்தங்காரர்களுக்கு மட்டுமே பொருந்துபவை.

இச்சொற்களுக்கு பிற்காலத்தில் உரையாசிரியர்கள் கொடுத்துள்ள விளக்கங்கள் பல. ஆனால் சம்ஸ்கிருத சமண நூல்கள் பலவற்றில் இதே சொல்லாட்சிகள் இப்படியே சமண மூலவர்களுக்கு அளிக்கப்பட்டுள்ளது வெளிப்படையாகவே தெரியவரும் விஷயம்.  அறத்தின்ஆழி என்பது சமணர்களின் அறச்சக்கரம் என்பதை உணர்வதற்கு ஆய்வே தேவையில்லை”.

பௌத்தம் காட்டும் உயர்ந்த வழியில் நடக்கும் குணங்கள்:

(காண்க : Noble Eight Fold Path - Wiki, உன்னதமான எண்வகை மார்க்கங்கள் - Wiki)

1. நன்மொழி (Right Speech), 

2. நற்செயல் (Right Conduct), 

3. நன்னெறி (Right Livelihood), 

4. நன்முயற்சி (Right Effort), 

5. நல்லெண்ணம் (Right Mindfulness), 

6. நல்லறம் (Right Intention),  

7. நல்நோக்கம் (Right View), 

8. நல்லறிவு (Right Insight) ஆகியன.

இதன் அடிப்படையில்; எண்குணத்தான் என்பதற்கான புத்தசமய விளக்கமாக, பிறவிச்சுழற்சியிலிருந்து விடுதலைக்கு வழிவகுக்கும் பௌத்த நல்வழிகளான 1. நன்மொழி, 2. நற்செயல், 3. நன்னெறி, 4. நன்முயற்சி, 5. நல்லெண்ணம், 6. நல்லறிவு, 7. நல்நோக்கம், 8. நல்லறம்  என்ற இத்தகைய எட்டு பண்புகளைக் கொண்டவரும், துறவியுமான புத்தர் எண்குணத்தான் என அழைக்கப்படுவதற்குப் பொருத்தமானவர். அவரை ஒரு அறவாழி அந்தணனாக, தருமசக்கரத்தைச் சுழற்றும் முத்திரை காட்டுபவராக புத்தரின் சிலை அமைப்புகளும் காட்டும். தர்மசக்கரத்தின் எட்டு ஆரங்களும் இந்த எட்டு பண்புகளையே பௌத்தத்தில் குறிக்கிறது. புத்தர் தாமரை மலரில் நடந்தார், மலர்மிசை ஏகினார் என்ற புத்த தொன்மங்களும் உள்ளன. திருக்குறள் முதல் அதிகாரத்தின் பத்து குறள்கள் காட்டும் பண்புகள், குறிப்பாக எண்குணத்தான் என்பது புத்தரைக் குறிக்கப்படும் ஒரு விளக்கமாகத் தரப்பட்டால், அந்த விளக்கம் ஏற்றுக் கொள்ளக்கூடியது என்பதுடன் மிகப் பொருத்தமாகவும் இருக்கும்.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை

”பண்ணவன் எண்குணன்” (சிலப் 10:188)

“எட்டுக் கொலாமவர் ஈறில் பெருங்குணம்” (அப்பர்.விடந்தீர்த்த 8)

“குணங்கள்தோள் எட்டு மூர்த்தி” (அப்பர்.வன்னியூர் 7)

“கலைஞானிகள் காதல்எண் குணவன்காண்” (அப்பர்.தென்குரங்கு 4)

“எட்டு வான்குணத் தீசனெம்மான்” (அப்பர்.இடைமருது 4)

“இறையவனை மறையவனை எண்குணத்தினானை” (சுந்தரர்.கானாட்டு.3)

“எண்குணத் தீசனை” (பொன்வண்ணத் 53)

“எண்குணனும் கோட்பட்டு” (சீவக 1469)

“தாளினான் கானப்பேர் தலையினால் வணங்குவார்” (சம்பந்தர்.கானப்பேர் 8)

“தலையினால் வணங்கத்தவ மாகுமே” (சம்பந்தர்.மழபாடி 4)

“தலையே நீவணங்காய்” (அப்பர்.அங்க.1)

“வணங்கத் தலைவைத்து” (திருவா.281)

“தம்பத்தின் மேற்புழை ஏழுள் ஆக்கித் தமித்துவைத்த

கும்பத்தி னோடு நிகரொக்கு மாம்குனிப் பின்றிஐந்தாம்

பம்பத்தி காயம் பணித்த பிரான்பசுந் தாமரைத்தாள்

செம்பத்தி யால்வணங் காச்சிறி யார்தம் சிரத்திரளே” (திருநூற் 23)

அறியாத குறள்கள் - கவிஞர் மகுடேசுவரன்

ஒருவனுக்கு எல்லாம் இருக்கிறது. அறிவு இருக்கிறது, கல்வி இருக்கிறது, செல்வம் இருக்கிறது, சுற்றமும் நட்பும் சூழ்ந்த நிறைவான வாழ்க்கை இருக்கிறது. போக நுகர்ச்சிக்கும் அளவே இல்லை. அவை போதுமா ?

அவன் சான்றோர்களை மதிக்கவில்லை. அனுபவஸ்தர்களை ஏளனமாகப் பார்க்கிறான். வயோதிகர்களை, தன்னினும் எளியவர்களை உயிர்ராசியாகக் கூடக் கருதுவதில்லை. எல்லாம் தனக்குத் தெரியும் என்று முன்னோர் வாக்குகளை மீறி நடக்கிறான். அவர்கள் கனவுகளைத் தகர்த்து தன்வழியே தருக்கனாய்ச் செல்கிறான்.

இது ஒருபுறம் இருக்கட்டும். எல்லாவற்றுக்கும் மேம்பட்ட ஒன்று இருக்கிறது. அதற்கு அவனைப்போல் ஒற்றைப்படையான குணமில்லை. எட்டுக்குணம் கொண்டது அது.

முழுமையைச் சொல்ல தமிழில் எட்டு, பத்து என்ற எண்வகையைப் பயன்படுத்துவார்கள். ‘எட்டுத்திசை’ என்பர். அது ‘எல்லாத் திக்கும்’ என்றே பொருள்படும். ‘ஒன்றுக்குப் பத்துமுறை கேட்டுவிட்டேன்’ என்பார்கள். அளவற்ற முறை கேட்டுப் பார்த்ததை அவ்வாறு சொல்கிறார்கள். 

அந்த எண்குணமுள்ளதைச் சிலர் இயற்கை என்கிறார்கள். கூருணர்ச்சி பெருகியவர்கள் அதை ஆன்மிக அனுபவமாகத் துய்த்திருக்கிறார்கள். அதைக் கண்டவர்கள் என்பதால் விளக்கிக்கொண்டிருக்க மாட்டார்கள். உள் கட’ந்த ஒன்றைக் கடவுள் என்கிறார்கள். நாம் இறை என்றே கருதுவோம்.

அந்தப் பேரிறைக்கு வாய்த்த எண்குணங்களையும் வகுத்திருக்கிறார்கள். 

 1. தன்வயத்தன் ஆதல் 

2. தூய உடம்பினன் ஆதல்

3. இயற்கை உணர்வினன் ஆதல்

4. முற்றும் உணர்தல்

5. இயல்பாகவே பந்த பாசங்களிலிருந்து நீங்குதல்

6. பேரருள் உடைமை

7. முடிவில்லாத ஆற்றலுடைமை

8. வரம்பில்லாத பேரின்பமுடைமை

இவ்வெண்குணங்களும் வாய்க்கப் பெற்றவன் கண்முன்னே தோன்றுகின்ற அருளாளனாகவும் இருக்கலாம். கண்ணுடையோர் மட்டுமே அத்தகையோரைக் காண்பர்.

அத்தகைய எண்குணம் வாய்க்கப்பெற்ற வல்லானை உணர்ந்து அறிந்து தாள்பணிந்து வணங்காத ஒருவன் தலையைக் கொண்டிருந்தால்கூட அவன் தலையைக் கொண்டுள்ளவனாகக் கருதப்பட வேண்டியவன் இல்லை’ என்கிறார் வள்ளுவர். அதாவது ‘தலையற்ற முண்டமே’ என்று வைகிறார். 

ஆனால், பாருங்கள்... அவன் தலையிலும் உடலிலும் ஐம்பொறிகளும் உள்ளனவே என்று மேல்முறையீடு செய்வார்கள். ஐம்பொறிகள் இருந்தும் இல்லாதனவே’ என்கிறார். கண் நன்றாகப் பார்க்கிறது,

காது நன்கு கேட்கிறது, தொடுவுணர்ச்சி உண்டு’ என்பார்கள். ‘காண்பதும் கேட்பதும் உணர்வதும் குணங்கெட்டவைகளைத்தாம். அவற்றின் அருங்குணங்கள் அழிந்து வெறும் நுகர்குணங்களாக மிஞ்சியுள்ளன. அதனால் அவ்வுறுப்புகள் குணமிழந்தவையே’ என்கிறார் வள்ளுவர். 

எண்குணமுள்ள பேரிறையின் தாள் கண்டு வணங்காத தலையுள்ளவன் அதைக் கொண்டிருந்தும் இல்லாதவன். பொறிகள் இருந்தும் அற்றவன். அவற்றுக்குப் புலனுணர்ச்சிகள் இருந்தாலும் அவை அவற்றின் பண்பழிந்தவை’ என்கிறார்.

இதோ குறள் (அதிகாரம்: கடவுள் வாழ்த்து, குறள் எண் 9)

கோளில் பொறியில் குணமிலவே எண்குணத்தான்

தாளை வணங்காத் தலை. 

எண்குணத்தான் தாளை வணங்காத் தலை’ பொருள் புரிகிறது. 

கோளில் - கோள் இல் - கோள் என்றால் கொள்ளுதல், கொண்டிருத்தல். இல் என்றால் இல்லை. 

எண்குணத்தான் தாளை வணங்காத் தலை கோளில் - எட்டுக்குணமுடைய இறைவன் தாள்களைப் பணிந்து வணங்காத தலையை ஒருவன் கொண்டிருந்தும் அது இல்லாததே ஆகும். 

பொறியில் - அத்தலையில் பொறிகள் ஐந்தும் இருந்தென்ன... அவையும் இல்லாதனவே.

குணமிலவே - அவற்றுக்கு புலன் உணர்ச்சிகள் இருந்துமென்ன அவை குணமில்லாதவையே. 

எண்வகைப் பண்புகளையுடைய இறைவனின் திருவடியை வணங்காத தலை இருந்தும் இல்லாததே. அத்தலையில் பொறியுறுப்புகள் இருந்தும் இல்லாதனவே. அவற்றுக்குப் புலப்பாடுகள் இருந்தும் இல்லாதனவே. 

எண்குணங்கள்

1) தன்வயத்தனாதல் - சுதந்திரம் உடையவனாக இருத்தல். அதாவது பிறர் வயப்பட்டு தொழிற்படாது, அனைத்திலும் சுதந்திரம் உடையவன். இவனது ஆணைவழியே அனைத்தும்.

2) தூய உடம்புடைமை - உயிரின் இருப்பை எமக்கு அறிய உதவுவது உடம்பு. அதுபோல் இறைவனது இருப்பை அறிந்து கொள்வதற்கு அவனது அருள் உதவுகின்றது. எனவே உவமைகளைக் கடந்த, இப்படிப்பட்டது,இத்தகையது என்ற வர்ணனைகளுக்குள் அடங்காத அருளையே தனது உடலாகக் கொண்டிருப்பவன். அருளே அவனது திருமேனி.

3) முடிவிலா ஆற்றல் உடையவன் / அளவிலா ஆற்றல் உடையவன் -  அறிவித்தாலன்றித் தாமே அறியமாட்டாத உயிர்களையும் அசைவித்தாலன்றி தாமே அசையமாட்டாத பிரபஞ்சங்களையும் ஏககாலத்தில் அறிவித்து, அசைவித்து அனைத்தையும் ஆளுகின்ற ஆற்றல். எச்செயலையும் எக்காலத்திலும் செய்ய வல்லமை உடைவனாக இருத்தல்.

4) இயல்பாகவே பாசங்களில் இருந்து நீங்கியவன் - இறைவன் இயல்பாகவே  ஆணவம்,கன்மம்,மாயை என்னும் பாசத்துக்குள் அகப்படாதவன். ஆணவம்,கன்மம்,மாயை என்னும் பாசம் இறைவனை அணுகும் திறனற்றவை. இறைவனும் இயல்பாகவே அவற்றில் இருந்து விலகி; தூய்மையானவனாக இருப்பவன்.

5) பேரருள் உடையவன் - பயன் கருதாது அருள் வழங்கும் தன்மையுடையவன். ஆன்மாக்கள் தங்களைப் பிடித்துள்ள ஆணவம்,கன்மம்,மாயை ஆகிய மும்மலங்களாகிய பாசங்களின் நிமித்தம் அறிவு சுருங்கி, பேரின்பத்தை அனுபவிக்கமுடியாது துன்புறுவது கண்டு; அவற்றுக்கு பாசநீக்கம் செய்து பேரின்பம் அனுபவிக்கச் செய்தல் வேண்டும் என்று எழுகின்ற பெரு இரக்கமே இறைவனின் பேரருள். உயிர்களுக்கு பிறவிகள் தந்து, வினைகளைப் போக்கி, ஆன்மாவை மெதுமெதுவாக பக்குவப்படச்செய்து, பாசங்களிலிருந்து நீக்கி விடுவித்து முக்தி வழங்குகின்ற இறைவனின் ஒப்புவமையற்ற பெரு இரக்கம்.

6) இயற்கை உணர்வினன் -  ஆன்மா கருவி கரணங்களின் துணையினால் அறிவிக்க அறிவது.( ஐம்புலன்களின் துணையோடும் ஐம்பொறிகளின் மூலம் அறிந்து கொள்வது) ஆனால் இறைவன் தன்னியல்பால் அறிவுடையவானாக விளங்குதல். அனைத்தையும் இயல்பாகவே தானே அறியும் தன்மை உடையவன்.

7) முற்றுணர்வினன் - அறிவு இயற்கையாகவே விளங்குவதுடன்;  ஏக காலத்தில் அனைத்தையும் உணருகின்ற முற்றறிவு உடையவன்.அதாவது ஒவ்வொரு பொருளையும் ஒவ்வொன்றாக அறியாமல் எல்லாப் பொருள்களையும் ஒரே நேரத்தில் அறிதல்.

8) வரம்பிலா இன்பம் உடையவன் / அளவிலா ஆனந்தம் உடையன் -  பேரின்பம் உடையனாக விளங்குதல். அதாவது யாதொரு குறையும் இல்லாதவன்.

தன்வயத்தனாதல்,தூய உடம்புடைமை,முடிவிலா ஆற்றல் உடைமை,இயல்பாகவே பாசங்களில் இருந்து நீங்கிய தன்மை 

ஆகிய நான்கும் இறைவனின் சத்து தன்மைக்குள் அடங்கும். 

முற்றுணர்வு உடைமை, பேரருள் உடைமை, இயற்கை உணர்வுடமை ஆகிய மூன்றும் சித்து தன்மைக்குள் அடங்கும். 

வரம்பிலா இன்பம் உடைமை ஆனந்தத்தன்மைக்குள் அடங்கும். 

எனவே சச்சிதானந்த நிலையாகிய இறைவனின் இயற்கைத்தன்மையை சைவசித்தாந்தம் அழகுற விரித்து தெளிவுபடுத்துகின்றது என்றால் மிகையில்லை! 

நிர்க்குணனாய் நின்மலனாய் நித்தியா னந்தனாய்- சிவஞான போதம் 

அதுசரி, சைவநூல்கள் இறைவனை நிர்க்குணன் என்றும் குறிக்கின்றது. எண்குணன் என்றும் குறிக்கின்றது. குழப்பமாக இருக்கே?

மும்மலப்பிணிப்பால் வருகின்ற சாத்வீகம்,இராசதம்,தாமதம் என்னும் முக்குணங்களைக் கொண்டிருப்பவன் அல்லன் என்ற பொருளிலேயே நிர்க்குணன் என்று சைவநூல்கள் குறிக்கின்றன.

தடத்தநிலையில் எண்குணனாக வெளிப்படும் இறைவனின் எண்குணங்கள் சொரூபநிலையில் வெளிப்படுத்தப்படாது "சும்மா" இருக்கும் சிவமாக சிவப்பரம்பொருள் விளங்கும். இந்நிலையில் சச்சிதானந்தம் என்று போற்றப்படுகின்றார் என்று விரிவாகப் பார்த்தோம்.

பரிமேலழகர் உரை

கோள் இல் பொறியில் குணம் இல - தத்தமக்கு ஏற்ற புலன்களைக் கொள்கை இல்லாத பொறிகள் போலப் பயன்படுதலுடைய அல்ல; எண் குணத்தான் தாளை வணங்காத் தலை - எண் வகைப்பட்ட குணங்களை உடையானது தாள்களை வணங்காத தலைகள். (எண்குணங்களாவன: தன்வயத்தன் ஆதல், தூய உடம்பினன் ஆதல், இயற்கை உணர்வினன் ஆதல், முற்றும் உணர்தல், இயல்பாகவே பாசங்களின் நீங்குதல், பேரருள் உடைமை, முடிவு இல் ஆற்றல் உடைமை, வரம்பு இல் இன்பம் உடைமை என இவை.இவ்வாறு சைவாகமத்துக் கூறப்பட்டது. 'அணிமா' வை முதலாக உடையன எனவும், 'கடை இலா அறிவை' முதலாக உடையன எனவும் உரைப்பாரும் உளர். காணாத கண் முதலியன போல வணங்காத தலைகள் பயன் இல எனத்தலைமேல் வைத்துக் கூறினார். கூறினாரேனும், இனம்பற்றி வாழ்த்தாத நாக்களும் அவ்வாறே பயன் இல என்பதூஉம் கொள்க. இவை மூன்று பாட்டானும் அவனை நினைத்தலும், வாழ்த்தலும், வணங்கலும் செய்யாவழிப் படும் குற்றம் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை

அறிவில்லாத பொறிகளையுடைய பாவைகள் போல, ஒரு குணமுமுடையனவல்ல; எட்டுக் குணத்தினை யுடையவன் திருவடியினை வணங்காத தலையினையுடைய உடம்புகள். உயிருண்டாகில் வணங்குமென் றிழித்து உடம்புக ளென்றார்.

மு.வரதராசனார் உரை

கேட்காதசெவி, பார்க்காத கண் போன்ற எண் குணங்களை உடைய கடவுளின் திருவடிகளை வணங்காதவரின் தலைகள் பயனற்றவைகளாம்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

எண்ணும் நல்ல குணங்களுக்கு எல்லாம் இருப்பிடமான கடவுளின் திருவடிகளை வணங்காத தலைகள், புலன்கள் இல்லாத பொறிகள்போல, இருந்தும் பயன் இல்லாதவையே.

அறவாழி அந்தணன் தாள்சேர்ந்தார்க் கல்லால்

குறள் 8

அறவாழி அந்தணன் தாள்சேர்ந்தார்க் கல்லால்

பிறவாழி நீந்தல் அரிது

[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், கடவுள் வாழ்த்து]

பொருள்

அற - முழுவதும்; மிகவும் தெளிவாக செவ்வையாக.

அறம் - தருமம்; புண்ணியம் அறச்சாலை தருமதேவதை யமன் தகுதியானது; சமயம் ஞானம் நோன்பு இதம் இன்பம் தீப்பயன்உண்டாக்கும்சொல்.

ஆழி - சக்கரப்படை; ஆணைச்சக்கரம்; கட்டளை வட்டம் மோதிரம் சக்கரம் குயவன்திகிரி; யானைக்கைந்நுனி; கடல் கடற்கரை காண்க:ஆளி; குன்றி கணவனைப்பிரிந்தமகளிர்இழைக்கும்கூடற்சுழி.

அந்தணன் - வேதத்தின்அந்தத்தைஅறிபவன்; அழகியதட்பத்தினையுடையவன், செந்தண்மையுடையவன்; பெரியோன் முனிவன் கடவுள் பார்ப்பான் சனி வியாழன்

தாள் - கால்; மரம்முதலியவற்றின்அடிப்பகுதி; பூமுதலியவற்றின்காம்பு; வைக்கோல்; முயற்சி; தாழ்ப்பாள்; படி; திறவுகோல்; ஒற்றைக்காகிதம்; சட்டையின்கயிறு; விளக்குத்தண்டு; விற்குதை; ஆதி; கடையாணி; வால்மீன்; சிறப்பு; கொய்யாக்கட்டை; தாடை; கண்டம்

சேர்ந்தார்க்கு - சேர்ந்தார் - சேர்தல் - ஒன்றுகூடுதல்; இடைவிடாதுநினைத்தல்; கலத்தல்; சம்பந்தப்படுதல்; நட்பாதல்; இயைதல்; உரித்தாதல்; சேகரிக்கப்படுதல்; திரளுதல்; செறிதல்; கிடத்தல்; உளதாதல்; செல்லுதல்; கூடுதல்; பொருந்துதல்; புணர்தல்; பெறுதல்; சென்றடைதல்; ஒப்பாதல்; நேசித்தல்.

அல்லால் - அல்லாமல்

பிற - மற்றவை; ஓர்அசைச்சொல்.

ஆழி - சக்கரப்படை; ஆணைச்சக்கரம்; கட்டளை வட்டம் மோதிரம் சக்கரம் குயவன்திகிரி; யானைக்கைந்நுனி; கடல் கடற்கரை காண்க:ஆளி; குன்றி கணவனைப்பிரிந்தமகளிர்இழைக்கும்கூடற்சுழி.

நீந்து - கிறேன், நீந்தினேன், வேன், நீந்த, v. n. To swim as living creatures, நீரில்நீந்த. 2. To swim over, swim out, நீந்தியேற. 3. To pass over, or though, escape from, கடக்க.

நீந்தல் - கடத்தல் 

அரிது - அருமை; பசுமை

முழுப்பொருள்

அறக்கடலாய் விளங்கும் சான்றோனான இறைப்பொருளே அந்தணன் இங்கே. அத்தகைய இறைவனின் துணை இப்பிறவி பெருங்கடலை கடக்க மிக மிக தேவை. அவனை ஒரு காலமும் மறவாது (எப்பொழுதும் நினைத்துக்கொண்டு) அவன் தாள் பற்றி இருப்பவர் இப்பிறவி பெருங்கடலை நீந்த முடியும். மற்றவர்கள் இந்த பிறவி பெருங்கடலை நீந்திக் கடத்தல் மிக மிக அரிது. 

வாழ்க்கையென்பதை ஒரு கடலுக்கு ஒப்பாகச் சொல்வது வழக்கு. கடலானது சோர்வைத்தரும் நீண்ட தூரம், ஆழம், ஆர்ப்பரிக்கும் அலைகள், ஆபத்தை விளைக்ககூடிய பல உயிரினங்கள் என்று நீந்திக் கடப்பதற்கு ஒரு சவாலான களமாக இருப்பது. அதைக் கடப்பதற்கு எப்படி ஒரு நல்ல நாவாய் தேவையோ, நாவாயைச் செலுத்த மீகாமன் தேவையோ, அதைப் போன்றவன் தான் அறக்கடலாய் விளங்கும் சான்றோனான இறைப்பொருள். அவனைத் துணையெனக் கொண்டே, பிறவியாகிய,  பேராபத்துகளும், கடப்பதற்கு பல சவால்களும் நிறைந்த மனித வாழ்கையைக் கடக்கமுடியும்.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் உரை (சுட்டியைத் தட்டவும்)

திருக்குறளை மூன்று வகையில் பார்க்கலாம். நெறிகள். அறங்கள். மெய்யறிதல்கள். நெறிகளாக மட்டுமே நாம் கண்டு வருகிறோம். பல குறள்கள் அவ்வகைப்பட்டவை. ஆனால் குறள் ஒருபோதும் இதைச்செய்தாகவேண்டும் என்று சொல்வதில்லை. இதைச்செய்யாவிட்டால் உனக்கு இன்ன தண்டனை என்று சொல்வதில்லை. மனுநீதி அல்லது குரான் போன்ற நூல்களுடன் ஒப்பிட்டுநோக்கினால் இதைக் காணமுடியும். குறள் கனிந்த குரலில் பேசுகிறது. அந்தக் கனிவு எங்ஙனம் வந்தது? அது அறத்தில் வேரூன்றியதாக இருப்பதனால்தான். அறவாழி அந்தணன் என்றே அது இறைவனைக் காண்கிறது. இது சரி இது தவறு என்ற இறுதி கூறும் அதிகார நிலையில் நின்றபடி குறள்பேசுவதில்லை. வாழ்க்கையின் போக்கு இவ்வாறு இருக்கிறது, இதில் நீ இவ்வாறு இருப்பது நலம் பயக்கும் என்று சொல்கிறது. இந்த அறநோக்குதான் குறளின் நெறிகளுக்கு அடிப்படையாகும். அன்றி மதமோ அதிகாரமோ அல்ல.

அந்த அறநோக்கு எங்ஙனம் வருகிறது? அது குறளில் உள்ள மெய்யறிதலில் இருந்தே. நுண்மையான புடவிப்பேரியக்கம் குறித்த மறையறிதல் குறளாசிரியருக்கு உள்ளது. ஆகவேதான் அவர் அறிவருக்கு அறிவர் என்று சொல்லப்படுகிறார். அந்த மெய்யறிவை நாம் குறளின் பல பாடல்களில் அறியமுடியும். அதிலிருந்தே வாழ்க்கைப்பேரியக்கம் குறித்த அறிதலை அவர் அறிந்தார்.

இந்தமூன்று தளங்களிலும் நிற்கும் குறளை அணுகுவதற்கு நுண்தத்துவநோக்கு தேவை. அதை சரியாகவே சொல்லியிருக்கிறீர்கள். உங்கள் நுண்ணறிவால் நீங்கள் குறளைப்பற்றி எழுதலாம். எழுத வேண்டும். வாழ்த்துக்கள்

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை

”அறவாழி யண்ணல்” (சீவக 1611)

“ஒண்மணி அறவாழி” (சீவக 3023)

“அருளோடெழும் அறவாழி அப்பா” (திருநூற் 5)

“அறவாழி கொண்டே வென்ற அந்தணனே” (திருநூற் 27)

“கொடிமாடச் செங்குன்றூர் நின்ற அந்தணன்” (சம்பந்தர்.கொடிமாடச் 1)

“இமையோர் போற்றும் அந்தணனை” (அப்பர்.ஆரூர் 4)

“அறவனை ஆழிப்படை அந்தணனை” (திருவாய் 1.7:1)

“அறவன் கழல்சேர்ந்து” (சம்பந்தர் அரிசிற் 11)

குறிப்பு

பிறிது ஆழி என்று இருப்பின் அறமல்லாத மறமாகிய ஆழி என்று கொள்ளுதல் கூடும். பிறவாழி என்று பன்மையாகக் கூறியமையின் அறத்தின் இன்மாகி பொருள் இன்பக் கடல்கள் என்று உரை கூறுவதே பொருந்தும். பிற ஆழிகளைக் கடக்க ஒராழி உதவும் என்றது ஒரு நயம்

பரிமேலழகர் உரை

அற ஆழி அந்தணன் தாள் சேர்ந்தார்க்கு அல்லால் - அறக்கடல் ஆகிய அந்தணனது தாள் ஆகிய புணையைச் சேர்ந்தார்க்கல்லது; பிற ஆழி நீந்தல் அரிது. அதனின் பிறவாகிய கடல்களை நீந்தல் அரிது. (அறம், பொருள், இன்பம் என உடன் எண்ணப்பட்ட மூன்றனுள் அறத்தை முன்னர்ப் பிரித்தமையான், ஏனைப் பொருளும், இன்பமும் பிற எனப்பட்டன. பல்வேறு வகைப்பட்ட அறங்கள் எல்லாவற்றையும் தனக்கு வடிவமாக உடையான் ஆகலின், 'அறஆழி' அந்தணன் என்றார். 'அறஆழி' என்பதனைத் தரும சக்கரம் ஆக்கி, 'அதனை உடைய அந்தணன்' என்று உரைப்பாரும் உளர். அப்புணையைச் சேராதார் கரைகாணாது அவற்றுள்ளே அழுந்துவர் ஆகலின், 'நீந்தல் அரிது' என்றார். இஃது ஏகதேச உருவகம்.).

மணக்குடவர் உரை

அறமாகிய கடலையுடைய அந்தணனது திருவடியைச் சேர்ந்தவர்க்கல்லது, ஒழிந்த பேர்களுக்குப் பிறவாழியை நீந்தலாகாது. அது பெறுதலரிது. இது காமமும் பொருளும் பற்றி வரும் அவலங் கெடுமென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

அறக்கடலாக விளங்கும் கடவுளின் திருவடிகளைப் பொருந்தி நினைக்கின்றவர் அல்லாமல், மற்றவர் பொருளும் இன்பமுமாகிய மற்ற கடல்களைக் கடக்க முடியாது.

சாலமன் பாப்பையா உரை

அறக்கடலான கடவுளின் திருவடிகளை சேர்ந்தவரே அல்லாமல் மற்றவர் பிறவியாக கடலை நீந்திக் கடப்பது கடினம்.

பொறிவாயில் ஐந்தவித்தான் பொய்தீர் ஒழுக்க

குறள் 6

பொறிவாயில் ஐந்தவித்தான் பொய்தீர் ஒழுக்க

நெறிநின்றார் நீடுவாழ் வார்

[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், கடவுள் வாழ்த்து]

பொருள்

பொறி - வரி, கோடு, புள்ளி; தழும்பு; அடையாளம்; எழுத்து; இலாஞ்சனை; விருது; உயர்ந்தஉடல்இலக்கணம்; வண்டு; பீலி; தேமல்; பதுமை; விதி; கன்னப்பொருத்து; மூட்டுவாய்; மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவிஎன்னும்ஐம்பொறி; ஆண்குறி; மனம்; அறிவு; அனற்றுகள்; ஒளி; எந்திரம்; மதிலுறுப்பு; மரக்கலம்; விரகு; நெற்றிப்பட்டம்; திருமகள்; செல்வம்; பொலிவு; முன்வினைப்பயன்; திரட்சி; ஊழ்.

வாயில் - வழி; கட்டடத்துள்நுழையும்வாசல்; ஐம்பொறி; ஐம்புலன்; துளை; இடம்; காரணம்; கழுவாய்; அரசவை; வாயில்காப்போன்; தூதன்; தலைவனையும்தலைவியையும்இடைநின்றுகூட்டுந்தூது; திறம்; கதவு; வரலாறு.

ஐந்து - மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவிஎன்னும்ஐம்பொறிகள்; ஐந்தென்னும்எண்; பஞ்சாங்கம்.

அவித்தான் - அவித்தல் - வேகச்செ ய்தல்; அணைத்துவிடுதல்; அடக்குதல்; கெடுத்தல் துடைத்தல் நீக்குதல்

பொய் - மாயை; போலியானது; உண்மையல்லாதது; நிலையாமை; உட்டுளை; மரப்பொந்து; செயற்கையானது; சிறுசிறாய்.

தீர் - tīr   VI. v. t. finish, complete, முடி; 2. accomplish, perfect, பூர்த்தியாக்கு; 3. settle, decide, தீர்மானி; 4. expiate (as sin), cure (as sickness), allay (as thirst) நீக்கு.

தீர்த்தல் - விடுதல்; முடித்தல்; போக்குதல்; அழித்தல்; கொல்லுதல்; தீர்ப்புச்செய்தல்; நன்றாகப்புடைத்தல்; கடன்முதலியனஒழித்தல்; மனைவியைவிலக்குதல்.

ஒழுக்க - ஒழுக்கம் - நடை, முறைமை; நன்னடத்தை, ஆசாரம்; சீலம்; உலகம்ஓம்பியநெறி; உயர்ச்சி; தன்மை; குலம்.

நெறி - வழி; சமயம்; வளைவு; சுருள்; விதி; ஒழுக்கம்; செய்யுள்நடை; குலம்; வழிவகை; ஆளுகை; குதிரைமுதலியவற்றின்நடை; வீடுபேறு; கோயில்; தாழ்ப்பாள்; கண்மண்டைக்குழி; புறவிதழ்ஒடிக்கை; காண்க:நெறிக்கட்டி; மனநிலை.

நின்றார் - நின்று - id. adv. Always, permanently; எப்பொழுதும். நிறைபய னொருங்குடனின்றுபெற நிகழுங் குன்றவை சிலவே (பரிபா. 15,7).--part. A particle used in the ablativesense; ஐந்தாம்வேற்றுமைப்பொருள்பட வரும் ஓரிடைச்சொல். (திருக்கோ. 34, உரை.)

நில் - nil   நில்லு V. v. i. (நின்றேன், நிற்பேன்) stand; 2. stay தங்கு; 3. be durable, last, persist in a course of conduct, persevere, நிலைநில்; 4. be retained or held, அடங்கு; 5. cease, be discontinued, stopped, suspended, ஒழி.

நீடு - நெடுங்காலம்; நிலைத்திருக்கை.

வாழ்வார் - வாழ்கிறார்

வாழ்தல் - இருத்தல்; செழித்திருத்தல்; மகிழ்தல்; சுமங்கலியாகஇருத்தல்; விதிப்படிஒழுகுதல்.

முழுப்பொருள்

ஒருவன் முக்தி அடைய எது வழி? ஐந்து பொறிகள் எனப்படும் கண், வாய், மூக்கு, செவி, மெய் (உடல்) ஆகியவற்றின் வழியாக பிறக்கும் ஆசைகளை முற்றுமாக அழித்து, பொய்களை அறுத்து நிலையாமையை கடந்து நிலைத்து நிற்கும் இறைவனை அவன் வழியான அற ஒழுக்க நெறிகளில் நிற்கின்றவர் நெடுங்காலம் வாழ்வார். முக்தி அடைவார்.  

திருஞானசம்பந்தர் பின்வரும் தேவாரப் பண்ணிலே, இதே போன்ற கருத்தை முன்வைத்து, 

“ புலனைந்தும் பொறி கலங்கி நெறி மயங்கி அறிவழிந்திட்டு”  

என்கிறார்.  ஐம்புலன்களும் தங்கள் பயனான இயக்கத்தினின்றும் தடுமாறி, அவற்றுக்குரிய நெறி மறந்து, அதனால் அறிவழிந்த்திட்டு என்பார்..

புலன்களின் இச்சைகள் பெரும்பாலும் நம்மை நல்லொழுக்க வழிகளிலிருந்த்து விலக்குவதாகவே இருக்கின்றன. 

தியடோர் பாஸ்கரன் அவர்கள் “செல்விருந்துதோம்பி வருவிருந்து பார்த்திருப்பார்” என்ற கட்டுரையில் இக்குறளை இப்படி எழுதியிருப்பார் - “பொறிவாயில் ஐந்துவித்தான் யார்?” சாதி போன்ற உயர்வு தாழ்வற்றதுமன்றி, எல்லா மனிதர் மட்டுமல்ல எல்லா உயிர்களும் பிறப்பொக்கும் என்ற கருத்தாக்கம் என்ன மிகவும் ஈர்த்தது. 

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை

”ஐவரை வென்றோன்” (சிலப் 10:198)

“அஞ்சொண் புலனும் அவைசெற்ற

மஞ்சன் மயிலா டுதுறையை

நெஞ்சொன்றிநினைந் தெழுவார்மேல்

துஞ்சம் பிணியா யினதானே” (சம்பந்தர்.திருமயிலாடுதுறை 4)

“வென்றவன் புலன்ஐந்தும்” (சம்பந்தர்.திருவல்லம் 10)

“அஞ்சு புலங்களை விலங்கினை” (சம்பந்தர்.திருப்புறம்பயம் 8)

“புலங்கள் வென்றவன் எம்இறைவன்” (சம்பந்தர்.திருவெண்டுறை 7)

“வென்றானைப் புலன்ஐந்தும்” (அப்பர்.உள்ளத்திருக் 7)

“பொல்லாப் புலனைந்தும் போக்கி னான்காண்” (அப்பர்.திருக்காளத்தி 6)

“அறுத்தானாம் அஞ்சும்” (அப்பர்.திருக்கருகாவூர் 11)

“பொறிவாயில் ஐந்தவித்த புனிதன் நீயே” (சிவசம்போதனை 1:29)

“பொறிவாயிலிவ்வைந்தனையும் அவியப் பொருது” (சுந்தரர், நெல்வாயில் 2)

”பிணக்கற அறுவகைச் சமயமும் நெறிஉள்ளி உரைத்த

கணக்கறு நலத்தினன்” (திருவாய்மொழி 1.3:5)

“அறிவினாற் குறைவில்லா அகல்ஞாலத் தவர் அறிய

நெறியெல்லாம் எடுத்துரைத்த நிறைஞானத் தொருமூர்த்தி”  (திருவாய்மொழி 4.8:6)

பரிமேலழகர் உரை

பொறி வாயில் ஐந்து அவித்தான் - மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி என்னும் பொறிகளை வழியாக உடைய ஐந்து அவாவினையும் அறுத்தானது; பொய் தீர் ஒழுக்க நெறி நின்றார்-மெய்யான ஒழுக்க நெறியின்கண் நின்றார், நீடு வாழ்வார் - பிறப்பு இன்றி எக்காலத்தும் ஒரு தன்மையராய் வாழ்வார். (புலன்கள் ஐந்து ஆகலான், அவற்றின்கண் செல்கின்ற அவாவும் ஐந்து ஆயிற்று. ஒழுக்க நெறி ஐந்தவித்தானால் சொல்லப்பட்டமையின், ஆண்டை ஆறனுருபு செய்யுட் கிழமைக்கண் வந்தது. 'கபிலரது பாட்டு' என்பது போல. இவை நான்கு பாட்டானும் இறைவனை நினைத்தலும், வாழ்த்தலும், அவன் நெறி நிற்றலும் செய்தார் வீடு பெறுவர் என்பது கூறப்பட்டது).

மணக்குடவர் உரை

மெய் வாய் கண் மூக்குச் செவியென்னும் ஐம் பொறிகளின் வழியாக வரும் ஊறு சுவை யொளி நாற்ற மோசை யென்னு மைந்தின்கண்ணுஞ் செல்லும் மன நிகழ்ச்சியை அடக்கினானது பொய்யற்ற வொழுக்க நெறியிலே நின்றாரன்றே நெடிது வாழ்வார்?.இது சாவில்லையென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை

ஐம்பொறி வாயிலாக பிறக்கும் வேட்கைகளை அவித்த இறைவனுடைய பொய்யற்ற ஒழுக்க நெறியில் நின்றவர், நிலை பெற்ற நல்வாழ்க்கை வாழ்வர்.

சாலமன் பாப்பையா உரை

மெய், வாய், கண், மூக்கு, செவி ஆகிய ஐந்து பொறிகளின் வழிப் பிறக்கும் தீய ஆசைகளை அழித்து கடவுளின் பொய்யற்ற ஒழுக்க வழியிலே நின்றர் நெடுங்காலம் வாழ்வார்.

இருள்சேர் இருவினையும் சேரா இறைவன்

குறள் 5
இருள்சேர் இருவினையும் சேரா இறைவன்
பொருள்சேர் புகழ்புரிந்தார் மாட்டு

[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், கடவுள் வாழ்த்து]

பொருள்

இருள் - அந்தகாரம்; கறுப்பு மயக்கம் அறியாமை துனபம்; நரகவிசேடம்; பிறப்பு குற்றம் மரகதக்குற்றம் எட்டனுள்ஒன்றாகியகருகல்; மலம் யானை இருவேல் இருள்மரம்

சேர்  - திரட்சி; வைக்கோற்புரியாலமைந்தநெற்குதிர்; களஞ்சியம்; மாட்டின்இரண்டுமுன்னங்கால்களையும்சேர்த்துக்கட்டுந்தளை; ஓர்ஏர்மாடு; நிறுத்தலளவை; ஒருமுகத்தலளவை; சேங்கொட்டைமரம்.
சேர் - cēr   சேரு, II. v. i. & t. approach, draw near, arrive at, சிட்டு; 2. be near, அடுத்திரு; 3. side with one, joint one, unite, associate with, collect, come together, கூடு; 4. belong to, அடு; 5. resemble, be alike, ஒ.

இரு - இரண்டு 

வினையும்  - வினை - தொழில்; நல்வினைதீவினைஎனஇருவகைப்பட்டமுன்னைவினை; வினைச்சொல்; செய்தற்குரியது; பரிகாரச்செயல்; முயற்சி; போர்; வஞ்சகம்; தந்திரம்; கருத்து; தொந்தரவு; சீழ்; இரண்டைக்குறிக்கும்குழூஉக்குறி.

இருவினை - நல்வினை தீவினைகள் என்பதை பற்றிய அசைநீரறிவு (கீதையை ஒட்டிய விளக்கம்)

சேர்தல் - cēr-   4 v. [T. cēru, K. Tu. sēru,M. cēruka.] intr. 1. To become united,incorporated; to join together; ஒன்றுகூடுதல் செம்பொன் செய்சுருளுந் தெய்வக்குழைகளுஞ் சேர்ந்துமின்ன (கம்பரா. பூக்கொய். 5). 2. To becomemixed, blended; கலத்தல் நீரும் பாலுஞ் சேரும்.3. To have connection, as with a society oran institution; சம்பந்தப்படுதல். சங்கத்தில் அவன்சேர்ந்தவன். 4. To be in close friendship orunion; நட்பாதல். அவனோடு சேர்ந்துகொண்டான்.5. To fit, suit; to be adapted to, as the tenonto the mortise; இயைதல் 6. To be incident,co-existent; to appertain, as a quality; உரித்தாதல். இந்த நிலம் அவனுக்குச் சேர்ந்தது. 7. Tobe collected, to become aggregated; சேகரிக்கப்படுதல். நெய்க்கு வேண்டிய வெண்ணெய் சேர்ந்துவிட்டது. 8. To be well-rounded, plump; திரளுதல் மால்வரை யொழுகிய வாழை . . . என . . சேர்ந்து (சிறுபாண். 20, உரை). 9. To be full,replete; செறிதல் அருள்சேர்ந்த நெஞ்சினார்க் கில்லை(குறள், 243). 10. To lie down; கிடத்தல் மீக்கோள  

சேரா - சேராமல் - சேராது 

இறைவன் - தலைவன்; கடவுள் சிவன் திருமால் அரசன் பிரமன் குரு மூத்தோன் கணவன் சிவனார்வேம்பு

பொருள் - சொற்பொருள்; செய்தி; உண்மைக்கருத்து; செய்கை; தத்துவம்; மெய்ம்மை; நன்குமதிக்கப்படுவது; அறிவு; கொள்கை; அறம்; பயன்; வீடுபேறு; கடவுள்; பலபண்டம்; பொன்; மகன்; தந்திரம்; முலை; உவமேயம்; அருத்தாபத்தி; அகமும்புறமுமாகியதிணைப்பொருள்கள்; அர்த்தசாத்திரம்; தலைமை.

சேர் -  - cēr   சேரு, II. v. i. & t. approach, draw near, arrive at, சிட்டு; 2. be near, அடுத்திரு; 3. side with one, joint one, unite, associate with, collect, come together, கூடு; 4. belong to, அடு; 5. resemble, be alike, ஒ.

புகழ் - துதி; கீர்த்தி; அருஞ்செயல்; அகத்தி; வாகை.

புரிந்தார் - புரிதல் - விரும்புதல்; தியானித்தல்; செய்தல்; படைத்தல்; ஈனுதல்; கொடுத்தல்; நுகர்தல்; உற்றுப்பார்த்தல்; விசாரணைசெய்தல்; சொல்லுதல்; நடத்துதல்; மேற்கொள்ளுதல்; முறுக்குக்கொள்ளுதல்; திரும்புதல்; மிகுதல்; அசைதல்; விளங்குதல்; பொருள்விளங்குதல்.

மாட்டு  அகன்றுகிடப்பினும் அணுகியநிலையில் கிடப்பினும் பொருள் முடியுமாற்றாற்கொண்டு கூட்டிய சொல்முடிவு கொள்ளும்முறை; அடி; சொல்.
māṭṭu   v. defect. used only in the future and negat.; (மாட்டுவேன் மாட்டுவாய் etc.), I can, I shall be able to do it.
மாட்டு - v. noun. A beat, a stroke, as நல்லமாட்டு, good blows. 2. Referring.

முழுப்பொருள்

சித்தத்தை சிவன்பால் வைப்பீர் – அத்துணையும் அவனே என்று. சித்தம் தெளிவுறும்  என்பர் சித்தர்களெல்லாம்.

இறைவனின்மேல் சித்தத்தை வைத்து இறைவனின் மெய்ப்புகழை அறிந்தவர்களை, பொதுவாக அறியாமையால் நாம் நல்வினை தீவினை என வகுத்துக்கொள்ளும் கர்ம பலன்கள் சேராது. மயக்கமற்ற, உறுதியான நல்வினை, தீவினை பற்றிய தெளிவும் ஏற்படும் என்பதுதான் இக்குறளின் உள்ளுரை கருத்து.

நல்வினை தீவினை ஆகிய இரு வினைகள் என்ற வேற்றுமை/பேதம் மனதில் தோன்றினால், அதனால் மனதில் இன்பம் துன்பம் என்று மனதிலும் பேதம் தோன்றும். அதுவே இறைப் பொருளின் ஏக, அனேக நிலையை தெளிவுற்றவர்கள், இரண்டையுமே சமநோக்கில் கொள்வார் என்பது பெறப்பட்ட பொருள்.

கீதையில், (இறைவன் சித்தமோ?), மோக்ஷ ஸந்யாஸ யோகத்தின் முப்பத்தி ஒன்றாது சுலோகத்தின் பொருளைப் படித்தால், வியக்கத்தக்க விளக்கம் கிடைக்கும். கிருஷ்ணன், அர்சுனனுக்குச் சொன்னது: (சுவாமி சித்பவானந்தர் உரை).

‘பார்த்தா, தர்மத்தையும் அதர்மத்தையும், தகுந்த காரியத்தினையும் (நல்வினை), தகாத காரியத்தினையும் (தீவினை) தாறுமாறாக  எந்த புத்தி அறிகிறதோ அதுவே ராஜஸமானது (இருள் அறிவு – ஜகத்ரட்சகனின் உரை).

இதற்கு தரப்பட்டிருக்கிற விளக்கம்:: அசைகின்ற நீரில் உருவம் உள்ளபடி தெரிவதில்லை.  நல்வினைகளும் தீவினகளும் கூட திரிவுபட்டே தெரியும். முந்தைய குறளில் சொன்னது போல,  வேண்டுதல் வேண்டாமை என்கிற நிலையை அடைந்த இறைப்பொருளை அடைந்தவர்களுக்கு, இந்த அசைவுபட்ட நிலை இருக்காது. அப்போது எது உண்மையாகவே நல்வினை அல்லது தீவினை என்கிற மயக்கமற்ற அறிவு/மனம் ஏற்படும்.  

மேலும் - இலங்கை ஜெயராஜ் 
மனிதனுக்கு இயற்கையாக மூன்று குணங்களை கூறுவார். அதில் இயல்பான குணங்கள் காமம், கோபம். இவ்விரண்டால் மயக்கம் வரும். ஒன்றை இன்னோன்றாக நினைத்துக்கொள்ளுதல். 

விசுவாமித்திரர் தசரதநிடம் போய் ராமனை காட்டுக்கு யாகம் காக்க தா என்று கேட்கிறார். கம்பர் அதை இப்படி சொல்கிறார்
தருவனத்துள் யான் இயற்றும் தகை வேள்விக்கு
   இடையூறா. தவம் செய்வோர்கள்
வெருவரச் சென்று அடை காம வெகுளி என.
   நிருதர் இடை விலக்கா வண்ணம்.
‘’செருமுகத்துக் காத்தி’’ என. ‘நின் சிறுவர்
   நால்வரினும் கரிய செம்மல்
ஒருவனைத் தந்திடுதி’ என. உயிர் இரக்கும்
   கொடுங் கூற்றின். உளையச் சொன்னான்.

நான் காட்டுக்குள் வேள்வி செய்கிறேன். தவம் செய்கிறவர்களுக்கு தடையான காமம், வெகுளி(கோபம்) போல், இரண்டு அசூரர்கள்/அரக்கர்கள் வந்து என் வேள்வியை தடுகிறார்கள். ஒன்று சுபாகு இன்னொன்று மாரீசன். இருவரும் இரத்தத்தையும் மாமிசத்தையும் கொட்டி யாகத்தை குழப்பிவிடுகிறார்கள். அதை காப்பாற்றுவதர்காக ராமனை தா என்று அச்செய்தியை சொல்கிறார் விசுவாமித்திரர் தசரதநிடம்.  ஒரு அசுரன் முதலில் கொல்லப்படுகிறான். இன்னொரு அசுரன் பின்பு கொல்லப்படுகிறான். கோபத்தை அடக்கலாம். ஆனால் காமத்தை அடக்க பல காலம் ஆகும் என்பதை மறைமுகமா கூறுகிறார். 

குற்றங்கடிதல் அதிகாரத்தில், அரசன் தன் குற்றங்களை முதலில் கடியவேண்டும். பின்பே மற்றவர்களின் குற்றங்களை கடிய அவனுக்கு உரிமையிருக்கிறது. அவ்வதிகாரத்தில் இறுதியாக சொல்கிறார் எல்லா குற்றங்களையும் கடிந்துவிட முடியாது. ஆனால் பிறருக்கு தெரியாதவண்ணம் பார்த்துக்க்கொள். காமம், கோபம் உயிர்குணங்கள். அது எளிதில் அழித்துவிட முடியாது. அதை ரகசியமாக வைத்துக்கொள் ஏனெனில், இவை உன்னிடம் இல்லையென்றால் பலகீனங்கள் இருந்தால் எதிரிகள் உன்னை வந்து தாக்குவர். 

திருமுருகாற்றுப்படை  (193)
பலவுடன் கழிந்த உண்டியர், இகலொடு 
செற்றம் நீக்கிய மனத்தினர், யாவதும் 
கற்றோர் அறியா அறிவினர், கற்றோர்க்குத் 
தாம்வரம்பு ஆகிய தலைமையர், காமமொடு 
கடுஞ்சினம் கடிந்த காட்சியர், இடும்பை

திருமுருகாற்றுப்படையில் காமத்தையும் கடுஞ்சினத்தையும் நீக்கியவர் அல்ல கடிந்தவர் என்றே கூறப்பட்டுள்ளது.

காமம், கோபம் உயிர்குணம். இவற்றிற்கு அடிப்படை மயக்கம். காமம் என்றால் அந்த நிமிடத்தில் ஒன்றும் தெரியாது. அதேப்போல் கோபம். பின்னால் நினைத்தால் "ஐயோ இதற்க்காகவா இவ்வளவு பாடுபட்டோம் என்று தோன்றும்". அப்படியென்றால் முன்னே என்ன நடந்தது? நீ பைத்தியமாய் இருந்திருக்கிறாய். அது மயக்கம். அந்த மயக்கம் தான் உன்னுடைய இந்த நிலைக்கு காரணம். இந்த மயக்கத்தின் காரணமாக தான் நல்வினை தீவினை செய்கிறாய். 

மயக்கம் ஏன் வருகிறது? எப்படி வருகிறது என்று நமக்கு தெரிவதில்லை. மயக்கம் என்னும் இச்சை யின் தன்மை தெரியவில்லை. ஆகவே அது இருளாகும். இருளுக்குள் சென்றால் எல்லாம் அடைப்பட்டு போகும். 

நல்வினை நல்லது தானே? நல்வினை செய்தாலும் நீ பிறந்து தான் ஆகா வேண்டும். தீவினையால் பிறவி உண்டாவது போல நல்வினையாலும் பிறவி உண்டாகும். எந்த ஒரு செயலுக்கும் சமமான ஒரு எதிர்வினை உண்டு. உதாரணமாக நீ இப்பொழுது கொடுத்தால் பின்பு (அல்லது மறுபிறவியில்) உனக்கு வேறொருவர் கொடுப்பர். நன்மைக்கு நன்மை பெறுவதற்கு இன்னொரு பிறவி ஏற்படும். அதனால் தான் இருவினையும் சேராமல் என்று சொல்கிறார் திருவள்ளுவர். 

திருவாசகம் சிவபுராணத்தில் 

அறம், பாவம், என்னும் அரும் கயிற்றால் கட்டி,
புறம் தோல் போர்த்து, எங்கும் புழு அழுக்கு மூடி,
மலம் சோரும் ஒன்பது வாயில் குடிலை
மலங்க, புலன் ஐந்தும் வஞ்சனையைச் செய்ய,
விலங்கு மனத்தால், விமலா! உனக்குக்
கலந்த அன்பு ஆகி, கசிந்து உள் உருகும்
நலம் தான் இலாத சிறியேற்கு நல்கி,
நிலம் தன் மேல் வந்தருளி, நீள் கழல்கள் காஅட்டி,
நாயின் கடையாய்க் கிடந்த அடியேற்கு,

தாயின் சிறந்த தயா ஆன தத்துவனே!

"அறம், பாவம், என்னும் அரும் கயிற்றால் கட்டி" என்று கூறப்பட்டுள்ளது. "புறம் தோல் போர்த்து, எங்கும் புழு அழுக்கு மூடி," - அதாவது இன்னொரு பிறவி. 

இறைமை குணம் இல்லாதவன் (உதாரணமாக தன்னுடைய அரசியல் கட்சி தலைவன்) காப்பாற்றுவான் என்று புகழுபவனிடம் பொருள் வந்து சேராது. 

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை

“இருள்புரி வினைகள் சேரா விறைவன தறத்தை எய்தின்” (யசோதர 309)

“பொய்யஞ்சி வாய்மைகள் பேசிப் புகழ்புரிந் தார்க்கருள் செய்யும்” (அப்பர்.திருவாரூர் 10)

“குறள் 59

புகழ்புரிந்த இல்லிலோர்க்கு இல்லை இகழ்வார்முன்

ஏறுபோல் பீடு நடை”

“இருமை வினையுமில ஏத்துமவை” (பரிபாடல் 13:48)

“............பெருமான்

ஆயபுகழ் ஏத்துமடி யார்கள்வினை யாயினவும் அகல்வதெளிதே” (சம்பந்தர்.மாகறல்.9)

”பூமிமேல் புகழ்தக்க பொருளே” என்பது அப்பர் வாக்கு. 

பரிமேலழகர் உரை
இருள்சேர் இருவினையும் சேரா - மயக்கத்தைப் பற்றி வரும் நல்வினை, தீவினை என்னும் இரண்டு வினையும் உளவாகா; இறைவன் பொருள் சேர் புகழ் புரிந்தார் மாட்டு - இறைவனது மெய்ம்மை சேர்ந்த புகழை விரும்பினாரிடத்து. (இன்ன தன்மைத்து என ஒருவராலும் கூறப்படாமையின் அவிச்சையை 'இருள்' என்றும், நல்வினையும் பிறத்தற்கு ஏதுவாகலான் 'இருவினையும் சேரா' என்றும் கூறினார். இறைமைக் குணங்கள் இலராயினாரை உடையர் எனக்கருதி அறிவிலார் கூறுகின்ற புகழ்கள் பொருள் சேராவாகலின், அவை முற்றவும் உடைய இறைவன் புகழே பொருள் சேர் புகழ் எனப்பட்டது. புரிதல் - எப்பொழுதும் சொல்லுதல்).

மணக்குடவர் உரை
மயக்கத்தைச் சேர்ந்த நல்வினை தீவினையென்னு மிரண்டு வினையுஞ் சேரா; தலைவனது ஆகிய மெய்ப்பொருள் சேர்ந்த புகழ்ச்சிச் சொற்களைப் பொருந்தினார் மாட்டு.

மு.வரதராசனார் உரை
கடவுளின் உண்மைப் புகழை விரும்பி அன்பு செலுத்துகின்றவரிடம் அறியாமையால் விளையும் இருவகை வினையும் சேர்வதில்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
கடவுளின் மெய்மைப் புகழையே விரும்புபவரிடம் அறியாமை இருளால் வரும் நல்வினை, தீவினை என்னும் இரண்டும் சேருவதில்லை.

வேண்டுதல் வேண்டாமை இலானடி

குறள் 4
வேண்டுதல் வேண்டாமை இலானடி சேர்ந்தார்க்கு
யாண்டும் இடும்பை இல

[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், கடவுள் வாழ்த்து]

(For English meaning, scroll to the bottom of this post)

பொருள்

வேண்டுதல் - விரும்புதல்; விரும்பிக்கேட்டல்; விலைக்குவாங்குதல்; இன்றியமையாததாதல்.

வேண்டாமை - வேண்டாது இருத்தல் [அவா அறுத்தலாகிய விருப்பற்றத் தன்மையினை]; வெறுப்பு; அவாவின்மை.

இலான் - இல்லாதவன்

அடி - கடவுள்; தலைவி; மூத்தோன்; பெரியோர்பெயருடன்வழங்கும்மொழி; முனிவர்; சுவாமி; குரு; பெருமாட்டி.

சேர்ந்தார்க்கு - அடைந்தார்; அடைக்கலமடைந்தவர்; நண்பர்; உறவினர்.

யாண்டும் - எப்பொழுதும் , எவ்விடத்தும்

இடும்பை  - துன்பம்; தீமை நோய் வறுமை அச்சம்

இல - இல்லை 

முழுப்பொருள்

இது வேண்டும் இது வேண்டாம் என்ற விருப்பு வெறுப்புகள் இல்லாதவன் இறைவன். எல்லா ஜீவராசிகளும் எல்லா மனிதர்களும் சமம் என்று நினைப்பவன் இறைவன். அவனுடைய பாதங்களை உளமார சரணடைந்தவர்களுக்கு எப்பொழுதும் துன்பமே இல்லை.

எப்பேர்ப்பட்ட துன்பம் வந்தாலும் இறைவன் என்னை காப்பாற்றுவார் என்று நினைப்போர் துன்பம் வந்தாலும் தேவையில்லாத கவலையில் உழலமாட்டார்கள். அவர்களுடைய செயலில் ஈடுபட்டுக்கொண்டிருப்பார்கள்.  தானாக துன்பத்தில் இருந்து வெளிவருவர். அதேப்போல் வெற்றிகள் வரும் பொழுதும் அதனை இறைவனுக்கு சமர்ப்பித்து அதனை கடந்து செல்வர்.

இறைவனுக்கு விருப்பு வெறுப்பு இல்லை என்று திருவள்ளுவர் ஏன் சொல்லுகிறார்? ஏனெனில் தீமையே செய்தாலும் அவரை மன்னிக்கும் குணம் கொண்டவர் திருவள்ளுவர். இரண்யன், இராவணன், கம்சன், சூரபத்பமன்,  போன்ற அசுரர்களுக்கும் வரம் கொடுத்தது இறைவனே ஆகும். ஆதலால் மனதார வழிபட்டு இறைவனிடம் சரணடைந்தால் அவர்களின் துன்பங்களை துடைப்பார்  இறைவன். 

குறள் 628

இன்பம் விழையான் இடும்பை இயல்பென்பான்

துன்பம் உறுதல் இலன்

என்பதையும் நினைவில்க்கொள்க

 

 

மேலும்

குரு நித்ய சைதன்ய யதி அவர்கள் எழுதிய ஒரு கட்டுரை “நோயை எதிர்கொள்ளல்” என்ற பெயரில் யதி:தத்துவத்தில் கனிதல் என்ற புத்தகத்தில் தொகுக்கப்பட்டுள்ளது.
அதில் கீழ்க்காணும் ஒரு பத்தி வருகிறது.

நான் பக்கவாதத்தை அதிர்ஷ்டத்தின் திடீர் வாய்ப்பு என்றும் அது ஒரு நன்மை என்றும் கருதி அதைப் பற்றிப் பேச விரும்புகிறேன்.  தற்போது நான் பக்கவாதத்தால் பாதிக்கப்பட்டுள்ளேன்.  அது கடவுளால் கொடுக்கப்பட்டது என்று கருதுகிறேன்.  கடவுள் நோயைக் கொடுத்து மனிதர்களை தண்டிக்கிறார் என்று பேசிக்கொள்கிறார்கள்.  ஆனால் அது இந்தியக் கருத்தாக்கம் கிடையாது.  நாராயண குரு துன்பத்தைப் பற்றிப் பேசும்போது, கடவுள் உண்மையான கடவுளாக (ariya) வந்து உங்களைத் தன்னுடன் ஐக்கியப்படுத்திக் (sayujya) கொள்கிறார் என்று சொல்கிறார்.  நீங்கள் கடவுளுடன் ஒன்றிணைந்துவிட்டபோது மனித வாழ்வின் உச்சபட்ச சாத்தியம் உங்களுக்குக் கிடைக்கிறது.  ஒரே சமயத்தில் கடவுளுடனும் இவ்வுலகத்துடனும் வாழும் வாய்ப்பு உங்களுக்கு வழங்கப்படுகிறது.

 

மேற்சொன்ன பத்தியில் இருக்கும் வரிகளை கருத்திக்கொண்டு, நாம் நம்மை கடவுள் என்ற நிலைக்கு உயர்த்திக்கொண்டால் நமக்கு மனித வாழ்வின் உச்சபட்ச சாத்தியம் நமக்கு கிடைக்கும்.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை

”வேண்டாமை வேண்டுவதும் இல்லான் தன்னை” (அப்பர். திருவாவடுதுறை 9)

“கொள்கை கொளாமை இலாதான்

எள்கல் இராகம் இலாதான்” (திருவாய்மொழி 1.6:5)

“வேண்டுதல் வேண்டாமை இல்லாத வீரன்” (திருக்கலம் 58)

“ஆழ்த்துதி ஆர்வமும் செற்றமும் நீக்கிய அச்சுதனே” (திருநூற் 20)

“எங்கும் ஏத்திநின்றின்புறும் அடியரை

இடும்பைவந் தடையாதே” (சம்பந்தர் கடிக்குளம் 3)

ஒரு கவிதை

இயற்கையின் ஆதி இயல்பில்

இது என்பதும்

அது என்பதும்

கிடையாது.

அந்த

மகா வலயக் கண்ணாடிக்கு

விருப்பும் வெறுப்பும் கிடையாது

- ஸ்யுங் ஸான்

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர்கள் வெண்முரசு(மகாபாரதம்) நாவலில் - பன்னிரு படைக்களம் 42 பகுதியில் தொல்வேதத்திற்கும் வேதத்திற்கான போரில் ஜராசந்தனிடம் ஏன் இப்போர் என்பதற்கு இளைய யாதவர் கிருஷ்ணர் ஒரு விளக்கம் அளிக்கிறார். அது கீழே

“இந்த எளிய மானுடர்களை மட்டும் எண்ணுவேன் என்று கருதினீரா? இதோ நெளியும் புழுக்களிலிருந்து எவ்வகையில் மானுடர் மேம்பட்டவர்? இங்கு ஒரு காலடிபட்டு அழியும் பல்லாயிரம் புழுக்களைக் கண்டு ஒருகணமும் துயருறாத மூடர்களே போர்க்களத்தில் மாயும் வீரர்களுக்காக காவியம் எழுதுகிறார்கள். எனக்கு உயிர்கள் எல்லாம் நிகரே. எவர் மீதும் அன்பும் வெறுப்பும் இல்லை. கருணையும் காழ்ப்பும் இல்லை. எவர் வெல்லவும் நான் நின்றிருக்கவில்லை. பிறந்து இறந்து கொன்று நின்று ஆடிமறையும் உயிர்களென்பவை வெறும் ஒற்றைப்பெருக்கு. இப்பெரும்சுழியின் மையத்தில் விரலிட்டு படையாழி என ஏந்தி நின்றிருக்கிறேன்.”

நாகபாப்பாக்கள் பற்றி எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் (நீர்க்கூடல்நகர் – 5 இல் இருந்து. சுட்டியை தட்டவும்)

ஒரு நாகாபாபாவின் குடிலுக்குள் கொஞ்சநேரம் சென்றால் என்ன என்று தோன்றியது. கிருஷ்ணன் மொழியாக்கம் செய்ய ஒரு நாகாபாபாவை வணங்கி சென்று அருகே அமர்ந்தோம். நாகாபாபாக்கள் சாதாரணமான நீலநிற நைலான் தார்ப்பாயை இழுத்துக்கட்டி கூடாரம் அமைத்து கீழே நைலான் பாய் விரித்து அமர்ந்திருக்கிறார்கள். கும்பமேளா வளாகம் முழுக்க ஏராளமான நாகாபாபாக்களின் கூடாரங்களை காணலாம். அவர்கள் தனித்தனி அகாராக்களாகவே ஓரிடத்தில் முகாமிட்டிருப்பார்கள். அகாரா என்றாலே முகாம் என்றுதான் பொருள்.  ஜூனா அகாரா என்பதே தொன்மையானது, பெரியது என்கிறார்கள்.

நாகாபாபாக்கள் பலவகை. ஆடை அணிந்தவர்கள் உண்டு, அவர்கள் சற்றே கீழ்நிலையில் இருப்பவர்கள். முற்றாகவே ஆடைகளைத் துறந்து உடலெங்கும் சாம்பல்பூசி அமர்ந்திருப்பவரே தீக்ஷை பெற்று முழுமையை நோக்கிச்செல்லும் நாகாபாபா. அவருக்கு துறவிகள் நடுவே உள்ள இடம்  சிற்றரசர்கள் நடுவே பேரரசர்களுக்குரியது. பிற துறவிகள் அவரை மறு எண்ணமின்றி பணிந்து வணங்குவதை காணலாம். எங்கும் ஆடையற்ற, மண்படிந்த மேனியராகவே அவர்கள் செல்கிறார்கள். ஆடை என்பதை அவர்கள் அறிந்ததே இல்லை என்பதைப்போல.

நாகா பாபாக்களில் பெரும்பாலானவர்கள் கஞ்சா புகைப்பார்கள்.  கஞ்சா என்பது எதுவாக இருக்கிறோமோ அதை பெரிதாக்குவது. ஆகவே அது தியானத்திற்கு உதவும் சிவமூலியாகவே நம் மரபில் எப்போதும் கருதப்பட்டு வருகிறது. அது சிவனின் கொடை என்பதனால் பெரும்பாலும் கேட்டால் உடனே நமக்கும் இழுப்பதற்கு கொடுத்துவிடுவார்கள்.

நாம் துறவு என்று சொல்லும் எந்த ஆசாரங்களுக்கும் கட்டுப்படாதவர்கள் நாகா பாபாக்கள். சுத்தம், ஒழுங்கு, நாகரீகம் என எதையும் அவர்கள்மேல் போட்டு புரிந்துகொள்ளமுடியாது. நாம் வாழும் இந்த உலகியல் வாழ்க்கையிலிருந்து முற்றாகவே வெளியே சென்றுவிட்டவர்கள். அவர்களிலேயே இன்று எளிய பிச்சைக்காரர்களும் வித்தைக்காரர்களும் கலந்துள்ளனர். ஆனால் மிகமிக எளிதாக வேறுபாட்டை கண்டுகொள்ள முடியும்.

இந்துமதத்தின் இன்றைய எளிய லௌகீகர்களால் நாகா பாபாக்களை புரிந்துகொள்ள முடியாது. தங்களை அறிவாளிகள் என நினைக்கும் நகர்சார்ந்த அரைவேக்காட்டு லிபரல்களால் அவர்களை அணுகவே முடியாது. ஒவ்வொரு கும்பமேளா வரும்போதும் டெல்லி மும்பை சார்ந்த அறிவிலிகளான இதழாளர்களால் நாகா பாபாக்களைப் பற்றிய அவதூறும் ஒவ்வாமையும் பரப்பப்படுகின்றன. நவீனமேற்கத்திய சிந்தனைகளே அறிவு என நம்பும் ஒரு தரப்பிலிருந்து சலிப்புக்குரல்களும் எழுகின்றன.

இன்று இந்தியாவின் மரபான உள்ளம் கொண்ட எளிய இந்துக்களால் நாகா பாபாக்களை புரிந்துகொள்ளமுடியும். அல்லது ஹிப்பிகளை, வரலாற்றில் மைய நாகரீகத்தை எதிர்க்கும் அறிவியக்கங்களின் பங்களிப்பை, பண்பாட்டில் புறனடையாளர்களின் இடத்தை  அறிந்த ஐரோப்பியர்களால் புரிந்துகொள்ள முடியும்.

ஒரு பண்பாட்டின் உச்சியில் அப்பண்பாட்டின் அத்தனை கூறுகளையும் முழுக்க நிராகரித்த ஒருவர் அமர்ந்திருப்பதென்பது பிரமிப்பூட்டும் முரண்பாடு. விவேகானந்தர் அவருடைய உரை ஒன்றில், உலகின் மாபெரும் செல்வக்களஞ்சியமாக இந்தியா இருந்த காலகட்டத்தில், சக்கரவர்த்திகளால் இந்நிலம் ஆளப்பட்டபோது, இதன் உச்சியில் அமர்ந்திருந்தவர்கள் இங்கே எனக்கு எதுவுமே தேவையில்லை, என்று சொன்ன நாடோடிப் பிச்சைக்காரர்களே என்று சொல்கிறார். நம் பண்பாட்டின் சிம்மாசனம் அவர்களுக்கே அளிக்கப்பட்டிருக்கிறது என்கிறார்.

துறப்பவனிடமே உச்சகட்ட அதிகாரம் இருக்கவேண்டும் என கண்டடைந்தது நம் மரபு. வேண்டுதல் வேண்டாமை இலான் என்கிறார் வள்ளுவர். இந்துமதத்திலும் சமண பௌத்த மதங்களிலும் துறவுக்கு அளிக்கப்பட்டிருக்கும் உச்ச இடத்தை புரிந்துகொண்டாலொழிய இந்த மதங்களின் எந்தக் கொள்கையையும் உள்வாங்க முடியாது.

நாகா பாபாக்கள் எதையும் செய்யலாம், ஆனால் அவர்களே ஏற்றுக்கொண்ட கடுநோன்பு அவர்களுடையது. அவர்கள் கொட்டாங்கச்சியில் உணவுண்ணவேண்டும். ஆடை துறக்கவேண்டும். இவ்வுலகின் எந்த இன்பங்களையும் ஒரு பொருட்டாக எண்ணக்கூடாது.

குளிர், வெப்பம், வலி, நோய், பசி என்னும் ஐந்து உடல்துன்பங்களை அவர்கள் கடக்கவேண்டும். ஆணவம், சினம், ஐயம், அச்சம், அருவருப்பு என்னும் ஐந்து உளநிலைகளை கடக்கவேண்டும். இந்தப் பத்து தளைகளால் கட்டுண்டு, இந்த பத்து திரைகளால் மூடப்பட்டிருக்கும் மெய்மையை அதன்பின்னர் அவர்கள் காணமுடியும். அது ’நானே சிவம்’ எனும் பேருணர்வு. ’சிவோஹம்!” என அவர்கள் அதை முழங்குகிறார்கள்.

நாங்கள் சென்ற நாகாபாபா விறகுமூட்டி தீயிட்டிருந்தார். கூடார அறைக்குள் கஞ்சாப்புகையும் விறகுப்புகையும் நிறைந்திருந்தது. எங்களுக்கு அவரே பால்காய்ச்சி டீ போட்டு அளித்தார். ஊரிலிருந்து கிளம்பிய பின் அருந்திய மகத்தான டீ அது. அந்த நெருப்பிலிருந்தே சாம்பலை அள்ளி நெற்றியிலிட்டு பிடரியில் மெல்ல மூன்றுமுறை அறைந்து தலையில் கைவைத்து வாழ்த்தளித்தார்.

அவரிடம் பேசியபடி அங்கே சற்றுநேரம் அமர்ந்திருந்தோம். கஞ்சா சிலும்பியை பற்றவைத்து ஆழ இழுத்து புகைவிட்டார். நண்பர்களும் வாங்கி இழுத்தனர். ஓங்கூர் சாமியை ஜெயகாந்தன் வர்ணிப்பதுபோல ‘வெட்டவெளியில் இல்லையென்றிருக்கும்’ நிலையை அவர் அடைந்தார். முகிலுக்குள் கொஞ்சநேரம் அமர்ந்திருந்துவிட்டு வணங்கி கிளம்பினோம்.

என்ன அடைந்தோம்? அதை சொல்ல முடியாது. நான் முதன்மையாக மிகமிக அரிய மனிதர் ஒருவரின் அருகே அமர்ந்திருப்பதை உணர்ந்தேன். பெருங்கல்வி கொண்டவர்கள், கனிந்தவர்கள் அடையும் ஓர் உச்சத்தில் இருப்பவர் என. மிகச்சில நிமிடங்களிலேயே ஆடையற்ற உடலுடன் அஞ்சத்தக்க கோலத்துடன் ஒருவர் அங்கே இருப்பதை நாம் மறந்துவிடுகிறோம் என்பது ஓரு வியப்பு. இனிய, கம்பீரமான ஆளுமை ஒருவரை அகம் உணரத் தொடங்குகிறது. அந்த உணர்வு ஓரு தொடக்கம். அங்கிருந்தே அவரை நோக்கி செல்லவேண்டும்.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் வெண்முரசு - இமைக்கணம்-13 இல் இப்படி ஒரு வரி வருகிறது

“ஆம், வடக்குமுகம் கொள்ளவேண்டியிருக்கிறது” என்றார் இளைய யாதவர்.

அகம் அதிர்ந்து பீஷ்மர் திரும்பி நோக்கினார். இருவர் விழிகளும் தொட்டுக்கொண்டன. பீஷ்மர் புன்னகைத்தார். “ஸ்வேதவீரரே, மடியிலேறி விளையாட வரும் மைந்தர்களுக்கும் உங்களை கொல்லவருபவர்களுக்கும் வேறுபாடில்லை என்னும் உளநிலை போரில் உங்களிடம் அமையட்டும்” என்றார். பீஷ்மர் மேலும் புன்னகைத்த பின்னர் திரும்பி இருளில் நடந்து அகன்றார்.

எழுத்தாளர் ஜெயமோகனின் வெண்முரசு-இமைக்கணம்-19 இல் ஒரு வரி இப்படி வருகிறது

விதுரர் “ஆம், நான் துறக்க விரும்புவது இதைத்தான்” என்றார். இளைய யாதவர் “வெறுத்தலும் விரும்புதலும் இல்லாதவன் எங்கிருந்தாலும் துறவியே. அகம் அசையா நிலையே யோகம். உலகியலையும் யோகத்தையும் வெவ்வேறெனக் கருதுபவர்கள் அறியாதவர்களே. உலகியலில் யோகத்திலமைபவன் இரண்டின் பயனையும் அடைகிறான். செயல்களில் ஒட்டாதவன் செயல்களின் பயனால் சிறப்புறுகிறான். மெய்யறிந்தவன் நான் எதையும் செய்யவில்லை என்று உணர்ந்தவன்” என்றார்.

சூஃபியில் இறைவனைப் பற்றி: (எமதுள்ளம் சுடர் விடுக 29: உறங்குபவனால் இன்னொரு உறங்குபவனை எழுப்ப முடியாது!’ - எழுத்தாளர் பிரபஞ்சன்)

கீழ்க்காணும் வரிகள் எழுத்தாளர் பிரபஞ்சன் தனது கட்டுரையில் கூறியது. அவ்வரிகளை படிக்கும் பொழுது இக்குறள் நினைவிற்கு வந்தது. ஆதலால் அதை அங்கிருந்து கத்தறித்து இங்கே ஒட்டி இருக்கிறேன் :)

சூஃபியாக மிகு புகழ் - நியாயமான புகழ் - கொண்ட பெண்மணி ராபியா பற்றிய அறிமுகமான பகுதி. மிக அழகியது. அவர் எழுதுகிறார்.

‘இறைவா.. நரகத்துக்குப் பயந்து உன்னை நான் வணங்கினால் என்னை நரகில் எரித்துவிடு. சொர்க்கத்தின் நம்பிக்கையில் உன்னை நான் வணங்கினால் எனக்கு சொர்க்கம் தராமல் விட்டுவிடு. உனக்காகவே உன்னை நான் வணங்கினால் உனது அழகை எனக்கு மறைக்காதே...’

பரிமேலழகர் உரை
வேண்டுதல் வேண்டாமை இலான் அடி சேர்ந்தார்க்கு - ஒரு பொருளையும் விழைதலும் வெறுத்தலும் இல்லாதவன் அடியைச் சேர்ந்தார்க்கு; யாண்டும் இடும்பை இல - எக்காலத்தும் பிறவித் துன்பங்கள் உளவாகா. (பிறவித் துன்பங்களாவன : தன்னைப் பற்றி வருவனவும், பிற உயிர்களைப் பற்றி வருவனவும், தெய்வத்தைப் பற்றி வருவனவும் என மூவகையான் வரும் துன்பங்கள். அடி சேர்ந்தார்க்கும் அவ்விரண்டும் (வேண்டுதலும் வேண்டாமையும்) இன்மையின், அவை காரணமாக வரும் மூவகைத் துன்பங்களும் இலவாயின.).

மணக்குடவர் உரை
இன்பமும் வெகுளியு மில்லாதானது திருவடியைச் சேர்ந்தவர் எவ்விடத்து மிடும்பை யில்லாதவர்.பொருளுங் காமமுமாகாவென்றற்கு "வேண்டுதல் வேண்டாமையிலான்" என்று பெயரிட்டார்.

மு.வரதராசனார் உரை
விருப்பு வெறுப்பு இல்லாத கடவுளின் திருவடிகளை பொருந்தி நினைக்கின்றவர்க்கு எப்போதும் எவ்விடத்திலும் துன்பம் இல்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
எதிலும் விருப்பு வெறுப்பு இல்லாத கடவுளின் திருவடிகளை மனத்தால் எப்போதும் நினைப்பவருக்கு உலகத் துன்பம் ஒருபோதும் இல்லை.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh

God doesn't have likes and dislikes, desires and hatred among people. Those who surrender to God will not have any form of unhappiness or sufferings in life.

We can see this in a different light. The God'ly state is not having likes and dislikes, desires and hatred among people and materialistic stuffs in life. One who is in such  state will not have any suffering because if one doesn't likes or desires then he will not suffer when desires are not met or not fulfilled. Similarly, one doesn't suffer when he doesn't dislike or doesn't hate anyone because hate or dislike itself is a suffering in the heart as it creates lot of negative emotion inside the mind and heart thereby consuming lot of mental energy.

So,One can lift oneself to a God like stature if one practices and doesn't have likes or dislikes and desires or hatred in general and for materialistic stuffs and dislikes or hatred among people/money etc. . 

Also, remember God can perform limitlessly and has no boundaries. So, if one elevates himself to the level of God, one can perform all that is possible in a human life.

But, one should not confuse with ambition or goals. Goals and Ambitions are necessary for doing a WORK. because as discussed before, one's mettle / fame is measured by their work."

Questions that I ask to the kid

Who is GOD?

How can you become a God?

What is the result of being surrendered to GOD?

மலர்மிசை ஏகினான் மாணடி சேர்ந்தார்

குறள் 3
மலர்மிசை ஏகினான் மாணடி சேர்ந்தார்
நிலமிசை நீடுவாழ் வார்

[அறத்துப்பால், பாயிரவியல், கடவுள் வாழ்த்து]

பொருள்

மலர் - பூ; தாமரை; ஒருபேரெண்; ஆயுதம்முதலியவற்றின்மேற்குமிழ்; வெண்பாவின்இறுதிச்சீர்வாய்பாடுகளுள்ஒன்று; மும்மலமுடையவர்.

மிசை - உணவு; சோறு; உயர்ச்சி; மேலிடம்; மேடு; வானம்; முன்னிடம்; ஏழனுருபு

மலர்மிசை - தாமரையிலிருப்பவனான பிரமன்

ஏகுதல்  - செல்லுதல்; போகுதல்; நடத்தல்; கழலுதல்.

ஏகினான் - சென்றான்

மாண் - மாட்சிமை; மடங்கு; மாணவன்; பிரமசாரி; குள்ளமானவர்.

அடி - பாதம்; காற்சுவடு முதல் கடவுள் பாட்டின்அடி; அடிப்பீடம்; அண்மை மரபுவழி; அளவு கீழ் மகடூஉமுன்னிலை

சேர்தல் - ஒன்றுகூடுதல்; இடைவிடாதுநினைத்தல்; கலத்தல்; சம்பந்தப்படுதல்; நட்பாதல்; இயைதல்; உரித்தாதல்; சேகரிக்கப்படுதல்; திரளுதல்; செறிதல்; கிடத்தல்; உளதாதல்; செல்லுதல்; கூடுதல்; பொருந்துதல்; புணர்தல்; பெறுதல்; சென்றடைதல்; ஒப்பாதல்; நேசித்தல்.

சேர்ந்தார் - அடைந்தார்

நிலம் - தரை; மண்; பூமி; இடம்; வயல்; பதவி; நிலத்திலுள்ளார்; எழுத்துஅசைசீர்களாகியஇசைப்பாட்டின்தானம்; விடயம்; மேன்மாடம்; கள்ளிவகை.

இசை - இசைவு; பொன் ஊதியம் ஓசை சொல் புகழ் இசைப்பாட்டு நரம்பிற்பிறக்கும்ஓசை; இனிமை ஏந்திசை தூங்கிசை, ஒழுகிசை சீர் சுரம் வண்மை திசை

நிலமிசை - இருக்கும் இடத்தில இனிமையாய் 

நீடு - நெடுங்காலம்; நிலைத்திருக்கை.

வாழ்தல் - இருத்தல்; செழித்திருத்தல்; மகிழ்தல்; சுமங்கலியாகஇருத்தல்; விதிப்படிஒழுகுதல்.

வாழ்வார் - வாழ்வார்கள்

முழுப்பொருள்
ஒருவர் வாழ்விலே மலர்மிசை (மலர்மிசை பற்றி பின்பு காண்போம்) என்பதை நோக்கி நடந்துகொண்டு (செயலாற்றினால்) மாட்சிமையை அடைந்தால் அவர் இவ்வுலகில் (இந்த பூமியிலே, நிலத்திலே) நெடுங்காலம் மகிழ்ச்சியாக வாழ்வார்.

ஒருவர் மகிழ்ச்சியுடன் நெடுங்காலம் வாழவேண்டும் என்றால் இவ்வுலகிலே  இப்பிறவியிலேயே வாழலாம் . அவர் செய்யவேண்டியது எல்லாம் மலர்மிசை வேண்டி மாட்சிமையை அடைய வேண்டும்.

மலர்மிசை என்றால் என்ன? 
1. மலர் என்றால் தாமரை மலர் என்று பொருள் . மிசை என்றால் மேலிடம். தாமரை மேல் இருக்கும் பிரமன் என்று பொருள். அதாவது கடவுள் என்ற அர்த்தத்தில் வரும்.

ஆதலால் கடவுளின் பாதத்தை நோக்கி செயலாற்றி மாட்சிமை அடைந்தால் அவர் இவ்வுலகிலேயே இன்பமாய் நெடுங்காலம் வாழ்லாம்.

ஒப்புமை

1. தாவின்றி எப்பொருளும் கண்டுணர்ந்து தாமரைப்

பூவின்மேற் சென்றான் புகழடியை (அறநெறிச். கடவுள்)

2. “மலர்மிசை எழுதரு பொருள்” (சம்பந்தர்.சிவபுரம் 5)

3. “... ஞானம்

புகலுடையோர் தம்உள்ளப் புண்டரிகத் துள்ளிருக்கும்

புராண்ர் கோயில்” (சம்பந்தர்.திருவீழிமிழலை.6)

4. “பொள்ளிலிக் காயந் தன்னுள் புண்டரீ கத்தி ருந்த

வள்ளலை” (அப்பர். திருத்துருத்தி 6)

5. “புந்தியாய்ப் புண்டரிகத் துள்ளாய் போற்றி” (அப்பர். திருவீரட் 9)

6. ”போதுகந் தேறும் புரிசடையான்” (திருமந் 632)

7. “தண்டா மரைமலரின் மேல்நடந்தாய்’ (சூளாமணி துறவு 71)

8. “தெய்வக் காமர் நளினத் தமரர்

கைதொழ நடந்தாய்” (திருக்கலம் 92)

9. “......................... நினைவொடு பதுமநன் மலரது மருவிய

சிவனது சிவபுரம் நினைபவர் செழுநில னினில்நிலை பெறுவரே (சம்பந்தர்.சிவபுரம் 1)

2. மேலும்: அஷோக் உரை

மலர்மிசை ஏகினவனை பிரமனாகக் கொண்டால், பிரமன் பதம் என்னும் பிரமநிலை அடைவதை உருவகமாகக் குறிப்பதாகக் கொள்ளலாம். அப்படிப்பட்ட பிரமநிலை, அதாவது தன்னை உணர்ந்தவரது புகழ், இந்நிலம் உள்ளளவும் நிலைத்திருக்கும் என்பதே பொருள்.

வள்ளுவர், இந்த குறளிலும் கடவுள் என்று குறியாது, “மலர்மிசை ஏகினான்” என்று சொன்னது, சிந்திக்கக்கூடியது. மலரின்கண் அமர்ந்தோன் என்றால் மனமலரின்கண் அமர்ந்தவன் எனக்கொள்வதா அல்லது பதுமத்தின் மேலமர்ந்த பிரமனை அல்லது புத்தனெனக் கொள்வதா எனக் குழம்பலாம். அல்லது உருவகமாகக் கொண்டால், யோகசாத்திரதில் சொல்லியிருப்பது போல, குண்டலியை எழுப்பி, ஆறு சக்கரங்களைக் கடந்து சஹஸ்ராகாரம் எனப்படக்கூடிய ஆயிரமிதழ்கள் கொண்ட தாமரையின்கண் காணும் ஞான நிலையைக் குறிப்பது எனக்கொள்ளலாமா?

அப்படிப்பட்ட ஞானச்செறிவினை அடைந்தவர்களது மாட்சிமை பொருந்திய அணுக்கத்தை அடைந்தால், பூமியில் நீடுழி காலம் புகழோடு வாழலாம் (பூதவுடல் அழிந்தாலும்) என்பதை கூறியிருப்பதாக கொள்ளலாம்.

3. மிசை என்றால் உயர்ச்சி என்றும் பொருள். மலர் என்பது பூ என்றும் அர்த்தம் வரும். புதுவை/புதுச்சேரி/பாண்டிச்சேரி ஆரோபிந்தோ  (Aurobindo) அன்னை (The Mother) பூவும் அவற்றின் ஆன்மீகமும் பற்றி ஒரு சிறிய புத்தகம் (Flowers and their Spiritual Significance) எழுதி இருப்பார். அதில் நாம் ஒவ்வொருவர் பூ போன்று இருக்க வேண்டும் என்பார். பூ.  அதாவது பூ போன்று திறந்த மனதுடன், வெளிப்படையாக, தாராளமாக, அன்பாக இருக்க வேண்டும். அப்படி பூ போன்ற உயர்ச்சியான மாட்சிமையை அடைந்தால் ஒருவர் இவ்வுலகிலேயே மகிழ்ச்சியாக நெடுங்காலம் வாழலாம்.

அவர் கூறியவற்றின் ஆங்கில வடிவம் இங்கே::

Life must blossom like a flower offering itself to the Divine - The Mother. 

BE LIKE A FLOWER

Be like a flower. One must try to become like a flower: open, frank, equal, generous and kind. Do you know what it means?

A flower is open to all that surrounds it: Nature, light, the rays of the sun, the wind, etc. It exerts a spontaneous influence on all that is around it. It radiates a joy and a beauty.

It is frank: it hides nothing of its beauty, and lets it flow frankly out of itself. What is within, what is in its depths, it lets it come out so that everyone can see it.

It is equal: it has no preference. Everyone can enjoy its beauty and its perfume, without rivalry. It is equal and the same for everybody. There is no difference, or anything whatsoever.

Then generous: without reserve or restriction, how it gives the mysterious beauty and the very own perfume of Nature. It sacrifices itself entirely for our pleasure, even its life it sacrifices to express this beauty and the secret of the things gathered within itself.

And then, kind: it has such a tenderness, it is so sweet, so close to us, so loving. Its presence fills us with joy. It is always cheerful and happy.

Happy is he who can exchange his qualities with the real qualities of the flowers. Try to cultivate in yourself their refined qualities.

THE MOTHER

Soul of a Flower

Have you ever gone into a garden early in the morning? The flowers are facing the sun, awaiting its advent. Have you felt the mighty aspiration that surges all around for the coming light?

Have you watched a bud, completely closed, and how slowly, miraculously, the petals open, one by one? Whence came this force, this energy, this pulsating life?

Have you seen the earth after it has received a few drops of rain. Multi-coloured little hands come out from the earth in a gesture of thanks giving? They are the fairy-lilies named 'Prayer' by the Mother. We can palpably feel the vibration of gratitude and we look in joy at this spontaneous and beautiful response of Nature. Nature, so receptive, so open to the Grace! If only we could be likewise....

And then we wonder: What is it that gives to a flower and so often to a child, its beauty, its sweetness, its feeling of a happy self-giving? It is the presence of the Divine in the flowers, in Nature. It is what we call the 'Psychic Presence'. And love. Love of flowers can help us to find our own psychic being, the Divine within us.

The unselfish movement, uncalculating, is one of the most beautiful forms of psychic consciousness in the world. But the higher one rises in the scale of mental activity, the rarer it becomes. Per with intelligence come all the skill and cleverness,

and corruption, calculation. For instance, when a rose blossoms it does so spontaneously, for the joy of being beautiful, smelling sweet, expressing all its joy of living, and it does not calculate, it has nothing to gain out of it: it does so spontaneously, in the joy of being and living. Take a human being, well, apart from a very few exceptions, the moment his mind is active he tries to get some advantage out of his beauty and cleverness; he wants it to bring him something, either men's admiration or even much more sordid gains yet. Consequently, from the psychic point of view, the rose is better than human beings.

Only, if you climb a rung higher and consciously do what the rose does unconsciously, then it is much more beautiful. But it must be the same thing: a spontaneous flowering of beauty, uncalculating, simply for the joy of being. Little children have this at times (at times, not always). Unfortunately, under the influence of their parents and the environment, they learn to be calculating when yet very young.

But this kind of wish to gain by what one has or does is truly one of the ugliest things in the world. And it is one of the most widespread and it has become so widespread, that it is almost spontaneous in man. Nothing can turn its back on the divine love more totally than that, that wish to calculate and profit.

Do flowers love?

This is their form of love, this blossoming. Certainly, when one sees a rose opening to the sun, it is like a need to give its beauty. Only, for us, it is almost unintelligible, for they do not think about what they do. A human being always

associates with everything he does this ability to see himself doing it, that is, to think about himself, think of himself doing it. Man knows that he is doing something. Animals don't think. It is not at all the same form of love. And flowers, so to speak, are not conscious: it is a spontaneous movement, not a consciousness that is conscious of itself, not at all. But it is a great Force which acts through all that, the great universal Consciousness and the great Force of universal love which makes all things blossom in beauty.

Is there a sense of beauty in flowers?

Directly there is organic life, the vital element comes in, and it is this vital element which gives to flowers the sense of beauty. It is not perhaps individualised in the sense we understand it, but it is a sense of the species and the species

always tries to realise it. I have noticed a first rudiment of the psychic presence and vibration in vegetable life, and truly this blossoming one calls a flower is the first manifestation of the psychic presence. The psychic is individualised only

in man, but it was there before him; but it is not the same kind of individualisation as in man, it is more fluid: it manifests as force, as consciousness rather than as individuality. Take the rose, for example; its great perfection of form, colour, scent expresses an aspiration and a psychic giving. Look at a rose opening in the morning at the first touch of the sun, it is a magnificent self-giving in aspiration.

What is this psychic prayer that flowers represent?

The psychic, when it manifests in a plant, in the form of a flower, is in the form of a wordless prayer; it is the elan of the plant towards the Divine.

You have written: "Love of flowers is a valuable help for finding and uniting with the psychic. Could you explain this more in detail?

Since flowers are the manifestation of the psychic in the vegetal kingdom, love of flowers would mean that one is drawn by the psychic vibration and consequently by the psychic in one's own self.

When you are receptive to the psychic vibration, that puts you in a more intimate contact with the psychic in your own self. Perhaps the beauty of flowers too is a means used by Nature to awaken in human beings the attraction for the psychic.

How can one enter into psychic contact with flowers?

When one is in conscious contact with one's own psychic, one becomes aware of an impersonal psychic behind the whole creation and then, through this, one can enter into contact with flowers and know the psychic prayer they represent.

Mother, when flowers are brought to you, how do you give them a significance?

To the flowers? But it's in the same way, by entering into contact with the nature of the flower, its inner truth. Then one knows what it represents.

Each flower has its special significance, hasn't it?

Not as we understand it mentally. There is a mental projection when one gives a precise meaning to a flower. It may answer, vibrate to the touch of this projection, accept the meaning, but a flower has no equivalent of the mental consciousness. In the vegetable kingdom there is a beginning of the psychic, but there is no beginning of the mental consciousness. In animals it is different; mental life begins to form and for them things have a meaning. But in flowers it is rather like the movement of a little baby - it is neither a sensation nor a feeling, but something of both; it is a spontaneous movement, a very special vibration. So, if one is in contact with it, if one feels it, one gets an impression which may be translated by a thought. That is how I have given a meaning to flowers and plants - there is a kind of identification with the vibration, a perception of the quality it represents and, little by little, through a kind of approximation (sometimes this comes suddenly, occasionally it takes time), there is a coming together of these vibrations

(which are of a vital-emotional order) and the vibration of the mental thought, and if there is a sufficient harmony, one has a direct perception of what the plant may signify.

In some countries (particularly here) certain plants are used as the media for worship, offering, devotion. Certain plants are given on special occasions. And I have often seen that this identification was quite in keeping with the nature of the

plant, because spontaneously, without knowing anything, I happened to give the same meaning as that given in religious ceremonies. The vibration was really there in the flower itself.... Did it come from the use that had been made of it or did it

come from very far, from somewhere deep down. From a beginning of the psychic life? It would be difficult to say.

If our flower-offering depends on our state of consciousness, does it help us to learn the significances of flowers even if it is purely mental to begin with?

Yes, surely.

Have flowers a power in the occult world?

Yes, they have an occult power; they can even transmit a message if one knows how to charge them with it.

Can the flowers transmit other messages apart from the significances you have given

It is not impossible but the person who sends the message must have a great power of formation.

Is the power of formation purely occult or can a mental or vital power of formation also transmit messages?

The mental power of formation can certainly transmit messages. But for these messages to be received and understood, the person to whom they are sent must himself be very receptive mentally and particularly attentive.

When we offer flowers, with what attitude should we offer them? Does it matter if we do not know the significance?

This depends completely on the person who gives the flowers and on his state of consciousness. The same answer may be given to both the questions. According to the degree of consciousness of people what they do has a deep significance.

Do flowers retain the force always, even when they decay?

Decay? No, my child; when they dry up, yes. Decayed flowers are just nothing. A decomposition takes place, so the thing disappears. Perhaps it brings energy to the soil, that's quite possible; but still, when it decays it is good only to make manure

to grow other flowers. But if it dries up, it is preserved, it can remain for quite a long time.

Sweet Mother, what should we do with the flowers which you give us every day?

Flowers? You ought to keep them as long as they are fresh, and when they are no longer so, you must collect them and give them to the gardener (any gardener you know), so that he can put them in the earth to produce other flowers. Yes, one must give back to the earth what it has given us, for otherwise it will become poor.

THE MOTHER

Silent Language of Flowers

I can transmit a state of consciousness more easily to a flower than to a man: it is very receptive, though it does not know how to formulate its experience to itself because it lacks a mind. But the pure psychic consciousness is instinctive to it. When, therefore, you offer flowers to me their condition is almost always an index to yours. There are persons who never succeed in bringing a fresh flower to me - even if the flower is fresh it becomes limp in their hands. Others, however, always bring fresh flowers and even revitalise drooping ones. If your aspiration is strong your flower-offerings will be fresh. And if you are receptive you will be also very easily able to absorb the message I put in the flowers I give you. When I give them, I give you states of consciousness; the flowers are the mediums and it all depends on your receptivity whether they are effective or not.

***

When I give flowers, it is as an answer to the aspiration coming from the very depths of your being. It is a need or an aspiration, it depends upon the person. It may fill a void or else give you the impetus to progress, or it may help you find the inner harmony in order to establish peace.

Flowers are extremely receptive. All the flowers to which I have given a significance receive exactly the force I put into them and transmit it. People don't always receive it because most of the time they are less receptive than the flowers, and, they waste the force that has been put in it through their unconsciousness and lack of receptivity. But the force is there, and the flower receives it wonderfully.

I knew this a very long time ago. Fifty years ago.... There was that occultist who later gave me lessons in occultism for two years. His wife was a wonderful clairvoyant and had an absolutely remarkable capacity - precisely - of transmitting forces.

They lived in Tlemcen. I was in Paris. I used to correspond with them. I had not yet met them at all. And then, an a day, she sent me in a letter petals of the pomegranate flower, "Divine's Love". At that time I had not given the meaning to the flower. She sent me petals of pomegranate flowers telling me that these petals were bringing me her protection and force.

Now, at that time I used to wear my watch on a chain. Wrist-watches were not known then or there were very few. And there was also a small eighteenth century magnifying glass... it was quite small, as large as this (gesture).... And it had two lenses, you see, like' all reading-glasses; there were two lenses mounted on a small golden frame, and it was hanging from my chain. Now, between the two glasses I put these petals and I used to carry this about with me always because I wanted to keep it with me; you see, I trusted this lady and knew she had power. I wanted to keep this with me, and I always felt a kind of energy, warmth, confidence, force which came from that thing.... I did not think about it, you see, but I felt it like that.

And then, one day, suddenly I felt quite depleted, as though a support that was there had gone. Something very unpleasant. I said, "It is strange; what has happened? Nothing really unpleasant has happened to me. Why do I feel like this, so empty, emptied of energy?" And in the evening, when I took off my watch and chain, I noticed that one of the small glasses had come off and all the petals were gone. There was not one petal left. Then I really knew that they carried a considerable charge of power, for I had felt the difference without even knowing the reason. I didn't know the reason and yet it had made a considerable difference. So it was after this that I saw how one could use flowers by charging them with forces. They are extremely receptive.


THE MOTHER

The Significance of flowers (this part might have some repetition)

Sweet Mother, how do you give significance to a flower?
By entering into contact with it and giving a more or less precise meaning to what I feel… by entering into contact with the nature of the flower, its inner truth; then one knows what it represents.

Each flower has its special significance, hasn't it?
Not as we understand it mentally. There is a mental projection when one gives a precise meaning to a flower. It may answer, vibrate to the touch of this projection, accept the meaning, but a flower has no equivalent of the mental consciousness. In the vegetable kingdom there is a beginning of the psychic, but there is no beginning of the mental consciousness. In animals it is different; mental life begins to form and for them things have a meaning. But in flowers it is rather like the movement of a little baby - it is neither a sensation nor a feeling, but something of both; it is a spontaneous movement, a very special vibration. So, if one is in contact with it, if one feels it, one gets an impression which may be translated by a thought. That is how I have given a meaning to flowers and plants - there is a kind of identification with the vibration, a perception of the quality it represents and, little by little, through a kind of approximation (sometimes this comes suddenly, occasionally it takes time), there is a coming together of these vibrations(which are of a vital-emotional order) and the vibration of the mental thought, and if there is a sufficient harmony, one has a direct perception of what the plant may signify.
In some countries (particularly here) certain plants are used as the media for worship, offering, devotion. Certain plants are given on special occasions. And I have often seen that this identification was quite in keeping with the nature of the plant, because spontaneously, without knowing anything, I happened to give the same meaning as that given in religious ceremonies. The vibration was really there in the flower itself.... Did it come from the use that had been made of it or did it come from very far, from somewhere deep down. From a beginning of the psychic life? It would be difficult to say.

Have flowers a power in the occult world?
Yes, they have an occult power; they can even transmit a message if one knows how to charge them with it.

Can the flowers transmit other messages apart from the significances you have given?
It is not impossible but the person who sends the message must have a great power of formation.

Is the power of formation purely occult or can a mental or vital power of formation also transmit messages?
The mental power of formation can certainly transmit messages. But for these messages to be received and understood, the person to whom they are sent must himself be very receptive mentally and particularly attentive.

When we offer flowers, with what attitude should we offer them? Does it matter if we do not know the significance?
This depends completely on the person who gives the flowers and on his state of consciousness. The same answer may be given to both the questions. According to the degree of consciousness of people what they do has a deep significance.

If our flower-offering depends on our state of consciousness, does it help us to learn the significances of flowers even if it is purely mental to begin with?

Yes, surely.

THE MOTHER

Flowers on the Samadhi

Concerning the flowers on the Samadhi, does Sri Aurobindo transmit a special message through them, apart from their significance?

I do not think so-that would depend on different cases. It would be rather that he would receive messages if people put them into the flowers. That is quite possible. It may happen that if people put flowers with an intention or a precise prayer, Sri Aurobindo receives the message and answers it and that one receives his answer if one is sufficiently sensitive.

The Offering of Roses

Why do u generally give red roses to men and light-coloured roses to women and different colours to the little boys and girls?
It is because red roses give an impression of force and light-coloured roses an impression of charm and sweetness.

May I ask you with what intention you give me one red rose and one light-coloured one?
The human being transforms all its passions into love for the Divine and the Divine replies with his ineffable love.

The fragrance of flowers

Is there a relation between the perfume of a flower and its significance?
Certainly there should be one but so far I have not studied it.

How can one begin to study this relation? What is the first step?
Study and experience. You take a flower with a strong and definitive perfume. You breathe in the perfume, trying to find what thought or image it evokes. If you find something, you compare it with the significance given to the flower.
It is a long and detailed work. After some hundreds of experiences one may arrive at a conclusion.

In the study of perfumes of which you spoke, one observes that some perfumes seem to made up of several perfumes. Must one study each sub-perfume separately?
Yes, certainly. If one wants to study this is a terribly complicated, for not only are there differences between flowers but even similar flowers must differ among themselves, which means that the study can never come to an end and one cannot reach anything final and complete.
This is, you know, the influence of the hour –day and night-the influence of the time of the year, the influence of the seasons…

Scientists explain that flowers have perfume in order to attract insects. What do u think about it?
It is men who see and find a reason for everything-but I suppose if the Supreme has any such preoccupation.


Contact with the Psychic

You have written: "Love of flowers is a valuable help for finding and uniting with the psychic. Could you explain this more in detail?
Since flowers are the manifestation of the psychic in the vegetal kingdom, love of flowers would mean that one is drawn by the psychic vibration and consequently by the psychic in one's own self.
When you are receptive to the psychic vibration, that puts you in a more intimate contact with the psychic in your own self. Perhaps the beauty of flowers too is a means used by Nature to awaken in human beings the attraction for the psychic.

What is the best way of opening ourselves to the deep influence of flowers?
To love them. If you can enter into psychic contact with them, then that would be perfect.

How can one enter into psychic contact with flowers?
When one is in conscious contact with one's own psychic, one becomes aware of an impersonal psychic behind the whole creation and then, through this, one can enter into contact with flowers and know the psychic prayer they represent.

What is this impersonal Psychic you spoke of?
By impersonal psychic I mean the psychic region which does not belong to any individual in particular-the psychic region which is the creation, as air is in the earth’s atmosphere.

What is this psychic prayer that flowers represent?
The psychic, when it manifests in a plant, in the form of a flower, is in the form of a wordless prayer; it is the élan of the plant towards the Divine.

We have flowers with such significances as ‘Greed for money’, ‘Passion’, ‘Vanity’, ‘Chatter’, etc. How do these flowers represent a psychic prayer?
These flowers offer their bad vibrations for transformation.

Do strong-scented flowers represent a more ardent psychic prayer than the unscented ones?
Their nature gives itself more generously and more integrally.

And is there the same difference among plants and trees?
No, that is like the difference among the animals; some are big some are small. But everyone is like that… in minerals, in animals, in men. Each manifests its own nature and these natures are innumerable.

Dreams, Beings and Forces

What do flowers and gardens in our dreams signify? Sometimes in dreams one sees flowers which don’t exists?
This happens undoubtedly in the subtle physical. But it may also be possible that these flowers exist physically on the earth in a place you don’t know.

What do these flowers symbolise?
These symbols are most often individual and most often different people have different significances. It may happen that certain people have written books and those who regard them adopt their symbology. But it is purely mental question. You give a certain meaning to the flower. For instance to a rose-we have a certain meaning for rose.
As we have given this meaning, in your dreams you see the same symbolism. If you could tell me one of your dreams I could explain it to you. You see, a flower must spontaneously tell you something, then that would be symbolic for you. But it may be what we have already decided.

Are there subtle beings who are in an intimate relation with flowers?
That is possible, even probable. There are children who have experienced this and related it.

Is it possible to become conscious of these beings and work in harmony with them?
Yes. It is a question of nature and capacity.

Is possible to develop this capacity and how to do it?
Certainly one can develop the capacity if one takes sufficient interest in this to put in the time and necessary effort. Naturally it will be more or less difficult according to each one’s nature.
To become conscious of one’s dreams helps to do this. A silent and still concentration helps also.

Are there forces directly hostile to the vegetal nature? Are insects a manifestation of these forces?
There do not seem to exist forces consciously and voluntarily hostile to the vegetal kingdom. Insects do harm because they feed on plants, it is in a way they serve them also; both things are there, good and bad, without any conscious will. They do good they do harm, without knowing it.

Mother, does a plant have its own individuality and does it also reincarnate after death?
This may happen but is accidental. There are trees-trees especially-which have lived long and can be the home of a conscious being, a vital being. Generally it is vital entities which take shelter in trees, or else certain beings of the vital plane which live in forests-as certain beings of the vital live in water. There are old legends like that, but are very based on facts. The plants serve as home and shelter, but the being is not created by the plant itself!

The care of Plants and Flowers

How to develop our consciousness in order to work in a better way with plants and flowers?
First you must learn to be silent, and note carefully what happens in the consciousness.

Why do plants fall ill and what can we do to help them?
When man does not meddle, the illness of plants seems to be accidental. But when man’s action has upset the life of plants, even as that of animals, of course.

There are many plants we are trying to grow here which suffer because of our climate. How can we help them to grow and blossom here?
Naturally, plants which like cold climates grow in greenhouses. Also by planting forests one could have a regulating action on the climate.
Growth of consciousness in the atmosphere will surely have an effect which is difficult to describe beforehand.

Sweet Mother, what should we do with the flowers which you give us every day?
Flowers? You ought to keep them as long as they are fresh, and when they are no longer so, you must collect them and give them to the gardener (any gardener you know), so that he can put them in the earth to produce other flowers. Yes, one must giveback to the earth what it has given us, for otherwise it will become poor.

Can I remove the branches of shrubs which are overhanging and causing inconvenience to the inmates?
I cannot say yes or no, as all depends on the way it has to be done. It is not only the welfare of the inmates that must be taken into consideration but also the welfare of the shrubs.
Answers by Sri Aurobindo

Why is the flower symbolising your compassion so delicate and why does it wither away so soon?

No, the compassion does not wither with its symbol - flowers are moment's representation of things that are in themselves eternal.

What is the significance of the Mother's giving us flowers at Pranam every day?
It is meant to help the realisation of the thing the flower stands for.

Are powers mere symbols and nothing more? Can the flower symbolizing silence, for example, help in the realisation of silence?

It is when the Mother puts her force into the flower that it becomes more than a symbol. It then can become very effective if there is receptivity in the one who receives.

Flowers and their spiritual names
Tapasya - A discipline of aiming at the realisation of the Divine
Consciousness turned towards the Supramental Light - It is the athirst of Truth and will find its satisfaction only in the Truth
Plasticity - Always ready for the progress demanded. 
Progress - The reason why we are on earth
Obedience - To learn to obey is good; to obey only the Divine is better
Life Energy - Powerful and manifold, it meets all needs
Divine Love - A flower which is said to bloom even in the desert 
Psychological Perfection - There is not one psychological perfection but give, like the five petals of this flowers. We have said they are: sincerity, faith, devotion, aspiration, and surrender But as a matter of fact every time I give this flower it is not always the same psychological perfection. It is something very fluid, depending on the circumstances and the need of people
Simple Sincerity  The beginning of all progress 
Transparency - Can come only as a result of perfect sincerity 
Faith - You flame up and triumph 
Trust in the Divine - Very indispensable for the impulsive vital 
Devotion - Modest and fragrant, it gives itself without seeking for anything it return
Gratitude - It is you who open all the closed doors and let the Grace which saves penetrate deeply
Courage - Bold, it faces all dangers
Aspiration - Innumerable and obstinate, repeating itself untiringly 
Endurance - Going to the very end of the effort without fatigue or relaxing
Perseverance - The decision to go to the very end
Faithfulness - We can count on you. You never fail us when we need you.
Surrender - To will what the Divine wills is the supreme wisdom
Victory - Will triumph over all obstacles

பெளத்தம்.

ஜம்புலிங்கம் தனது முப்பது ஆண்டுகாலப் பௌத்த ஆய்வின் தொகுப்பாகச் சோழநாட்டில் பௌத்தம் என்ற நூலை எழுதியுள்ளார்.  இந்நூலில் கீழ்கண்டவாறு வருவதாக எழுத்தாளர் எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் சொல்கிறார் (சிலைகள் சொல்லும் உண்மை - கட்டுரை). 

புத்தரைக் கடவுளாக ஏற்றுக் கொண்டு பாதபீடிகையை வணங்க வழிகாட்டியது மகாயான பௌத்தம். இதன் சாட்சியமாகவே திருக்குறளில் கடவுளின் வடிவமாகத் திருவடி குறிப்பிடப்படுகிறது என்கிறார் ஜம்புலிங்கம். அது போலவே புத்தர் பிறந்தவுடன் அவரது பாதங்கள் நிலத்தில் படவில்லை. தாமரை மலர்கள் தோன்றி பாதங்களைத் தாங்கிக் கொண்டன. அதன் அடையாளமாகவே மலர் மிசை ஏகினான் என்கிறார் வள்ளுவர் என்றும் சொல்கிறர் ஜம்புலிங்கம்

பரிமேலழகர் உரை

மலர்மிசை ஏகினான் மாண்அடி சேர்ந்தார் - மலரின் கண்ணே சென்றவனது மாட்சிமைப்பட்ட அடிகளைச் சேர்ந்தார்; நிலமிசை நீடுவாழ்வார் - எல்லா உலகிற்கும் மேலாய வீட்டு உலகின்கண் அழிவின்றி வாழ்வார். (அன்பான் நினைவாரது உள்ளக் கமலத்தின்கண் அவர் நினைந்த வடிவோடு விரைந்து சேறலின் 'ஏகினான்' என இறந்த காலத்தால் கூறினார்; என்னை? "வாராக் காலத்தும் நிகழும் காலத்தும் ஓராங்கு வரூஉம் வினைச் சொற் கிளவி இறந்த காலத்துக் குறிப்பொடு கிளத்தல் விரைந்த பொருள் என்மனார் புலவர்" (தொல், சொல், வினை, 44) என்பது ஓத்தாகலின். இதனைப் 'பூமேல் நடந்தான்' என்பதோர் பெயர்பற்றிப் பிறிதோர் கடவுட்கு ஏற்றுவாரும் உளர். சேர்தல் - இடைவிடாது நினைத்தல்).

மணக்குடவர் உரை
மலரின்மேல் நடந்தானது மாட்சிமைப்பட்ட திருவடியைச் சேர்ந்தவரன்றே, நிலத்தின்மேல் நெடுங்காலம் வாழ்வார். 'நிலம்' என்று பொதுப்படக் கூறியவதனான் இவ்வுலகின் கண்ணும் மேலுலகின்கண்ணுமென்று கொள்ளப்படும். தொழுதாற் பயனென்னையென்றாற்கு, போகநுகர்தலும் வீடுபெறலுமென்று கூறுவார் முற்படப் போகநுகர்வாரென்று கூறினர்.

மு.வரதராசனார் உரை
அன்பரின் அகமாகிய மலரில் வீற்றிருக்கும் கடவுளின் சிறந்த திருவடிகளை பொருந்தி நினைக்கின்றவர், இன்ப உலகில் நிலைத்து வாழ்வார்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
மனமாகிய மலர்மீது சென்று இருப்பவனாகிய கடவுளின் சிறந்த திருவடிகளை எப்போதும் நினைப்பவர் இப்பூமியில் நெடுங்காலம் வாழ்வர்.

மேலும் : திருத்தும் பொன் சரவணன்
மலர்மிசை ஏகினான்' என்ற தொடருக்கு 'பரந்த மேலிடமாகிய அண்டவெளியினைக் கடந்துநிற்பவன்' என்பதே பொருள் ஆகும். 'மலர்தல்' என்ற வினைச்சொல்லுக்கு 'விரிதல்,பரவுதல்' என்று பொருள். 'மிசை' என்னும் சொல்லுக்கு 'மேலிடம்' என்றும் பொருள் ஆகும். வினைத்தொகை ஆகிய 'மலர்மிசை' என்பது 'மலர்ந்த மிசை' என்று விரியும். இதற்கு 'பரந்த மேலிடம்' என்று பொருள். இது அண்டவெளியினைக் குறிக்கும். 'மலர்தலை' என்பது பரந்த இடத்தையும், 'மலர்தலை உலகம்' என்பது பரந்த பூவுலகினையும் குறிப்பதைப் போல 'மலர்மிசை' என்பது அண்டவெளியினைக் குறிப்பதாகக் கொள்வதே பொருத்தமாகும். 'ஏகுதல்' என்னும் சொல்லுக்கு இங்கே 'கடத்தல்' என்னும் பொருளே பொருத்தமாகும்.

நிறுவுதல்:
இறைவனின் இருப்புநிலையினை உணர்த்த வந்த குறள் இது. அடிமுடி அறிய ஒண்ணாத அமலன் என்று இறைவனைப் பற்றி ஆகமங்களும் புராணங்களும் பக்தி இலக்கியங்களும் கூறுகின்றன. இறைவன் எங்கே இருக்கிறான்? அவனது முடியும்(தலை) அடியும் எங்கே உள்ளன? என்றெல்லாம் பல ஆய்வுகள் நிகழ்த்தப்பட்டு பல கதைகளும் கூறப்பட்டுள்ளன. உண்மை நிலை தான் என்ன? இக் கேள்வியின் ஒரு பாதிக்கு விடையிறுப்பதாக இக்குறள் இருக்கிறது.

பூமிப்பந்தின் மேல் வாழும் நமக்கு மேலே பரந்து விரிந்து இருப்பது எது? அண்டவெளி தானே. இந்த அண்டவெளியினையும் கடந்து நிற்பவன் இறைவன் என்று வள்ளுவர் அவனது இருப்புநிலையினைக் கூறுகிறார். வள்ளுவர் கூறும் இறைவன் பற்றிய வேறு பல செய்திகளை மற்றொரு கட்டுரையில் காணலாம்.

சரியான பொருள்:
'பரந்த மேலிடமாகிய வெளியினைக் கடந்துநிற்கும் இறைவனின் மாட்சிமை பெற்ற திருவடிகளை அடைந்தவர்கள் பூவுலகில் நெடுங்காலம் நிலைத்து வாழ்வர்.'