Search This Blog

Disclaimar

This blog is totally for learning purposes. Non-commercial. In many of the posts, many snippets have been taken from various thirukkural blogs, books available online freely only for learning purpose without any intention of plagiarism or to make money. I have given due credit, link wherever possible. If you want your content to be removed, or you want more credit to be provided, please do let me know in the comment section of any of the posts. ஊருணி நீர்நிறைந் தற்றே உலகவாம் பேரறி வாளன் திரு (குறள் 215)
Showing posts with label Athikaaram_030. Show all posts
Showing posts with label Athikaaram_030. Show all posts

யாமெய்யாக் கண்டவற்றுள் இல்லை எனைத்தொன்றும்

குறள் 300
யாமெய்யாக் கண்டவற்றுள் இல்லை எனைத்தொன்றும்
வாய்மையின் நல்ல பிற
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், வாய்மை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
யாம் - தன்மைப்பன்மைப்பெயர்.

மெய்யாக் - மெய் - உண்மை; உடல்; உயிர்; உணர்ச்சி; மார்பு; ஒற்றெழுத்து

கண்ட - கண்டது - காணப்பட்டபொருள்; சம்பந்தமற்றசெய்தி.
காணுதல் - அறிதல்; காண்டல்; சந்தித்தல்; செய்தல்; வணங்குதல்.
உள் - உள்ளிடம்; உள்ளம்; மனம்; இடம்; மறை; மனவெழுச்சி; ஒருகுறிப்புவினைப்பகுதி; தொழிற்பெயர்விகுதி; ஏழாமவேற்றுமைஉருபு; உள்ளான்என்னும்பறவை.

கண்டவற்றுள் - அறிந்தவற்றுள் 

இல்லை - உண்டுஎன்பதன்எதிர்மறை; இன்மைப்பொருளைஉணர்த்திஐம்பால்மூவிடத்திலும்வரும்ஒருகுறிப்புவினைமுற்று; சாதலைஉணர்த்திஐம்பால்மூவிடத்திலும்வரும்ஒருகுறிப்புவினைமுற்று.

எனைத்து -  எத்தன்மைத்து; எத்தனை; எவ்வளவு, எந்த நிலையானாலும்

ஒன்றும் -   சிறிதும், oṉṟum   oNNum ஒண்ணும் (+ neg.) nothing

வாய்மையின் - உண்மை; சொல்; தவறாச்சொல்; பௌத்தசமயஉண்மைகள்; வலி.

நல்ல - நன்மையான; மிக்க; கடுமையான.

பிற - மற்றவை; ஓர்அசைச்சொல்.

முழுப்பொருள்
மற்றகுறள்களுக்கு மாறாக திருவள்ளுவர் நேரடியாகவே தன்னுடைய அறிதல் மூலம் கண்டவற்றை இக்குறளில் கூறுகிறார். திருவள்ளுவர் மெய்யாக பல நூல்களை கற்க கசடறகற்றவர். அவற்றில் பல உண்மைகளை கற்றார். ஆனால் அவர் கண்டவற்றுள் /கற்றவற்றுள் வாய்மையை போன்று சிறந்த வேறு ஒன்று இல்லை என்று கூறுகிறார். வாய்மையை போல் நன்மை பயக்கும் வேறு ஏதும் இல்லை. வாய்மை போல் பிறிது ஒரு அறம் வேறு இல்லை. 

வாய்மை என்பது மனதில் மட்டுமல்லாது, சொற்களாலும், செயல்களாலும் உண்மையைக் கடைபிடித்தல். அதன் தூய்மையே மற்றவற்றைவிட சிறந்தது.

பி.கு: பாய்ஸ்/Boys (2003) திரைப்படத்தில் Secret  of Success என்று ஒரு பாடல் இருக்கும். அதில் வெற்றியின் ரகசியம் நேர்மை நேர்மை நேர்மை (வாய்மை) தான் என்று கூறப்பட்டு இருக்கும். 

மேலும்: அஷோக் உரை

மேலும்
மகாகவி பாரதியார் அவர்கள் “யாமறிந்த மொழிகளிலே தமிழ்மொழிபோல் இனிதாவது எங்கும் காணோம்” என்று கூறினார். இந்தச் சொற்றொடர் இக்குறளில் அமைப்பில் இருந்து தோன்றியதாக இருக்கலாம். ஏனெனில் ”இரந்து உயிர்வாழ்தல் வேண்டின் பரந்து கெடுக இவ்வுலகு இயற்றியான்” என்பது குறள். “தனி ஒருவனுக்கு உணவில்லை எனில் ஜகத்தினை அழித்திடுவோம்” என்று கூறியவர் பாரதியார்.

பரிமேலழகர் உரை
யாம் மெய்யாக் கண்டவற்றுள் - யாம் மெய்ந்நூல்களாகக் கண்ட நூல்களுள், எனைத்து ஒன்றும் வாய்மையின் நல்ல பிற இல்லை - யாதொரு தன்மையாலும் வாய்மையின் மிக்கனவாகச் சொல்லப்பட்ட பிற அறங்கள் இல்லை. (மெய் உணர்த்துவனவற்றை 'மெய்' என்றார். அவையாவன: தம்கண் மயக்கம் இன்மையின் பொருள்களை உள்ளவாறு உணரவல்லராய்க் காம வெகுளிகள் இன்மையின் அவற்றை உணர்ந்தவாறே உரைக்கவும் வல்லராய இறைவர், அருளான் உலகத்தார் உறுதி எய்துதற் பொருட்டுக் கூறிய ஆகமங்கள். அவையெல்லாவற்றினும் இஃது ஒப்ப முடிந்தது என்பதாம். இவை மூன்று பாட்டானும் இவ்வறத்தினது தலைமை கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
யாம் மெய்யாக் கண்டவற்றுள் மெய் சொல்லுதல்போல நன்றாயிருப்பன, வேறு யாதொன்றும் இல்லை. இஃது எல்லா அறமும் இதனோடு ஒவ்வாதென்று அதன் தலைமை கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை
யாம் உண்மையாக கண்ட பொருள்களுள் வாய்மைவிடத் எத்தன்மையாலும் சிறந்தவைகளாகச் சொல்லத்தக்கவை வேறு இல்லை.

சாலமன் பாப்பையா உரை
சிறந்தவை என்று நான் கண்டு அறிந்த நூல்களுள் சொல்லப்பட்டவற்றுள், உண்மையைவிட, நல்லதாகச் சொல்லப்பட்ட அறம் வேறு ஒன்றும் இல்லை.

Thirukkural - Management - Truthfulness
Speaking the truth, according to Valluvar, is greater than all the other things in the world. ‘Be true to yourself' is a sage advice for a harmonious life. Valluvar confirms this view in Kural 300 based on his experience.

In all the gospels we have read we have found
Nothing held higher than truthfulness.

There is nothing greater or better than truthfulness in this world. There is no substitute for truthfulness. Always telling the truth frees one from the burden of falsehood. Refer to Kural 293 of ‘Ethical Practices.'

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Thiruvalluvar is a scholarly person who would have read many books and debated with many scholars. Thiruvalluvar says, of all the truth that I found, I have not found anything that is better than honesty. Honesty is the best Dharma in this world. 

Questions that I ask to the kid
Among all the things that you have seen, what is the best thing that doesn't have a parallel? Why?

எல்லா விளக்கும் விளக்கல்ல சான்றோர்க்குப்

குறள் 299
எல்லா விளக்கும் விளக்கல்ல சான்றோர்க்குப்
பொய்யா விளக்கே விளக்கு
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், வாய்மை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
எல்லா - எல்லாம் - முழுதும், அறிவொழுக்கங்களால்நிறைந்தோர்; சங்கப்புலவர்; வீரர்., அறிவொழுக்கங்களால்நிறைந்த பெரியோர்

விளக்கும் - விளக்கு - ஒளிதருங்கருவி; ஒளிப்பிழம்பு; ஒளிபெறச்செய்கை; 

விளக்கு - ஒளிதருங்கருவி; ஒளிப்பிழம்பு; ஒளிபெறச்செய்கை; 

அல்ல -  இல்லை, அன்று  

சான்றோர்க்குப் - அறிவொழுக்கங்களால் நிறைந்தோர்; சங்கப்புலவர்; வீரர், அறிவொழுக்கங்களால்நிறைந்த பெரியோர்

பொய்-த்தல் - poy-   11 v. பொய். intr. 1.To fail, as a prediction or omen; to deceivehope, as clouds; தவறுதல். விண்ணின்று பொய்ப்பின் (குறள், 13). 2. To prove false; தம் செயலினின்று பின்வாங்குதல். பொய்த்தோர் வில்லிகள்போவாராம் (கம்பரா. சூளா. 41). 3. To go to ruin;கெடுதல். பொருளென்னும் பொய்யா விளக்கம்(குறள், 753).--tr. 1. To lie, utter falsehood;to make false pretences; பொய்யாகப் பேசுதல்.தன்னெஞ் சறிவது பொய்யற்க (குறள், 293). 2. Todeceive, cheat; வஞ்சித்தல். நின்றோடிப் பொய்த்தல் (நாலடி, 111).

பொய்யாமை - பொய்பேசாமை; நடுவுநிலைமை.

பொய்யா - என்றும் தவறாத; என்றும் அணையாத

விளக்கே - விளக்கு - ஒளிதருங்கருவி; ஒளிப்பிழம்பு; ஒளிபெறச்செய்கை; சோதிநாள், தீபம்

விளக்கு - ஒளிதருங்கருவி; ஒளிப்பிழம்பு; ஒளிபெறச்செய்கை; சோதிநாள், தீபம்

முழுப்பொருள்
இயற்கையில் சூரியன் சந்திரன் அக்நி மட்டுமே ஒளிகள். மற்ற எல்லா ஒளிகளும் செயற்கையான ஒளிகள் தான். இவையாவும் விளக்கு எனக்கு கருதலாம் ஏனெனில் இவை இருளை போக்குகின்றன. ஆனால் இவ்விளக்குகள் யாவும் புறவயமாகவே மட்டுமே இருளை போக்குகின்றன. ஒரு மனிதனின் அகத்தில் இவை இருளைப் போக்காது. ஆதலால் அறிவு ஒழுக்கங்களில் நிறைந்த பெரியார்கள் சான்றோராகள் இவ்விளக்குகளை மெய்யான விளக்கென கருத மாட்டார்கள். 

அப்படியானால் எது மெய்யான விளக்கு? மெய்யான விளக்கென்பது பொய்யாவிளக்கு. வாய்மை (பொய் சொல்லாது இருத்தல்) என்பதே அகத்தில் ஒருபொழுதும் அணையாத விளக்கு (புறத்தில் இருக்கும் அணையா விளக்கு அல்ல). வாய்மை ஒரு விளக்காக ஒருவனுக்கு வழிகாட்டும். வாய்மையை அகத்தில் உள்ள இருளை போக்கும். வெளிச்சத்தை தரும். அகத்தில் இருள் நீங்குவதால் ஒருவன் மேன்மை அடைகிறான். ஆதலால் பெரியார் அவனை போற்றுவர். 

நான்மணிக்கடிகை  இரண்டுபாடல்களில் பொய்யைப்பற்றி பாடுகிறது. “ஒருவனைப் பொய் சிதைக்கும், பொன் போலும் மேனியை” என்றும், “புகழ்செய்யும் பொய்யா விளக்கு” (நான்மணி 22) என்றும் சொல்வதில் பொய் ஒருவரது உருவை அழிக்கும் என்றும் பொய்யாமையோ புகழைத்தரும் என்றும் கூறுகிறார். சுந்தரரும் தம் தேவாரத்தில், “பொய்யா நாவதனாற் புகழ்வார்கள் மனத்தினுள்ளே மெய்யே நின்றெரியும் விளக்கேயொத்த தேவர்பிரான்” (சுந்தரர்.கழிப்பாலை 9) என்பார்.

மேலும்: அஷோக் உரை

"Above all, do not lie to yourself." — Fyodor Dostoyevsky

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் மொழிபெயர்த்த எமர்சனின் இயற்கையை அறிதல் புத்தகத்தில் செயல் பற்றி சில வார்த்தைகள்  (ஆத்மா என்ற கட்டுரையில் இருந்து) 
பருப்பிர பஞ்சம் எங்கிருந்து வந்தது? எங்கு போகிறது? பிரக்ஞை பின்வாங்கும் தருணங்களில் நமக்கு பற்பல உண்மைகள் வெளிப்படுகின்றன. மனித ஆத்மாவின் முன்பாக உன்னதமான உண்மை வெளிப்படையாக உள்ளது என நாம் அறிகிறோம். பிரமிப்பூட்டும் பிரபஞ்ச சாரம்; அது ஞானமோ அன்போ அழகோ வல்லமையோ அல்ல, மாறாக அனைத்துமேதான், ஒவ்வொன்றும்தான். அதற்காகவே எல்லாப் பொருட்களும் இருக்கின்றன; அதன்மூலமே எல்லா பொருட்களும் இருக்கின்றன; அது ஆத்மாவால் உருவாக்கப்படுவது; இயற்கையின் பின்னால் இருப்பது; இயற்கையெங்கும் இருப்பது; எல்லாமாக இருப்பது. ஆத்மா இருந்துகொண்டிருக்கிறது. அது நம்முள் காலமும் இடமும் இல்லாத இன்மையிலிருந்தபடி இயங்குவதில்லை. மாறாக நம் வழியாக ஆன்மீகமாக இயங்குகிறது. ஆகவே ஆத்மாவே அனைத்திற்கும் மேலான பேரிருப்பு. 

அது இயற்கையை நம்மைச் சுற்றி கட்டி எழுப்பியிருக்கிறது என்று கூற முடியாது. மாறாக அது இயற்கையை நம் வழியாக முன்வைக்கிறது; கிளைகள் வழியாக மரம் இலைகளையும் தளிர்களை மலர்களையும் முன்வைப்பதுபோல, மண்ணிலிருந்து தாவரங்கள் உருவாவதுபோல. ஆகவே மனிதன் இறைவனின் மார்பில் உறைகிறான். அவன் வற்றாத ஊற்றுகளால் ஊட்டப்படுகிறான். தன் தேவைக்கேற்ப குறையாத வலிமையைப் பெற்றுக்கொள்கிறான். மனிதனின் சாத்தியங்களை யார் எல்லை வகுக்க முடியும்? மேலான அந்தக் காற்றை நாம் ஒருமுறை சுவாசித்தோமென்றால், நீதி உண்மை ஆகியவற்றின் முழுமையான இயல்பை ஒருமுறை உணர்ந்துவிட்டோமென்றால் நாம் அறிவோம்; மனிதன் தன்னைப் படைத்த சக்தியின் மனதை முழுமையாகவே நானும் பெற முடியும் என்று. அவனே எல்லைகளுக்குட்பட்டு வந்த படைப்புசக்தி என்று. இந்த பார்வை ஞானம், சக்தி ஆகியவற்றின் ஊற்றுக்கண்கள் உள்ளன என்று எனக்குச் சொல்லப்படுகிறது.

    'முடிவின்மையின் மாளிகையைத் திறக்கும் 
    தங்கச்சாவி'

தன்  மீது உண்மையின் மகத்தான சான்றை கொண்டுள்ளது. காரணம் அது என்னுடைய ஆத்மாவை தூய்மைப்படுத்திக் கொள்வதன் மூலம் என் உலகை நானே உருவாக்கிக்கொள்வதற்குத் தேவையான உயிர்த்துடிப்பை எனக்கு வழங்குகிறது. 

மனித உடலில் உள்ள அதே ஆத்மசாரத்தின் நீட்சியே இவ்வுலகம். அது கடவுளின் சற்று குறைவுபட்ட உடல். நமது அபோதத்தில் கடவுளின் பிம்பம் விழும் விதம் அது. ஆனால் அது நமது உடலிலிருந்து ஒரு முக்கியமான விதத்தில் மாறுபடுகிறது. மனித உடலைப்போல அது மனித இச்சைக்கு உட்பட்டதல்ல. அதன் மகத்தான ஒழுங்கு நம்மை மீறிய ஒன்று. ஆகவே அது நம்மைப் பொறுத்தவரை புனிதமான பிரபஞ்ச மனத்தின் வெளிப்பாடுதான். நாம் நமது விலைகளை ஒப்பிட்டு அளந்துகொள்வதற்கான நிலையான மதிப்பு அது. நாம் சீரழியும்தோறும் நமக்கும் நமது வீட்டுக்கும் இடையேயான முரண்பாடு வெளிப்படையாக ஆகிறது. நம் இயற்கையிலிருந்து விலகும்தோறும் கடவுளிடமிருந்தும் அந்நியப்படுகிறோம். நாம் பறவைகளின் குரலை கேட்காமலாகிறோம். நாயும் நரியும் மானும் நம்மிடமிருந்து விலகி ஓடுகின்றன. சோளம், ஆப்பிள், உருளைக்கிழங்கு என்று ஒரு சில தாவரங்களின் உபயோகம் தவிர பிற தாவரங்களைப்பற்றி நமக்கு எதுவும் தெரியாமலாகிறது. ஒவ்வொரு துளியிலும் சாயலிலும் மகத்துவம் ததும்பும் நிலக்காட்சி கடவுளின் முகமன்றி வேறென்ன? எனினும் நாம் நமக்கும் இயற்கைக்கும் இடையேயான உறவில் எப்போதும் உள்ள முரண்பாட்டை உணரலாம். விவசாயிகள் மண்ணைத் தோண்டிக் கொண்டிருந்தால்  நம்மால் ஓர் இயற்கைக் காட்சியை ரசிக்க முடியாமல் போகிறது. பிற மனிதர்களின் பார்வையிலிருந்து முற்றாக விலகும்வரை கவிஞன் இயற்கையைக் கண்டு தான் அடையும் பரவசத்தில் ஏதோ வெட்கத்திற்குரிய விஷயம் இருப்பதுபோல உணர்கிறான். 

எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் மொழிபெயர்த்த எமர்சனின் இயற்கையை அறிதல் புத்தகத்தில் செயல் பற்றி சில வார்த்தைகள்  (சாத்தியக்கூறுகள் என்ற கட்டுரையில் இருந்து) 
உங்கள் உலகை நீங்களே கட்டி எழுப்புங்கள். உங்கள் மனம் என்ற தூய இருப்புடன் உங்கள் வாழ்வை எந்த அளவு நீங்கள் இசைவு கொள்ளச் செய்கிறீர்களோ அந்த அளவுக்கு மகத்தான சாத்தியங்கள் உங்கள் முன் விரியும். 
ஆத்மா பெருகி விரியும் அளவுக்கு அதற்கு சேவை செய்யும் பொருட்டு பொருட்களிலும் புரட்சிகரமாக விரிவு நிகழும். அதற்கிணையான வேகத்தில் பாம்புகள், சிலந்திகள் பூச்சிகள், மனநோய் விடுதிகள், சிறைகள், எதிரிகள் முதலிய உவப்பற்ற விஷயங்கள் மறையும். அவை தற்காலிகமானவையே. இயற்கையால் நீங்கள் காணும் மௌனங்களும், தீமைகளும் சூரியனால் உலர்த்தப்படும். காற்றால் ஊதியகற்றப்படும். தெற்கிலிருந்து வேனில் வரும்போது பனிப்படுகைகள் உருவாகிவிடுகின்றன. பூமியின் முகம் அதை வரவேற்கும் பொருட்டு பசுமை கொள்கிறது. முன்னேறிவரும் ஆன்மீக ஒளியில் அதன் பாதைகள் முழுக்க அணியலங்காரங்கள் நிறைகின்றன. அது செல்லுமிடமெல்லாம் அழகைச் சுமந்து செல்கிறது. அதை புகழும் பாடல்களைக் கொண்டு செல்கிறது. அது அழகிய முகங்களை வரையும். இனிய இதயங்களையும் விவேகம் மிக்க உரையாடல்களையும் தீரமிக்க செயல்களையும் தன் பாதை யெங்கும் உருவாக்கிறது. அங்கு தீமை எங்குமே தென்படாது. இயற்கையின் மீதான மனிதனின் அரசாட்சி வெறும் கவனிப்பேன் மூலம் வருவதல்ல. இன்று அந்த அரசு அவன் கனவுக்கும் அப்பால் கடவுளிடம் உள்ளது. அவன் அதில், குருடன் படிப்படியாக முழுப்பார்வையை அடையும் வியப்புக்கு ஈடான வியப்புடனும் பரவசத்துடனும் தான் நுழைய முடியும். 

பரிமேலழகர் உரை
எல்லா விளக்கும் விளக்கு அல்ல - புறத்து இருள் கடியும் உலகத்தார் விளக்குகள் எல்லாம் விளக்கு ஆகா, சான்றோர்க்கு விளக்கு பொய்யா விளக்கே - துறவான் அமைந்தார்க்கு விளக்காவது மனத்து இருள் கடியும் பொய்யாமை ஆகிய விளக்கே. (உலகத்தார் விளக்காவன: ஞாயிறு,திங்கள், தீ என்பன. இவற்றிற்குப் போகாத இருள் போகலின் 'பொய்யா விளக்கே விளக்கு' என்றார். அவ்விருளாவது அறியாமை. 'பொய்யாத விளக்கு' என்பது குறைந்து நின்றது. பொய் கூறாமையாகிய விளக்கு என்றவாறு. இனி இதற்குக் 'கல்வி முதலியவற்றான் வரும் விளக்கம் அல்ல: அமைந்தார்க்கு விளக்கமாவது பொய்யாமையான் வரும் விளக்கமே', என்று உரைப்பாரும் உளர்.).

மணக்குடவர் உரை
சான்றோர்க்கு எல்லாவறத்தினாலும் உண்டான ஒளியும் ஒளியல்ல: பொய்யாமையா னுண்டான ஒளியே ஒளியாகும். இது பொய்யாவிளக்குச் சான்றோர்க்கு இன்றியமையாதென்று கூறிற்று.

மு.வரதராசனார் உரை
(புறத்தில் உள்ள இருளை நீக்கும்) விளக்குகள் எல்லாம் விளக்குகள் அல்ல, சான்றோர்க்கு (அகத்து இருள் நீக்கும்) பொய்யாமையாகிய விளக்கே விளக்கு ஆகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
உலகத்து இருட்டைப் போக்கும் விளக்குகள், விளக்கு ஆகா; பொய் சொல்லாமை என்னும் விளக்கே சான்றோர்க்கு விளக்கு ஆகும்.


Thirukkural - Management - Truthfulness
External lights, lights that dispel external darkness, are not considered lights though they are very much needed. For wise people only truthfulness that dispels mental darkness is considered a true light. Kural 299 brings to light that the best light is the light of truthfulness.


All lights are not lights: to the wise 
The only light is truth.

One of the purposes of knowledge is to dispel darkness. Truth and falsehood cannot go together. Truth dispels darkness. The light of truth is the supreme light among all. In addition to these, wise people admire and appreciate the quality of truthfulness.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
All the lights are not lamps. Scholars consider Honesty as the only real lamp that doesn't fade. 

In nature, Sun, Moon and fire provide natural lights. Other lights are artificial. But these lights lighten up only the external environment.  These lights cannot remove the darkness inside the heart.  Moreover these lights cannot be there 24 hours in a day. 

Hence, scholars consider the real lamp which doesn't fade is Honesty. Honesty doesn't fade inside heart. Hence, honesty guides a person. Honesty removes darkness in the heart and gives lights. When darkness is removed, one gets better. Hence, scholars appreciate honest people

Questions that I ask to the kid
What is real light?

புறள்தூய்மை நீரான் அமையும் அகந்தூய்மை

குறள் 298
புறள்தூய்மை நீரான் அமையும் அகந்தூய்மை
வாய்மையால் காணப் படும்
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், வாய்மை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
புறம் - வெளியிடம்; அன்னியம்; காண்க:புறத்திணை; புறக்கொடை; புறநானூறு; வீரம்; பக்கம்; முதுகு; பின்புறம்; புறங்கூற்று; அலர்மொழி; ஒருசார்பு; இடம்; இறையிலிநிலம்; ஏழனுருபுள்ஒன்று; திசை; காலம்; உடம்பு; மருதநிலத்தூர்; மதில்.

தூய்மை - துப்புரவு; மெய்மை; வீடுபேறு; நன்மை; வெண்மை.

நீரால் - நீர் - தண்ணீர்; கடல்; இரசம்; பனிநீர்; உடல்இரத்தம்; பித்தநீர்முதலியநீர்மப்பொருள்; பூராடநாள்; பூரட்டாதிநாள்; ஈரம்; மணியின்ஒளி; குணம்; நிலை.

அமையும் - அமைதல் - உண்டாதல்; தகுதியாதல்; பொருந்தல் அடங்குதல் நிறைதல் உடன்படுதல் முடிதல்

அகம் - இருப்பிடம்; பூமி மனை வீடு உள் மனம் அகப்பொருள் 'நான்'என்னும்அகங்காரம்; பாவம் அகம்பாவம் மார்பு ஏழாம்வேற்றுமையுருபு.

தூய்மை - துப்புரவு; மெய்மை; வீடுபேறு; நன்மை; வெண்மை.

வாய்மையால்  - உண்மை; சொல்; தவறாச்சொல்; பௌத்தசமயஉண்மைகள்; வலி.

காணுதல் - அறிதல்; காண்டல்; சந்தித்தல்; செய்தல்; வணங்குதல்.

காணப்படும் - அறியப்படும் 

முழுப்பொருள்

ஒருவன் புறத்தால் தூய்மையாக வேண்டுமெனில் அவன் நல்ல சுத்தமான நீரில் நீராடினால் போதும். அவன் புறத்தே உள்ள அழுக்குகள் மாசுகள் எல்லாம் நீங்கி தூய்மையாகிவிடுவான். அதைக் காணுவோர் அறிய முடியும். அதுவே ஒருவனுடைய மனம் தூய்மையாக இருக்கிறதா என்பதை எப்படி கண்டறியவேண்டுமானல் ஒருவருடைய சிந்தனைகளில் சொற்களில் செயல்களில் வாய்மை இருக்கிறதா என்று கண்டாலே போதும். ஏனெனில் உள்ளத்திற்கும் சிந்தனைகளுக்கும் சொல்லிற்கும் செயலிற்கும் நேரடி தொடர்பு உண்டு. உள்ளம் நம்மை வழிநடத்தும் விசை. ஆதலால் உள்ளதை தூய்மையாக வைத்துக்கொள்ள வேண்டும். வாய்மையை பின்பற்ற வேண்டும். 

குறள் 0278

என்பதை முன்பே பார்த்தோம்

நீர் எப்படிப் புறத்தை தூய்மை செய்கிறதோ அதுப்போல வாய்மை உள்ளத்தை தூய்மை செய்யும். அதனால் தான் என்னவோ மஹாத்மா காந்தி அவர்கள் எனது சத்திய சோதனை என்ற தன்வரலாற்றை எழுதினாற்போலும். (The Story of My Experiments with Truth - Mahathma Gandhi)



மேலும்: அஷோக் உரை


வாழ்க்கையில் தூய்மையை கைக்கொள்வது என்பதை அம்பேத்கர் முதலில் சொல்கிறார். அவரது நூலில் ஓர் அற்புதமான தலைகீழாக்கம் உள்ளது. தொன்றுதொட்டே இங்கு தூய்மையை ‘மனம்- வாக்கு- காயம்’ ஆகியவற்றில் உள்ள தூய்மை என்று சொல்லியிருக்கிறார்கள். மனதிலும் சொல்லிலும் உடலிலும் தூயவனாக இருத்தல். ஆனால் அம்பேத்கர் தலைகீழாக்கி, உடலில் சொல்லி மனதில் என்ற வரிசையில் அதைச் சொல்கிறார்

வேதாந்த மரபுக்கும் பௌத்ததுக்கும் இடையே உள்ள வேறுபாடே இங்குள்ளது. வேதாந்தத்தின்படி ஒருவன் மனதை தூயவனாக வைத்துக்கொள்வதே முதலில் தேவையானது. மனம் தூய்மையானால் சொல் தூய்மையாகிறது. சொல் தூய்மை என்றால் அவன் உடல் தூய்மை அடைகிறது. ஏனென்றால் வேதாந்த நோக்கில் மனதின் பருவடிவமே உடல். மனம் என்பது ஆன்மாவின் ஒரு தோற்றம். ஆகவே அதுவே உண்மையானது, உடல் அதன் மாயப்பிம்பம் மட்டுமே.

பௌத்தத்தில் அது நேர்தலைகீழ். உடலே தொடக்கப்புள்ளி. தொடங்கவேண்டிய இடம் அதுதான். ‘இதம்’ – இது- என்ற சொல்லில் இருந்துதான் சிந்தனை ஆரம்பிக்கிறது. அப்படி முதன்முதலாக ஆரம்பிக்கவேண்டிய இது என்ற புள்ளி வேதாந்தத்தில் மனம் தான். பௌத்ததில் அது என் உடல்

வேதாந்தத்தின்படி நான் என நாம் அறியும் முதல் சுயம் என்பது நம் அகம்தான். மாறாக பௌத்ததில் நம் உடல்தான் நாம் அறியும் முதல் சுயயதார்த்தம். பௌத்ததின்படி நம் உடல் பொய் அல்ல. மாயை அல்ல. வெறும் தோற்றம் அல்ல. இதுவே உண்மையின் முதல் படி. இதைத் தொட்டு, இது என்ன என்று கேட்டபடித்தான் நாம் ஆரம்பிக்கவேண்டும். ஆகவேதான் உடல்தூய்மையை முதலில் வைக்கிறார் அம்பேத்கர்.

உடல்தூய்மையில் இருந்து சொல்தூய்மை. அதிலிருந்து உளத்தூய்மை. குறள் ஒன்றில் இந்த இணைப்பு சொல்லப்பட்டுள்ளது. ‘உடல் தூய்மை நீராலமையும் அகத்தூய்மை வாய்மையாற் காணப்படும்’ இதில் மூன்றுமே வந்துவிடுகிறது. உடலை நீரால் தூய்மைசெய்வதுபோல உள்ளத்தை வாய்மையால் தூய்மை செய்துவிடலாம் என்கிறார் வள்ளுவர்

இந்த பகுதியில் அம்பேத்கரின் மொழியில் வரும் அழகிய ஓர் கவிதையைச் சுட்ட விரும்புகிறேன். பௌத்த ஒழுக்க நெறிகளின்படி பொய்யாமை, கொல்லாமை, கள்ளுண்ணாமை, பாலியல்நெறிபிறழாமை, தீநெறிசெல்லாமை என்னும் ஐந்து மாசுகளை கழுவிக்கொள்ளுதலே அகத்தூய்மை.

அவற்றை அடைந்தவன் நான்கு நல்லியல்புகளை அடைகிறான்.

அவன் உடலை உடலாக உணர்கிறான்.
உணர்வுகளை உணர்வுகளாக உணர்கிறான்.
மனதை மனதாக உணர்கிறான்.
கருத்துக்களை கருத்துக்களாக உணர்கிறான்.

ஒரு மந்திரம்போல இச்சொற்களைச் சொன்னபடி நான் அலைந்த நாட்கள் உண்டு. மிக எளிய வரிகள். ஆனால் எண்ணும்தோறும் விரிபவை. அம்பேத்கர் சொல்லும் வரிசையில் பார்த்தால் உடலை உடலாக உணர்வதிலிருந்தே எல்லாம் ஆரம்பிக்கிறது.

நாம் சாதாரணமாக ஒருபோதும் நம் உடலை உடலாக உணர்வதில்லை. நம் உடலை நாம் எப்போதுமே நாமாக உணர்கிறோம். நான் என்னும்போது எப்போதும் நம் உடல் நம் அகக்கண் முன் வருகிறது. அதிலும் இளமையில் நம் உடலே நாம் என்றிருக்கிறோம். நம் உடல் சார்ந்த தன்னுணர்விலிருந்து வெளிவருவதென்பதே அறிதலின் பாதையில் முதல் சவால்

பௌத்தத்தை பொறுத்தவரை இந்த உடல் நானல்ல என்று உணரும் வேதாந்தம் அதற்கு ஏற்புடையதல்ல. இந்த உடல் மட்டுமே நான் என்று உணரும் உலகாயதமும் ஏற்புடையதல்ல. உடலை உடல் மட்டுமாக உணர்தலே பௌத்தம் ஆணையிடும் முதல் அறிதல்.

ழாக் லக்கான் என்ற பிரெஞ்சு உளவியலாளர் பின்நவீனத்துவச் சிந்தனையாளர்களில் முக்கியமானவர். நவஃப்ராய்டியர் என அவரைச் சொல்கிறார்கள். ஃபிராய்டியச் சிந்தனைகளை குறியீட்டு அளவில் மறுவிளக்கம் கொடுத்தவர் அவர். அவரது புகழ்பெற்ற கோட்பாடு ஒன்றுண்டு. சிறுகுழந்தை தன் பதினெட்டுமாதம்வரை தான் என்னும் உணர்வே இல்லாமலிருக்கிறது. பதினெட்டாவது மாதத்தில்தான் அதற்கு தான் என்னும் உணர்வு உருவாகிறது.

பதினெட்டு மாதம் கழிந்து கண்ணாடியில் தன்னைப்பார்க்கும் குழந்தை அது தான் என அறியும் நிகழ்வே சுயம் உருவாகும் கணம் என்கிறார் லகான். இதை கண்ணாடிப்பருவம் என்கிறார். ஆம், அது சரி என்றே தோன்றுகிறது. கைக்குழந்தையிடம் பாப்பா எங்கே என்று கேட்டால் தன் வயிற்றைத்தொட்டு ‘இங்கே’ என்கிறது. பசியும் அதன் நிறைவும்தான் தான் என நினைக்கிறது அது. தன் உடல் வழியாகவே தன்னை அது அறிகிறது.

உடலை தான் என்று அறியும் புள்ளி அது. நம் உலகியல் சுயத்தின் தொடக்கம். நம் சமூக ஆளுமையின் பிறப்புக்கணம். ஆனால் அதற்கடுத்த ஒரு கணம் உண்டு. உடலை உடலாக மட்டுமே அறியும் கணம். உடல் உடலன்றி வேறல்ல என்று அறியும் கணம். அது நம் ஆன்மீக சுயத்தின் தொடக்கம். நம் அந்தரங்க ஆளுமையின் பிறப்புக்கணம்.

நான்கடவுள் படத்தில் மாங்காண்டிச்சாமியாக நடித்த கிருஷ்ணமூர்த்தி பாகவதர் உங்கள் நினைவுக்கு வரக்கூடும். பிறவியிலேயே கையும் இல்லை, காலும் இல்லை. இந்தக்குழந்தை சாகட்டும் என அம்மா நினைத்தாள். தாதி காட்டிய குழந்தையை ஒரு கணம் பார்த்தவள் பிறகு திரும்பியே பார்க்காமல் தட்டி எறிந்தாள்.ஓர் அத்தை அதை எனக்குக் கொடுத்துவிடு என்று சொல்லி வாங்கி வளர்த்தாள்.

அத்தை அந்தக்குழந்தையை ஒரு செப்புபோல வைத்திருந்தாள். திரியில் பால்நனைத்து அதற்கு ஊட்டினாள். அவளுக்கு இசைஞானம் இருந்தது. ஆகவே குழந்தைக்கும் முறைப்படி சங்கீதம் சொல்லிக்கொடுத்தாள். கைகால்கள் இல்லாத வெற்று உடல் மட்டுமான கிருஷ்ண மூர்த்திக்கு இசைகற்பிக்க பலர் தயாராகவில்லை ‘இதுக்கெல்லாம் சங்கீதம் வராது ‘ என்றார்கள். ஆனால் தேடல்கொண்டிருந்தால் குரு எப்படியும் கிடைப்பார். கிருஷ்ணமூர்த்தி இசைகற்றுத்தேர்ந்தார். கிருஷ்ணமூர்த்தி பாகவதர் ஆல் இந்தியா ரேடியோவின் முதல்நிலைப்பாடகரானார்.

அபாரமான கணீர்க்குரல் அவருக்கு.அவர் பாடிக்கேட்கையில் மெல்லமெல்ல அவர் விஸ்வரூபம் எடுப்பதைக் காணமுடியும். நான் பாலாவிடம் சொன்னேன் ’சரிதான், வளையாத மூங்கிலில் ராகம் வளைந்து ஓடுதேன்னு பாட்டு இருக்கு. உடைஞ்ச மூங்கிலிலே வர்ர ராகம் உடைஞ்சிருக்குமா என்ன?’

பாகவதர் பாலாவிடம் சொன்னார் ‘ ரொம்பநாளைக்கு என்னை ஒரு முழு மனுஷனா என்னால நினைச்சுக்கிட முடியல்லை. நாலுபேரை பார்த்துப்பேசமுடியலை. அப்பதான் ஒருநாள் ஒரு வர்ணத்தை முழுசா ஆலாபனைபண்ணி முடிச்சேன். அப்ப தெரிஞ்சுது, நான் முழுசானவன்னுட்டு. இப்ப ஒரு கொறையும் இல்ல இப்ப..’ தன் உடலை கண்ணால் காட்டி ‘. இது இல்ல நான்….இது என்ன, வெந்துபோற கட்டை’ என்றார்

ஆம், உடலை உடலாக உணரும் கணம். ஞானத்தின் முதல் பொன்வாசல் திறக்கும் கணம். அம்பேத்கர் சொல்லும் கணம் அதுவே.

உடலை உடலாக மட்டும் உணரும்போது உணர்வுகளை உணர்வுகளாக மட்டுமே உணர முடியும். நாம் உணர்வுகளை எண்ணங்களாக உணர்கிறோம். உணர்வுகளை தரிசனங்களாக கருதிக்கொள்கிறோம். எழுத்தாளனாகிய எனக்கு இது இன்றுவரை மிகப்பெரிய சவால். பலசமயம் ஒரு சிந்தனையை அல்லது கருத்தை முன்வைத்துப்பேசியபின்னர் நானே உணர்வேன். இது என் எண்ணமல்ல, என் கருத்தும் அல்ல. இது என் உணர்வு மட்டுமே என்று. நண்பர்களே, நாம் பேசிக்கொண்டிருப்பவற்றில் பெரும்பாலானவை நம் உணர்வுகள் மட்டுமே.

வாழ்க்கையை பின்நோக்கிப்பார்த்தோமென்றால் நமது பெரும்பாலான கருத்துக்களை நாம் வெறும் உணர்ச்சிகரமான எதிர்வினைகளாகவே அடைந்திருக்கிறோம் என்பது தெரியும். அவை கருத்துக்களாக மாறுவேடமிட்ட உணர்ச்சிகள் என்பதை உணர்வோம். அப்படியே நம் வாழ்க்கையின் பெரும்பாலான தருணங்களை தாண்டி வந்திருப்போம்

அன்பு என்பதும், பாசம் என்பதும், பற்று என்பதும்கூட உணர்ச்சிகளே. அவ்வுணர்ச்சிகள் எவ்வளவு மேலானவை என்றாலும் அவை உணர்ச்சிகளே என்பதை உணராதவரை அவை நமக்குச் சுமைகள்தான். ஏனென்றால் எல்லா உணர்ச்சிகளும் அவ்வுணர்ச்சியின் காரணிகளோடு, அவ்வுணர்ச்சியை உருவாக்கிய சூழலுடன் தொடர்பு கொண்டவை. எல்லா உணர்ச்சிகளும் விளைவுகள் தான். உணர்ச்சிகளுக்கு தானாக நிலைகொள்ளும் தன்மை இருப்பதில்லை. உணர்ச்சிகளுக்கு தன்னளவில் முழுமை இல்லை.

ஆகவே உணர்ச்சிகரமான எந்தக் கருத்தும் தற்காலிகமானதும் சமநிலையற்றதும்தான். உணர்ச்சிகரமான எந்தக்கருத்தும் முழுமையற்றதுதான்.பௌத்தம் அதன் எந்நிலையிலும் அறிவார்ந்தசமநிலையையே இலக்காக்குகிறது. ஆகவேதான் செவ்வியல் பௌத்தத்தில் பக்திக்கு இடமே இல்லை. நெகிழ்ச்சிக்கும் கொந்தளிப்புக்கும் இடமில்லை. தன்னைமறந்த களியாட்டங்களுக்கு இடமில்லை. அம்பேத்கர் பௌத்தத்தை அவரது மதமாகத் தேர்வுசெய்தமைக்குக் காரணமே இந்த அறிவார்ந்த தன்மைதான்.

மனதை மனமாக உணர்தலென்பது இன்னும் நுட்பமானது. மனம் என்பது ஓர் எதிர்வினை. ஒரு பிரதிபலிப்பு. அது என் இருப்பு அல்ல. அது அலைதான். நாம் கடலைக்காணவே முடியாது, அலைகளையே நாம் காணமுடியும். ஆனால் அலை என்பதல்ல கடல். பௌத்த தியானமுறையில் மனதை அலையழித்து அதை உண்மையாக அறிதலுக்கான விரிவான வழிமுறைகள் பேசப்பட்டுள்ளன.

நீங்கள் அனைவரும் மனம் என்றால் என்ன என்று அறிவீர்கள். ஆனால் அதன் பேருருவத்தை நாம் சாதாரணமாக அறியமுடியாது. அதற்கு ஒரு தருணம் தேவை. கிருஷ்ணமூர்த்தி பாகவதர் தன் உடலை அறிந்த தருணம்போன்றதே அதுவும். ஒரு பெரிய அவமானம், ஒரு பெரிய இழப்பு, ஒருபெரிய தவிப்பு உங்களை வந்தடையும்போது தெரியும் மனம் என்றால் என்ன என்று. உங்களுக்குள் கோடிக்கணக்கான பிசாசுக்கள் குடியிருப்பது தெரியும். .

என்னுடைய இருபத்திநான்கு வயதில் என் அம்மா தற்கொலைசெய்துகொண்டாள். நான் வருவதற்குள் அம்மாவை எரித்துவிட்டர்கள். அங்கிருந்தே நான் கிளம்பிச்சென்றேன். திருவனந்தபுரம் சென்று ஒரு விடுதியில் தங்கினேன். மனம் என்றால் என்ன என்று நான் அறிந்தது அன்றுதான். எண்ணங்கள் எண்ணங்கள். திரும்பத்திரும்ப ஒரே விஷயம் வெவ்வேறு சொற்களில். கட்டிடங்கள் பேருந்துகள் ஆட்கள் ஒலிகள் வானம் பூமி எல்லாமே அம்மாவின் மரணமாக இருந்தன.

தூக்கமில்லாமல் தவித்தேன். சொற்கள் அர்த்தமிழந்து பறந்த மனம். கொதிக்கும் இஸ்திரிப்பெட்டியை மண்டைக்குள் மூளை என வைத்தது போல. படுக்க முடியவில்லை. அமர முடியவில்லை. ஓடிக்கொண்டே இல்லை என்றால் பைத்தியமாகிவிடுவேன் என உணர்ந்தேன். பேருந்து மாற்றி சென்றுகொண்டே இருந்தேன். கடைசியில் மானந்தவாடி. அங்கிருந்து மேலும் சென்று தலைக்காவேரி வழியாக மைசூர். அப்பயணத்தில் ஒரு கணத்தில் நான் திரும்பி என் மனதை நானே பார்த்தேன்

என்ன இது என்று துணுக்குற்றேன். என்னை பின்தொடர்ந்துவந்த பிசாசுக்கள் தயங்கி நின்றன. நான் அவற்றை நோக்கி நடந்தேன், அவை கரைந்து நிழலுருக்களாக மாறி மறைந்தன. என் மனம் என்பது நானல்ல என உணர்ந்தேன். எனக்குள் ஆழத்தில் இருந்த ஓர் அசைவின்மை இந்த கொந்தளிப்புகளை வேடிக்கைபார்த்துக்கொண்டிருக்கிறது. அதனால்தான் நான் இவற்றைப்பார்க்கமுடிகிறது. ஆம், இவை அலைகள்தான்,. கடல் அல்ல. ஆத்மானந்தரின் வரியாக அந்த அறிதலை தொகுத்துக்கொண்டேன். ‘Waves are nothing but water, so is the sea’

மனதை உணர்ந்த அந்தக்கணத்தில் நான் ஒரு விடுதலையை அடைந்தேன். அங்கிருந்து திரும்பி காசர்கோடுக்குச் சென்றேன். அப்போது எனக்குள் ஒரு விடியல் நிகழந்திருந்தது. அம்பேத்கரின் சொற்கள் இங்கே சுட்டுவது அதையே. மனதை மனமாக உணர்வது.

அடுத்து அவர் சொல்வது கருத்துக்களை கருத்துக்களாக காண்பது. அதன் உடனடிப்பொருளை நாம் எடுத்துக்கொள்ளக்கூடாது. கருத்து என்றால் சொல்லப்படும், எழுதப்படும் ஓர் எண்ணம் என்ற பொருளில் தான் நாம் புழங்குகிறோம். அந்த அர்த்தமல்ல இங்கே உள்ளது. மனதுக்கும் ஆழத்தில், மனதுக்கு அடுத்தபடியாக கருத்து கூறப்படுகிறது என்பதை கவனிக்கவும். ஆகவே இந்தகக்ருத்து என்பது நாம் சொல்லும், பேசும் கருத்து அல்ல. பௌத்த மெய்ப்பொருளில் அச்சொல்லுக்கு ஆழமான அர்த்தம் உண்டு.

பௌத்தமெய்ப்பொருளின்படி இங்கிருப்பவை தர்மத்தின் பல முகங்களே. நீர் என்பது நீரின் தர்மம்தான். ஆனால் நாம் நீர் என நாமறிவது அந்த தர்மம் நம்மில் ஏற்படுத்தும் ஒரு கருத்தைத்தான். நீர் என்பது நாம் நம் உடலின் இயல்பால் மூளையின் இயல்பால் அறியும் ஒரு கருத்து. இப்படிச் சொல்லலாம். தர்மத்தை நம் பிரக்ஞை அறியும்போது உருவாவதே கருத்து.

நான் என்பது ஒரு கருத்து. பிரபஞ்சம் என்பது ஒரு கருத்து. அறிதல் என்பது இன்னொரு கருத்து. கருத்து என்பது தர்மத்தில் இருந்து நான் பெற்றுக்கொள்வது. தர்மம் என்னில் கொள்ளும் பிரதிபலிப்பு அது. என்னளவே சுருக்கப்பட்ட தர்மம் அது. என்னுடைய அந்தக்கருத்தை நான் தர்மம் என்று உணர்வதுதான் பொய். அதை களைந்து கருத்தைக் கருத்தாக மட்டுமே அறிவதுதான் பௌத்தம் சொல்லும் நான்காவது தெளிவு.

நம் கையிலிருக்கும் கண்ணாடித்துண்டால் நாம் வெளியுலகை பிரதிபலித்துக்கொண்டால் கிடைக்கும் பிம்பங்களைப்போன்றவை நம்மிடமிருக்கும் கருத்துக்கள். நம்முடைய கோணம் மாறும்தோறும் மாறிக்கொண்டே இருப்பவை அவை. நம் கண்ணாடித்துண்டின் அழுக்கையும் வண்ணத்தையும் கலந்துகொண்டவை. ஆனால் அந்த பிம்பங்களையே நாம் நம் உள்ளாகவும் புறமாகவும் அறிகிறோம்

அந்தக்கருத்தை கருத்தாக மட்டுமே அறிதலே அறிதலின் தூயநிலை என்கிறார் அம்பேத்கர். அக்கருத்துக்களை நாம் எப்போதும் பிரபஞ்சம் என நினைக்கிறோம். ஒளியை, காலத்தை, வெளியை எல்லாம் கருத்துக்கள் எனலாம். அவற்றை கருத்துக்களாக மட்டுமே அறிகையிலேயே அவற்றைத்தாண்டிச்சென்று அக்கருத்துக்களின் மெய்ப்பொருளாகிய மகாதர்மத்தை அறியமுடியும்.

ஆம் ஐவகை சுத்திகரிப்புகள் வழியாக நாம் அடைவது இந்த நான்கு மெய்யறிதல்களைத்தான். களிம்பைக் கழுவினால் கண்ணாடி தெளிந்துவருவதுபோல அழுக்கு கழுவப்படும்போது இந்த தெளிவு கைகூடுகிறது என்கிறார் அம்பேத்கர்.

உடல்,சொல்,மனம் என்ற மூன்றிலும் தூய்மை என்பதன் நீட்சியாக இந்த நான்கு நிலைகள் சொல்லப்படுகின்றன. உடல் தூய்மையடையும்போது அதை உடலாக உணரமுடிகிறது. சொல் தூய்மைடையும்போது உணர்ச்சிகளை உணர்ச்சிகளாக அணுக முடிகிறது. மனம் தூய்மையடையும்போது மனதை தூய்மையாக அணுகமுடிகிறது. இம்மூன்றும் தூய்மையடையும்போது கருத்துக்களாலான இப்ப்பிரபஞ்சத்தை கருத்துக்களாக அறியமுடிகிறது.

முதல் நிலையில் இதுவே தர்மம் என்கிறார் அம்பேத்கர். ஒரு செயல் உலகியல் தளத்தில் தர்மம் சார்ந்ததா அல்லவா என்பதற்கான அளவுகோல் இதுவே. அது நம் உடலையும் உணர்வுகளையும் மனதையும் கருத்துலகையும் தூயநிலையில் பார்க்க உதவுகிறதா என்றுதான். அவ்வாறு பார்க்க உதவுவதே அறச்செயல்,


ஒப்புமை
”வாய்மையே தூய்மையாக .. பூசனை ஈச னார்க்கு” (அப்பர்.பொது 4)

“வாய்மை யென்னுமீ தன்றி வையகம்
தூய்மை யென்னுமொன் றுண்மை சொல்லுமோ” (கம்ப.கிளைகண்டு 115)

பரிமேலழகர் உரை
புறம் தூய்மை நீரான் அமையும் - ஒருவனுக்கு உடம்பு தூய்தாந் தன்மை நீரானே உண்டாம்: அகம் தூய்மை வாய்மையான் காணப்படும். - அதுபோல, மனம் தூய்தாந் தன்மை வாய்மையான் உண்டாம். "(காணப்படுவது உளதாகலின் , 'உண்டாம்' என்று உரைக்கப்பட்டது. உடம்பு தூய்தாதல்: வாலாமை நீங்குதல்: மனம் தூய்தாதல் மெய்யுணர்தல். புறம் தூய்மைக்கு நீரல்லது காரணம் இல்லாதாற் போல, அகம் தூய்மைக்கு வாய்மையல்லது காரணம் இல்லை என்பதாம். இதனானே, துறந்தார்க்கு இரண்டு தூய்மையும் வேண்டும்" என்பதூஉம் பெற்றாம்.).

மணக்குடவர் உரை
உடம்பு தூயதாதல் நீரினாலே யமைந்து விடும்: மனத்தின் தூய்மை மெய்சொல்லுதலினாலே யறியப்படும்.

மு.வரதராசனார் உரை
புறத்தே தூய்மையாக விளங்குதல் நீரினால் ஏற்ப்படும், அதுபோல அகத்தே தூய்மையாக விளங்குதல் வாய்மையால் உண்டாகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
உடம்பு தண்ணீரால் சுத்தமாகும்; உள்ளம் உண்மையால் சுத்தமாகும்.

Thirukkural - Management - Truthfulness
External cleanliness can happen with washing and cleaning the body with water. That is not long lasting as we become dirty soon. Again, we can clean ourselves by the same process. On the contrary, internal purity can happen only with truthfulness. When a person's thoughts are pure, his expressions are pure. Kural 298 affirms that a person reflects his thoughts through his truthfulness. Truthfulness is a mirror that reflects a person's internal purity.

Water ensures external purity
And truthfulness shows the internal

Your words are the reflections of your truthfulness. Be clean internally so that you can be clean in your words and deeds.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
If one wants to externally cleanse himself/herself, then, one can take a bath in clean water. Clean water cleanses one externally. Whereas one's internal purity can be seen in one's integrity/honesty (in thoughts, words and actions). One's heart/conscience is the driving force for one's honesty, thoughts, words, actions. Hence, one should keep his heart pure and be honest.

Questions that I ask to the kid
How can you know about external purity? So, how will you know internal purity?

பொய்யாமை பொய்யாமை ஆற்றின் அறம்பிற

குறள் 297
பொய்யாமை பொய்யாமை ஆற்றின் அறம்பிற
செய்யாமை செய்யாமை நன்று
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், வாய்மை]

பொருள்
பொய்யாமை - பொய்பேசாமை; நடுவுநிலைமை

பொய்யாமை - பொய்பேசாமை; நடுவுநிலைமை

பொய்-த்தல் - poy-   11 v. பொய். intr. 1.To fail, as a prediction or omen; to deceivehope, as clouds; தவறுதல். விண்ணின்று பொய்ப்பின் (குறள், 13). 2. To prove false; தம் செயலினின்று பின்வாங்குதல். பொய்த்தோர் வில்லிகள்போவாராம் (கம்பரா. சூளா. 41). 3. To go to ruin;கெடுதல். பொருளென்னும் பொய்யா விளக்கம்(குறள், 753).--tr. 1. To lie, utter falsehood;to make false pretences; பொய்யாகப் பேசுதல்.தன்னெஞ் சறிவது பொய்யற்க (குறள், 293). 2. Todeceive, cheat; வஞ்சித்தல். நின்றோடிப் பொய்த்தல் (நாலடி, 111).

பொய்யா - என்றும் தவறாத; என்றும் அணையாத

ஆற்றின் - ஆற்றுதல் - வலியடைதல்; கூடியதாதல்; போதியதாதல்; உய்தல் உவமையாதல்; செய்தல் தேடுதல் உதவுதல் நடத்துதல் கூட்டுதல் சுமத்தல் பசிமுதலியனதணித்தல்; துன்பம்முதலியனதணித்தல்; சூடுதணித்தல்; ஈரமுலர்த்துதல்; நூல்முறுக்காற்றுதல்; நீக்குதல்

அறம் - தருமம்; புண்ணியம் அறச்சாலை தருமதேவதை யமன் தகுதியானது; சமயம் ஞானம் நோன்பு இதம் இன்பம் தீப்பயன்உண்டாக்கும்சொல்.

பிற  - மற்றவை; ஓர்அசைச்சொல்.

செய்யாமை - செய்யாதிருத்தல்

செய்யாமை  - செய்யாதிருத்தல்

நன்று - நல்லது; சிறப்பு; பெரிது; அறம்; இன்பம்; நல்வினை; உதவி; வாழ்வின்நோக்கம்; துறக்கம்; ஏற்கைக்குறிப்பு.

முழுப்பொருள்
”பொய்யாமை பொய்யாமை ஆற்றின் அறம்”

பொய் உரைக்காதிருப்பதை (உண்மையை மட்டும் பேசுவது) ஒருவர் ஒருபொழுதும் தவறாது பின்பற்றுபவர் ஆயின் அதுவே அறம்.

பொய்யாமை என்பது நற்பண்பு. ஆனால் அதனை ஒரு அறமாகவே திருவள்ளுவர் கூறுகிறார். 

எல்லா அறத்தையும் பின்பற்றி ஒருவர் பொய் உரைப்பார் ஆயின் அவருக்கு அவர் செய்த அறப்பயன்கள் கிட்டாது.


பிற செய்யாமை செய்யாமை” “
அறம் அல்லாதவற்றை செய்யக்கூடாது

”நன்று"
அப்படி பொய் சொல்லாது இருக்கும் அறத்தை ஆற்றி, அறம் அல்லாதவற்றை செய்யாது இருந்தால் அதுவே நன்மை பயக்கும். அறத்திற்கான பயனை ஒருவர் அனுபவிப்பார். 

நம்மில் பலர் பொய் சொல்வதே இல்லை என்கிறோம். ஆனால் அது உண்மையா? பெரும்பாலும் இல்லை. 1) நாம் மற்றவர்களிடம் பேசும் பொழுது அன்று நான் ஊரில் இல்லை அல்லது தொலைக்காட்சிப் பார்த்துக்கொண்டு இருக்கும் பொழுது ஒரு தொலைப்பேசி அழைப்பு வந்தால் வேறு வேலையாக இருக்கிறேன் என்று சிறு சிறு பொய்கள் சொல்கிறோம் 2) நான் ஒரு வீட்டிற்கு குடிப்புகுந்தேன். அந்த வீட்டில் குளிர்காலத்திற்கான அறையை சூடு செய்யும் வசதி சரியாக வேலை செய்யவில்லை. நீங்கள் ஏன் சொல்லவில்லை என்று என்னிடம் பேசியவரிடம் கேட்டேன். அவர் சொன்ன பதில், எனக்கு இப்படி ஒரு பிரச்சனை இருக்கு என்று தெரியாது என்றார். அதன் பிறகு பல நேரங்களில் கூறுவார் நான் பொய்யே சொல்ல மாட்டேன். பொய் சொன்னால் எனக்கு தூக்கம் வராது. ஒரு பொய் சொன்னால் நான் பாவமன்னிப்பு கேட்டாலே ஒழிய எனக்கு தூக்கமே வராது என்பார்.  ஒரு வருடம் கழித்து நான் அவ்வீட்டை விட்டு வெளியேரும் பொழுது அவரிடம் கேட்டேன், நீங்கள் இப்பிரச்சனையை சரி செய்து தரவில்லை. குறைந்தது வருவரிடமாவது இப்படி ஒரு பிரச்சனை இருக்கிறது என்று சொல்லிவிடுங்கள் என்று. அவர் சொன்னார், வருபவர் கேட்டால் நான் சொல்லிகிறேன். நான் சொன்னேன், நீங்கள் இப்படி மறைப்பது பொய்க்கு சமானம் என்று. அதற்கு அவர், ”அது எப்படி பொய்? நான் எல்லாவற்றையும் சொன்னால் யாரும் இவ்வீட்டிற்கு வரமாட்டார்கள்” என்றார். நான் கூறினேன், தெரிந்தே சொல்லாமல் இருப்பது மட்டும் பொய் அல்ல. தெரிந்து மறைப்பது பொய் தான். நீங்கள் பிரச்சனையை சரி செய்யுங்கள் அல்லது உண்மையை சொல்லிவிடுங்கள். பிறகு அவர் சரி என்று பிரச்சனையை சரி செய்தார். 

நாம் சொல்லும் சிறு சிறு பொய்களும் பிறருக்கு துன்பம் விளைவிக்காமல் இருக்கலாம். ஆனால் அது நமது பிள்ளைகளுக்குத் தவறான முன்னுதாரணமாக இருக்கும். இது போன்ற சின்ன சின்ன பொய்களே பெரிய பொய்கள் சொல்ல பழக்கத்தை கொடுக்கும்.  நம்மை பார்த்து நமது பிள்ளைகள் பொய் சொன்னால் அதற்கு நாம் தான் பொறுப்பு. அப்படி அவர்கள் சொன்னால் நமக்கு அறப்பயன் கிட்டாது. “குறள் 63 தம்பொருள் என்பதம் மக்கள் அவர்பொருள் தம்தம் வினையான் வரும்” என்பதை நினைவில் கொள்க. நமது பிள்ளைகளுக்கு நாம் எல்லாவிதத்திலும் நல்ல ஒரு முன் மாதிரியாக (role model) இருக்க வேண்டும். பொய் சொல்வதை காட்டிலும் உண்மை சொல்லித் தண்டனையை அனுபவிப்பதே சாலச் சிறந்தது.

நாம் மேலும் கவனிக்க வேண்டிய ஒரு சொல் ”பொய்யாமை ஆற்றின் அறம்”. திருவள்ளுவர் “செய்யின் அறம்” என்று கூறவில்லை. ஏனெனில் ஆற்றின் என்பது ஆறு என்ற வேர்சொல்லில் இருந்து வருவது. தன்னலமின்றி, பிறர்க்கென, பிற உயிர்களுக்கெனச் செய்வதை, அதையும் வலிந்து செய்யாமல் தன்னியல்போடு ஒன்றைச் செய்தலை “ஆற்றுதல்” என்று கூறலாம். 

நம்மிடம் யாரேனும் பொருள், பணம் என்று ஏதேனும் உதவி கேட்டால் பொய்யாமை பற்றிநின்று நாம் எல்லாவற்றையும் இழந்துவிடக் கூடுமே என்று இல்லறத்தில் இருப்போர் அஞ்சக்கூடும். ஆனால் அங்கு பொய் சொல்லி தட்டிக்கழிப்பதைவிட, தன்னால் முடிந்த உதவியை செய்தோ அல்லது உண்மையை சொல்லி கெட்டப்பேர் வாங்கலாம். ஏனெனில் வைத்துக்கொண்டே இல்லை என்று சொன்னால் அது மற்றவருக்கு தெரியாமல் போகாது. அது கண்டிப்பாக தெரியும். அது தெரியும் பொழுது நமக்கு கெட்டப்பெயர் தான் கிட்டும். மேலும் நமது நெஞ்சே நம்மை சுடும்.

மேலும், பிற செய்யாமை என்கிறார். செய்ய கூடாதவற்றை கண்டிப்பாக செய்யாதே. அறம் அல்லாதவற்றை ஒருவர் செய்வார் ஆயின் அவர் அறத்தில் இருந்து வழுவுகிறார் என்று அர்த்தம்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
பொய்யாமை பொய்யாமை ஆற்றின் - ஒருவன் பொய்யாமையையே, பொய்யாமையையே செய்ய வல்லவனாயின், பிற அறம் செய்யாமை செய்யாமை நன்று - அவன் பிற அறங்களைச் செய்யாமையே செய்யாமையே நன்று (அடுக்கு இரண்டனுள் முதலது இடைவிடாமை மேற்று, ஏனையது துணிவின் மேற்று. 'பல அறங்களையும் மேற்கொண்டு செய்தற்கு அருமையால் சில தவறின் குற்றப்படுதலின், அவை எல்லாவற்றின் பயனையும் தானே தரவற்றாய இதனையே மேற்கொண்டு தவறாமல் செய்தல் நன்று 'என்பார், 'செய்யாமை செய்யாமை நன்று' என்றார்.இதனை இவ்வாறு அன்றிப் 'பொய்யாமையைப் பொய்யாமல் செய்யின் பிற அறம் செய்கை நன்று',எனப் பொழிப்பாக்கி, 'பொய் கூறின் பிறவறம் செய்கை நன்றாகாது' என்பது, அதனால் போந்த பொருளாக்கி உரைப்பாரும் உளர். பிற அறங்களெல்லாம் தரும் பயனைத் தானே தரும் ஆற்றலுடைத்து என மறுமைப்பயனது மிகுதி இவை மூன்று பாட்டானும் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
பொய்யாமையைப் பொய்யாமல் செலுத்துவனாயின் பிற அறங்களைச் செய்தல் நன்றாம்; அல்லது தீதாம்.

மு.வரதராசனார் உரை
பொய்யாமை ஆகிய அறத்தை உண்மையாகவே போற்றி வாழ முடிந்தால் மற்ற அறங்களைச் செய்தலும் நல்லது ஆகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
பொய் சொல்லாமல் ஒருவன் வாழ்ந்தால் பிற அறங்களைச் செய்யாமல் இருப்பதுகூட, அவனுக்கு நல்லதாகிவிடும்.

பொய்யாமை அன்ன புகழில்லை எய்யாமை

குறள் 296
பொய்யாமை அன்ன புகழில்லை எய்யாமை
எல்லா அறமுந் தரும்
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், வாய்மை]

பொருள்
பொய்யாமை - poyyāmai   n. id + id. 1.Being truthful; பொய் சொல்லாமை. பொய்யாமையன்ன புகழில்லை (குறள், 296). 2. Impartiality;நடுநிலைமை. பொய்யாமை நுவலுநின் செங்கோல்(கலித். 99).

அன்ன - அத்தன்மையானவை; ஓர் அஃறிணைப் பன்மைக்குறிப்பு வினைமுற்று; ஓர்உவமஉருபு.

புகழ் - துதி; கீர்த்தி; அருஞ்செயல்; அகத்தி; வாகை

இல்லை - இருக்காது, தங்காது

எய்யாமை - அறியாமை

எல்லா - முழுதும்; விளிப்பெயர்; முன்னிலைப்பெயர்.

அறமும் - அறம்  - தருமம்; புண்ணியம் அறச்சாலை தருமதேவதை யமன் தகுதியானது; சமயம் ஞானம் நோன்பு இதம் இன்பம் தீப்பயன்உண்டாக்கும்சொல்.

தரும் - கொடுக்கும்

முழுப்பொருள்
பொய் சொல்லாமல் ஒருவன் தன் வாழ்வில் வாழ்வானென்றால் அவனுக்கு அதுப்போல புகழ்/பெருமை தருவது வேறில்லை. அந்த வாய்மையை அவன் வாழ்நாள் எல்லாம் கடைப்பிடிப்பான் என்றால் அவனை அறியாமலே அறம் அவனுக்கு தருகின்ற எல்லா பயனும் (தருமம் தலைகாக்கும்) வந்து சேரும்.

சமுதாயத்தை உயர்வு நோக்கி நகர்த்துகின்ற கருவிகள் இந்த அறங்கள். அதனால் தான் திருவள்ளுவர் இவற்றையெல்லாம் பல தடவை கூறுகிறார்.

மேலும்: அஷோக் உரை

ஒப்புமை
”வாய்மையின் வழா அது மன்னுயிர் ஓம்புநர்க்
கியாவதும் உண்டோ எய்தா அரும்பொருள்” (சிலப் 11:158-9)

“பொய்கடிந் தறத்தின் வாழ்வார்” (பெரிய.திருநீல.2)

பரிமேலழகர் உரை
பொய்யாமை அன்ன புகழ் இல்லை - ஒருவனுக்கு இம்மைக்குப் பொய்யாமையை ஒத்த புகழ்க் காரணம் இல்லை. எய்யாமை எல்லா அறமும் தரும் - மறுமைக்கு மெய் வருந்தாமல் அவனுக்கு எல்லா அறங்களையும தானே கொடுக்கும். ('புகழ்' ஈண்டு ஆகுபெயர். இல்லத்திற்குப் பொருள் கூட்டல் முதலியவற்றானும், துறவறத்திற்கு உண்ணாமை முதலியவற்றானும் வருந்தல் வேணடுமன்றே? அவ்வருத்தங்கள் புகுதாமல் அவ்விருவகைப் பயனையும் தானே தரும் என்பார், 'எய்யாமை எல்லா அறமும் தரும்' என்றார்.).

மணக்குடவர் உரை
பொய்யாமையை யுடையன் என்பதனோடு ஒத்த புகழ் வேறொன்றில்லை; பொய்யாமையானது அவனறியாமல் தானே எல்லா அறங்களையுங் கொடுக்குமாதலான்.

மு.வரதராசனார் உரை
ஒருவனுக்கு பொய் இல்லாமல் வாழ்தலை விடப் புகழ் நிலை வேறொன்றும் இல்லை, அஃது அவன் அறியாமலேயெ அவனுக்கு எல்லா அறமும் கொடுக்கும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
பொய் சொல்லாமல் இருப்பது போலப் புகழ் தருவது இல்லை. அது அவன் அறியாமலேயே அவனுக்கு எல்லாப் புண்ணியங்களையும் தரும்.

உள்ளத்தாற் பொய்யா தொழுகின்

குறள் 294
உள்ளத்தாற் பொய்யா தொழுகின் உலகத்தார்
உள்ளத்து ளெல்லாம் உளன்
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், வாய்மை]

பொருள்
உள்ளத்தால் - உள்ளம் - மனம்; உள்ளக்கருத்து; சொற்றொடரின்கருத்து; எண்ணம்; ஞானம்; அகச்சான்று; ஆன்மா; ஊக்கம்; முயற்சி; உல்லம்; உல்லமீன்வகை.

பொய் - மாயை; போலியானது; உண்மையல்லாதது; நிலையாமை; உட்டுளை; மரப்பொந்து; செயற்கை யானது; சிறுசிறாய்.

பொய்யாது  - போலியாக இல்லாமல்; செயற்கையாக இல்லாமல்;

ஒழுகின் - ஒழுகுதல் - நீர்பாய்தல்; நீர்ப்பொருள்சொட்டுதல்; ஓடுதல்; பரத்தல்; ஒழுங்குபடுதல்; நடத்தல்; நீளுதல்; வளர்தல்; போதல்; பெருகியோடுதல்.

உலகத்தார் - உலகிலுள்ளோர், உலகமக்கள்; உயர்ந்தோர் உலகப்பற்றுடையார்.

உள்ளத்துள் - உள்ளத்தினில் - உள்ளத்தின் உள்ளே

எல்லாம் - முழுதும்

உளன்  - அவர் நினைக்கும்படியாக வாழ்வார்

முழுப்பொருள்
உள்ளத்தினால் தன்னுடைய எண்ணங்களில் சொற்களில் முயற்சிகளில் செயல்களில் என்று எல்லாவற்றிலும் உண்மையாக பொய்யாக இல்லாமல் போலியாக இல்லாமல் நடந்துகொண்டால் (செயல்புரிந்தால்) அவர் உயர்ந்தோர் உள்ளங்களில் எல்லாம் நினைக்கப்படுவார் / போற்றப்படுவார்.

உலகில் பலர் உண்மையாக இருப்பார்கள். ஆனால் எல்லோரும் உயர்ந்தோரால் நினைக்கப்படுவதில்லை. ஆனால் அவர்களை பற்றிய நல்ல அபிப்ராயம் பிறர் மத்தியில் இருக்கும்.  இங்கே திருவள்ளுவர் ஒழுகின் என்று கூறுகிறார். ஒழுகுதல் என்றாலே வளர்தல் என்று பொருளும் உண்டு. ஆதலால் எவர் ஒருவர் உள்ளதினால் உண்மையாக இருந்து போலியாக இல்லாமல் தன் செயலினால் வளர்கிறாரோ (தானும் பயன்பெற்று பிறரும் பயன் பெறக்கூடியவகையில் வாழ்கிறாரோ) அவரை உயர்ந்தோர் (சான்றோர்) தங்களின் மனதால் நினைத்துப் போற்றுவர்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
உள்ளத்தால் பொய்யாது ஒழுகின் - ஒருவன் தன்னுள்ளத்திற்கேற்பப் பொய் கூறாது ஒழுகுவானாயின், உலகத்தார் உள்ளத்துள் எல்லாம் உளன் - அவன் உயர்ந்தோர் உள்ளத்தின்கண் எல்லாம் உளனாம். ('உள்ளத்தால்' என்பது வேற்றுமை மயக்கம். பொய் கூறாது ஒழுகுதலாவது மெய் கூறி ஒழுகுதல் அவனது அறத்தினது அருமை நோக்கி உயர்ந்தோர் எப்பொழுதும் அவனையே நினைப்பர் என்பதாம். இதனான் இம்மைப்பயன் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
தன்னெஞ்சினாற் பொய்யை நினையாது ஒழுகுவனாயின் உலகத்தார் நெஞ்சினுளெல்லாம் உளனாவான் இது பொய்யை நினையாதாரை எல்லாரும் போற்றுவாரென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
ஒருவன் தன் உள்ளம் அறியப் பொய் இல்லாமல் நடப்பானானால் அத்தகையவன் உலகத்தாரின் உள்ளங்களில் எல்லாம் இருப்பவனாவான்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
உள்ளம் அறியப் பொய் சொல்லாமல் ஒருவன் வாழ்ந்தால் அவன் உயர்ந்தவர் உள்ளத்துள் எல்லாம் குடி இருப்பான்.

பொய்மையும் வாய்மை யிடத்த

குறள் 292
பொய்மையும் வாய்மை யிடத்த புரைதீர்ந்த 
நன்மை பயக்கும் எனின்
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், வாய்மை]

பொருள்
பொய்ம்மையும் - பொய்மை - poymai   s. Falsehood, falsity, பொய். 2. Unreality, illusion, மாயம். 3. That which is counterfeit, artificial, கரவடம். (p.)

வாய்மை - vāymai   n. id. 1. Word;சொல். சேரமான் வாரா யெனவழைத்த வாய்மையும்(தனிப்பா. i, 97, 19.) 2. Ever-truthful word;தப்பாதமொழி. பொருப்பன் வாய்மை யன்ன வைகலொடு (கலித். 35). 3. Truth; உண்மை. வாய்மையெனப் படுவ தியாதெனின் (குறள், 291). 4.(Buddh.) Sublime truths, numbering four,viz., tukkam, tukkōṟpatti, tukka-nivāraṇam,tukka-nivāraṇa-mārkkam; துக்கம் துக்கோற்பத்தி துக்கநிவாரணம் துக்கநிவாரணமார்க்கம் எனநால்வகைப்பட்ட பௌத்தமத உண்மைகள். ஒன்றிய வுரையே வாய்மை நான்காவது (மணி. 30, 188).5. Strength; வலி. (சூடா.)

இடத்த - இடத்தல் - பிளவுபடுதல்; உரிதல் தோண்டுதல் பிளத்தல் பெயர்த்தல் குத்தியெடுத்தல்; உரித்தல்

புரை - குற்றம்; உட்டுளைப்பொருள்; குரல்வளை; விளக்குமாடம்; உள்ளோடும்புண்; கண்ணோய்வகை; பொய்; களவு; இலேசு; மடிப்பு; கூறுபாடு; வீடு; ஆசிரமம்; தேவாலயம்; அறை; பெட்டியின்அறை; மாட்டுத்தொழுவம்; இடம்; ஏகதேசம்; பூமி; பழைமை:ஒப்பு; உயர்ச்சி; பெருமை.

தீர் - tīr   VI. v. t. finish, complete, முடி; 2. accomplish, perfect, பூர்த்தியாக்கு; 3. settle, decide, தீர்மானி; 4. expiate (as sin), cure (as sickness), allay (as thirst) நீக்கு.

தீர்-தல் - tīr-   4 v. [T. tīru, K. tīr, M.tīruka.] intr. 1. [Tu. tīruni.] To end, expire,vanish; உள்ளதொழிதல். 2. To be completed,finished, consummated; முற்றுப்பெறுதல் வேலைதீர்ந்துவிட்டது. 3. To separate; to leave; tocease, as pain or disease; to be cleared up, as adoubt; to be freed, as from a curse or its effects;நீங்குதல். திருவினைத் தீராமை யார்க்குங் கயிறு (குறள்482). 4. To go, proceed; போதல் (பிங்.) 5.To be absent, non-existent; இல்லையாதல். பாய்தூதிப் படர்தீர்ந்து (கலித். 66). 6. To die, perish;அழிதல். சென்று தீர்வன வெனைப்பல கோடியுஞ்சிந்தி (கம்பரா. முதற்போர். 238). 7. To pass; tobe spent; கழிதல் சிலதினங்க டீர்ந்துழி (கம்பரா.திருவவ. 43). 8. To be exhausted, used up;செலவாய்ப்போதல். கைப்பணமெல்லாம் தீர்ந்தது.ஆயிரயோசனையாழமுந் தீர (கம்பரா. சேதுபந். 45). 9.To belong absolutely; உரிமையாதல். திருமகட்கேதீர்ந்தவாறென்கொல் (திவ். இயற். 1, 42). 10. Tobe determined, decided; நிச்சயித்தல் தீர்ந்த

தீர்ந்த -

நன்மை - நலம்; பயன்; உதவி; சிறப்பு; நன்னெறி; நற்குணம்; ஆக்கம்; நற்செயல்; நல்வினை; வாழ்த்துமொழி; மிகுதி; மேம்பாடு; புதுமை; அழகு; நல்லருள்; காண்க:நன்மையாதல்.

பயக்கும் - விளைதல்; உண்டாதல்; பலித்தல்; கிடைத்தல்; படைத்தல்; பெறுதல்; கொடுத்தல்; பூத்தல்; இயற்றுதல்; நிறம்வேறுபடுதல்; அச்சமுறுதல்.

எனின் - என்றால், என்றுசொல்லின்; என்கையால்.

முழுப்பொருள்
வாய்மை என்றால் உண்மை. வாய்மைக்கு  நேர் எதிர்ச்சொல் என்றால் அது பொய்மையாகும். வாய்மை என்றால் எத்தகைய நிலையிலும் உண்மையை சொல்வது, உண்மையை அறத்தை கடைப்பிடிப்பது. அறத்தை பின்பற்றினால் வாழ்வில் சிறப்பு. அதனுடைய பலனும் நல்லவையாக இருக்கும். ஆதலால் வாய்மை சிறந்தது.

ஆனால் பொய்மையும் (பொய் சொற்களும், மாயச் சொற்களும்) வாய்மையின் சிறப்பை பெறும் ஒரு தருணம் ஒன்று உண்டு. அது எதுவெனில் எவ்வித குற்றமும் தராத (யாருக்கும் தீங்கு தராத) நன்மையை பயக்க சொல்லபடும் பொய். குறிப்பாக தீமையைப் போக்கி நன்மையை தரவேண்டும். 

இக்குறளில் முக்கியமான சொல்லாட்சி என்றால் “புரைதீர்ந்த நன்மை”. குற்றம் அல்லாத நன்மை என்பது முக்கியமாக மனதில் கொள்ள வேண்டும். ஒருவருக்கு நன்மையும் பிறருக்கு தீமையும் விளைவிக்குமாயின் அதனை செய்யக்கூடாது. மற்றொன்று வாய்மை யிடத்த என்று சொல்கிறார். வாய்மை தரும் சிறப்பை அத்தகைய பொய்யும் தரும். அவ்வளவே. வாய்மையும் பொய்யும் ஒன்றாகிவிடாது. பொய் அறமாகிவிடாது. 

சரி, எதற்காக பொய் சொல்கிறோம்? சுயநலம் (பேர், பணம் புகழ், வியாபாரம், வேலை), செய்த தவறை மறைத்தல் (ஏன் மறைக்கிறாய் என்று கேட்டால், நீ என்னை திட்டுவாய் அதனால் மறைத்தேன். ஒரு தவறை திருத்திக்கொள்ளாமல் மறுபடியும் மறுபடியும் செய்தால் திட்டத்தான் செய்வார்கள்), தீய நோக்கத்தில் (அடுத்தவர்க்கு கெடுதல் ஏற்பட), நகைச்சுவை, மற்றவர்களுக்கு உதவ (இது நன்மை பயக்கும் பொய்). 

ஆனால், யாருக்கும் தீமை தரவில்லை என்றால் (என்று நினைத்துக்கொண்டு) பொய் சொல்லலாம் என்பதற்கு இக்குறள் ஒரு உரிமம் (License) அல்ல. அவசியம், தேவை என்று ஆரம்பித்து இன்று எல்லாவற்றிக்கும் பொய் சொல்லிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள் பலர். உதாரணமாக வீட்டில் நீ சினிமாவிற்கு போனாயா என்று கேட்டால், இல்லை என்று பொய் சொல்லுவது. அலுவகத்தில் உடம்பு சரியில்லை என்று விடுமுறை எடுப்பது அடங்கும். 

தான் ஒரு சூழ்நிலையில் இருந்து தப்பிப்பதற்காக பொய் சொன்னால் அது சுயநலம். அது ஒருவகையில் கெடுதல் ஏனெனில் அந்த ஒரு தடவை தப்பித்துவிடலாம். ஆனால் பிற்காலத்தில் அதுவே பழக்கமாகி நாம் செய்த தவறை திருத்திக்கொள்ளாமல் தேங்கி நிற்போம். 

மேலும் 
குறள் 63
நம்மை பார்த்து நமது பிள்ளைகள் வளருகிறார்கள். ஆதலால் நாம் பொய் சொன்னால் நமது பிள்ளைகளும் பொய் சொல்வார்கள்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
புரை தீர்ந்த நன்மை பயக்கும் எனின் - பிறர்க்குக் குற்றம் தீர்ந்த நன்மையைப் பயக்குமாயின் , பொய்ம்மையும் வாய்மை இடத்த - பொய்ம்மைச் சொற்களும் மெய்ம்மைச் சொற்களின் பால ஆம். (குற்றம் தீர்ந்த நன்மை : அறம். அதனைப் பயத்தலாவது, கேடாதல் சாக்காடாதல் எய்த நின்றதோர் உயிர், அச்சொற்களின் பொய்ம்மையானே அதனின் நீங்கி இன்புறுதல். நிகழாதது கூறலும், நன்மை பயவாதாயின், பொய்ம்மையாம், பயப்பின், மெய்ம்மையானே என்பது கருத்து. இவை இரண்டு பாட்டானும் 'தீங்கு பயவாத நிகழ்ந்தது கூறலும், நன்மை பயக்கும் நிகழாதது கூறலும் மெய்ம்மை எனவும், நன்மை பயவாத நிகழ்ந்தது கூறலும், தீங்கு பயக்கும் நிகழந்தது கூறலும் பொய்ம்மை' எனவும் அவற்றது இலக்கணம் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
பொய்யும் மெய்யோ டொக்கும், குற்றந் தீர்ந்த நன்மையைப் பயக்குமாயின்.

மு.வரதராசனார் உரை
குற்றம் தீர்த்த நன்மையை விளைக்குமானால் பொய்யாச் சொற்களும் வாய்மை என்று கருதத் தக்க இடத்தைப் பெறும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
குற்றம் அற்ற நன்மையைத் தரும் என்றால் உண்மை சொல்ல வேண்டிய இடத்தில் பொய்யும் சொல்லலாம்.

Thirukkural - Management - Ethical Behavior
Life is an act of balancing. One of the specialties of Valluvar is to balance different and opposite concepts. Many Kurals fit in this category. When he tells about lies and the act of telling lies, he says, in Kura1 292, even telling a lie is acceptable, if that results in a gain for the person who tells and the 
person who receives.

Even a lie is truthful
If it does unsullied good.

If telling a lie is better than telling the truth in that particular context, telling a lie is acceptable to telling the truth. Telling a lie is acceptable, if that does  not do any harm to both the person who tells and the 
person who receives. There is no justification for telling a lie. But the context in which a lie is told justifies the act of telling a lie.

வாய்மை எனப்படுவது யாதெனின்

குறள் 291
வாய்மை எனப்படுவது யாதெனின் யாதொன்றும் 
தீமை இலாத சொலல்
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், வாய்மை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
வாய்மை - உண்மை; சொல்; தவறாச்சொல்; பௌத்தசமயஉண்மைகள்; வலி.
எனப்படுவது - என்பது
யாது? எனின் - எதுவென்றால்
யாது  - எது
ஒன்றும் - சிறிதும்
தீமை கொடுமை; குற்றம்; பாவச்செயல்; குறும்பு; இறப்பு; தீங்கு, கேடு, முதலியன
இலாத - இல்லாத
சொலல் - சொல்

முழுப்பொருள்
பொய் சொல்லாத மெய் (வாய்மை, உண்மை) என்பது என்னவென்றால் எக்காலத்திலும் பிறருக்கு (பிற உயிர்களுக்கு) மனதளவிலோ உடல் அளவிலோ சிறிதும் தீங்கு விளைவிக்காத சொற்களை பேசுதல் என்பதாகும்.

உதாரணம்:
வலைதளங்களில் இப்புராணக் கதையை படித்தேன். இது உண்மையான கதை என்று சொல்ல முடியாது. ஆனால் மைய கருத்து, இக்குறளை ஒத்தியே இருக்கிறது.

ஒரு கிராமத்தில் சன்னியாசி ஒருவர் வாழ்ந்து வந்தார். அவர் எப்போதுமே உண்மையே பேசுவார். அவர் வசித்த தெருவழியே ஒரு நாள் ஒரு பசுமாடு ஓடியது. சில வினாடிகளில் அந்த வழியே மனிதன் ஒடி வந்தான். ஓடி வந்த மனிதன்,ஐயா,"இந்த வழியே ஒரு பசுமாடு ஓடியதா" என்று கேட்டான். எப்போதும் உண்மையே பேசும் குரு, மாடு இந்த வழியே சென்றது என்பதைச் சுட்டிக் காட்டினார். மனிதனும் மாடு சென்ற வழியே ஓடினான். தொலைவில் மறைந்து கொண்டிருந்த மாட்டைக் கண்டதும் அந்த மனிதன் அதை வெட்டிவிட்டான். காரணம் அவன் ஒரு கசாப்புக்கடைக்காரன். வெட்டுண்டு கீழே விழந்த மாடு இறக்குமுன் கசாப்புக்கடைக்காரன் தப்பிச் சென்ற, தன்னை அவனிடமெ காட்டிக் கொடுத்த சன்யாசியை சபித்தது. பல வருடங்கள் சென்று சன்யாசி மரணமடைந்தான். ஊர் மக்கள் உண்மையே பேசியவர் இவர். இவர் ஆத்மா சொர்க்கத்தில் வாழும் என்று புகழ்ந்தனர். ஆனால், சன்யாசியின் ஆன்மாவை எடுத்துச் சென்றவர்கள் யமதூதுவர்கள்,இது சன்யாசிக்குக் கூடமிகவும் அதிர்ச்சியாக இருந்தது. யமன் முன் நீதி கோரி நின்ற சன்யாசி நான் என்ன பாபம் செய்தேன்? என்றார். நீர் ஒரு பொய் சொன்னீர். அதனால் பாபம் செய்து இங்கு வந்துள்ளீர். ஒரு பசுமாட்டைத் தேடி வந்தவனிடம் அது இருக்குமிடத்தை நீர் காட்டினீர் என்றான் யமதர்மன். நான் பார்த்த உண்மையைத்தானே சொன்னேன். அது எப்படி பொய்யாகும் என்று வாதிட்டார் சன்யாசி. பார்த்ததை எல்லாம் அப்படியே சொல்வது வாய்மை அல்லது உண்மையாகிவிடாது. பிறருக்குத் துன்பம் நேராமல் பேசப்படும் சொற்கள்தான் உண்மை அல்லது சத்யம் எனப்படும் என்றான் யமதர்மன். நீர் பேசிய வார்த்தையால் உயிருக்குத் தப்பிவந்த வாயில்லாத ஜந்து ஒன்று கொடுரமாக மரணமடைந்தது. அதன் சாபம் உம்மைப் பீடித்தது. மாடு எங்கே என்று கேட்டவனிடம் நீ யார்? எதற்காக மாட்டை விரட்டுகிறாய் என்று கேட்டிருந்தால் அது விவேகம். அதைத் தெரிந்து கொண்டு மாட்டுக்குத் தீமை வராமல் பதில் கூறியிருந்தால் அதுவே வாய்மை என்றான் யமதர்மன்.

மேலும்: அஷோக் உரை

பரிமேலழகர் உரை
[அஃதாவது மெய்யினது தன்மை. பெரும்பான்மையும் காமமும் பொருளும் பற்றி நிகழ்வதாய பொய்ம்மையை விலக்கலின் , இது 'கூடா ஒழுக்கம்' , 'கள்ளாமை' களின் பின் வைக்கப்பட்டது.)

வாய்மை எனப்படுவது யாது எனின் - மெய்ம்மை என்று சிறப்பித்துச் சொல்லப்படுவது யாது என்று வினவின், தீமை யாதொன்றும் இலாத சொலல் - அது பிறிதோருயிர்க்குத் தீங்கு சிறிதும் பயவாத சொற்களைச் சொல்லுதல். ('தீமை யாதொன்றும் இலாத' என இயையும். 'எனப்படுவது' என்பது 'ஊர் எனப்படுவது உறையூர்' என்றாற் போல நின்றது. இதனான் நிகழ்ந்தது கூறல் என்பது நீக்கப்பட்டது. அது தானும், தீங்கு பயவாதாயின் மெய்ம்மையாம் : பயப்பின் பொய்ம்மையாம் என்பது கருத்து.).

மணக்குடவர் உரை
பொய் சொல்லாத மெய்யென்று சொல்லப்படுவது யாதென்று வினவின், பிறர்க்கு யாதொன்றானும் தீமை பயவாத சொற்களைச் சொல்லுதல், வாய்மை யாது என்றார்க்கு இது கூறப்பட்டது.

மு.வரதராசனார் உரை
வாய்மை என்று கூறப்படுவது எது என்றால், அது மற்றவர்க்கு ஒரு சிறிதும் தீங்கு இல்லாத சொற்களைக் சொல்லுதல் ஆகும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
உண்மை என்று சொல்லப்படுவது எது என்றால், எவர்க்கும் எத்தகைய தீங்கையும் தராத சொற்களைச் சொல்வதே ஆகும்.

Thirukkural - Management - Truthfulness
“Truthful,” according to Oxford Advanced Learner's Dictionary (1996, p. 128 1), “is honest in what he or she says, never lying.” Truth does not need any support as it stands on its own. Telling lies is very difficult, as telling lies demands consistency in the person who tells them. Truth has just one form and that is always the same. Lie has many forms. Lie is personal  whereas truth is universal. In spite of the merits of telling the truth, we prefer falsehood to truth. Hence, Valluvar insisted on the need to be truthful. Kurals stresses the merits of  truthfulness with the help of five Kurals.

Truthfulness, according to Valluvar, is speaking words that do not have any malice towards others or do any harm to others. Truthfulness, as suggested in Kural 291, is any speech that does not have any negative impact.

Truthfulness may be described as utterance
Wholly devoid of ill.

Harmful words always hurt. There is a connection between falsehood and harmful words. A person who is truthful never uses harmful words. Speaking without hurting others is truthfulness.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
The real meaning of Honesty/Integrity are the thoughts, words and deeds(Actions) that doesn't hurt anyone or any organism and negatively affect anything (including environment) in this world. 

Questions that I ask to the kid
What is Integrity?

தன்நெஞ் சறிவது பொய்யற்க

குறள் 293
தன்நெஞ் சறிவது பொய்யற்க பொய்த்தபின் 
தன்நெஞ்சே தன்னைச் சுடும்
[அறத்துப்பால், துறவறவியல், வாய்மை]
(For meaning in English, scroll to the bottom of this post)

பொருள்
தன் நெஞ்சு - தன்னுடைய மனம்/ நெஞ்சம் (பிறர் அறியாதது)
அறிவது - அறிந்துக்கொள்வது / அறிவது / தெளிந்துக்கொள்வது / உண்மையானது
பொய்யற்க - (அதனை) பிறர் அறியவில்லையே என்று எண்ணி பொய்யினை கூறாதே
பொய்த்தபின் - மீறி பொய் சொன்னால், அதன் பின்
தன் நெஞ்சே - தன்னுடைய நெஞ்சமே
தன்னைச் சுடும் - குற்ற உணர்ச்சியால் தன்னை சுட்டெரிக்கும் நெருப்பாக ஆகிவிடும்

முழுப்பொருள்
பல உண்மைகள் எல்லோருக்குமே தெரிந்து இருக்கும். ஆதலால் பொய் சொன்னாலும் மற்றவர்கள் சுட்டிக்காட்டி தகுந்த தண்டனை கொடுத்து ஒருவனை அழித்து விடுவர்.

ஆனால் பிறருக்கு தெரியாத சில உண்மைகள் தனக்கு மட்டும் தெரிந்த சில உண்மைகள் பல நேரம் அமையும். குறிப்பாக குடும்பங்களில், அலுவலங்களில், நட்பு வட்டாரத்தில். அத்தகைய நேரங்களில் பிறருக்கு தெரியாதே எனக்கு மட்டுமே தெரிந்த உண்மையாயிற்றே என்று எண்ணாமல் உண்மையை சொல்லுக. பொய்யை சொல்லாதே, உண்மையை மறைக்காதே.

மீறி உண்மையை மறைத்தாலோ பொய்யை கூறினாலோ, பொய் சொன்னாதற்காக தன்னுடைய மனமே தன்னை நெருப்பாய் சுட்டு எரித்து விடும். மன நிம்மதியை அழித்து விடும்.

ஆக வாய்மை மட்டும் மொழிக.


குற்றமுள்ள நெஞ்சு குறுகுறுக்கும்” என்ற சொலவாடையை நினைவில் கொள்க

அறநெறிச்சாரப்பாடல் (206),
தன்னைத்தன் நெஞ்சம் கரியாகத் தானடக்கிற் 
பின்னைத்தான் எய்தா நலனில்லை” என்று இதே கருத்தை ஒட்டி கூறுகிறது.

“அறிகரி பொய்த்தலின் ஆகுமோ வதுவே” (நற் 196:9)
“அறிகரி பொய்த்தல் ஆன்றோர்க் கில்லை” (குறுந் 184:1)

மேலும்: அஷோக் உரை

"Above all, do not lie to yourself." — Fyodor Dostoyevsky

வசுஷேணர் மண்ணிலிருந்து எழுந்து மூச்சுலகை அடைந்தபோது விம்மி அழுதுகொண்டிருந்தார். மூச்சுலகில் அவரை எதிர்கொண்ட கந்தர்வனாகிய சுகாலன் “அழுதபடிதான் நீங்கள் இங்கு வரமுடியும் அரசே, வருக!” என வரவேற்றான்.நான் ஏன் இத்தனை துயர்கொண்டிருக்கிறேன்?” என்று வசுஷேணர் கேட்டார். “நீங்கள் காம்பு கனிந்து உதிரவில்லை” என்று சுகாலன் சொன்னான். “ஏன்?” என்று வசுஷேணர் மீண்டும் கேட்டார். “களம்கொண்டு செல்லும் அம்புகள் முற்றொழியாமல் பாசறை திரும்புபவர்களுக்கு போர் முடிவதேயில்லை” என்றான் சுகாலன். அவர் பெருமூச்சுடன் “என்னால் எதையும் வகுத்துக்கொள்ள முடியவில்லை” என்றார்.
.......
.......
"ஆற்றல்மிக்க எண்ணக்குவையென இங்கிருந்தீர், வசுஷேணரே. அங்கே உங்களில் ஒரு துளியே வெளிப்பட்டது. எஞ்சியவை இங்கு மீண்டன. அவற்றின் எடையே இங்கு உங்கள் இருப்பு.”

“ஆனால் நான் பெரும்வில்லவனாக இருந்தேன். கல்விப்பெருமையும் கொடைச்சிறப்பும் கொண்டிருந்தேன்” என்று வசுஷேணர் சொன்னார். “மண்ணிலுள்ள அத்தனை விதைகளும் காடென்று எழும் வாய்ப்புள்ளவையே. கோடிகளில் சிலவே முளைத்தெழுந்து கிளைபரப்பி பூத்துக் காய்த்து காடாகின்றன” என்றான் சுகாலன். “முளைக்காதவை தெய்வங்களால் கைவிடப்பட்டவை.” வசுஷேணர் சினத்துடன் “நான் உலகை வெல்லும் ஆற்றல் கொண்டிருந்தேன்” என்று கூவியபின் அச்சொல்லின் வெறுமையை உணர்ந்து பெருமூச்சுவிட்டார்.
===
மேற்சொன்ன வரிகளை வாசித்தால் நமக்கு மற்றொன்றும் புரியும். நாம் நமது முழு ஆற்றலுக்கு செயல்புரியவில்லை என்றால், பின்னாநாட்களில் நாம் வருந்துவோம்

பரிமேலழகர் உரை
தன் நெஞ்சு அறிவது பொய்யற்க - ஒருவன் தன் நெஞ்சு அறிவது ஒன்றனைப் பிறர் அறிந்திலர் என்று பொய்யாதொழிக,பொய்த்தபின் தன் நெஞ்சே தன்னைச் சுடும் - பொய்த்த தாயின் அதனை அறிந்த தன் நெஞ்சே அப்பாவத்திற்குக் கரியாய் நின்று, தன்னை அதன் பயனாய துன்பத்தை எய்துவிக்கும். (நெஞ்சு கரியாதல் "கண்டவர் இல்லென உலகத்துள் உணராதார் - தங்காது தகைவின்றித் தாம் செய்யும் வினைகளுள் - நெஞ்சு அறிந்த கொடியவை மறைப்பவும் மறையாவாம் - நெஞ்சத்திற் குறுகிய கரி இல்லை ஆகலின்" (கலித்.நெய்தல்.8) என்பதனானும் அறிக. பொய் மறையாமையின், அது கூறலாகாது என்பது இதனான் கூறப்பட்டது.).

மணக்குடவர் உரை
தன்னெஞ்சினாற் பொய்யை நினையாது ஒழுகுவனாயின் உலகத்தார் நெஞ்சினுளெல்லாம் உளனாவான். இது பொய்யை நினையாதாரை எல்லாரும் போற்றுவாரென்றது.

ஞா. தேவநேயப் பாவாணர் உரை
தன் நெஞ்சு அறிவது பொய்யற்க- ஒருவன் தன் நெஞ்சு அறிந்த தொன்றைப் பிறர் அறியவில்லை யென்று கருதிப்பொய் சொல்லா தொழிக; பொய்த்தபின் தன் நெஞ்சே தன்னைச்சுடும்-பொய் சொன்னானாயின், அதனை யறிந்த தன் நெஞ்சே தான் செய்த தீவினைக்குச் சான்றாக நின்று தன்னைக் குற்றஞ் சாட்டித் துன்புறுத்தும்.

"நெஞ்சை யொளித்தொரு வஞ்சக மில்லை." (கொன்றை.54) முக்கரணவினைக ளெல்லாவற்றையும் நெஞ்சு அறிவதனாலேயே அதற்கு மனச்சான்று என்று பெயர். மனச்சான்று உடனிருந்துரைக்கவும் அதை மறுத்துப் பொய் சொல்வது கொடிய தென்பதை யுணர்த்தவே, "நெஞ்சாரப் பொய்தன்னைச் சொல்ல வேண்டாம்." என்றார் உலகநாதர். 'சுடும்' என்றதினால், மனச்சான்று குத்தியுணர்த்தி மன நோவை யுண்டுபண்ணுவது மட்டுமன்றி, தெய்வச் சான்றாக நின்று வெளிப்படுத்தி அரசன் தண்டனையையும் அடைவிக்கும் என்பது பெறப்படும்.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை
பொருள்: தன்னெஞ்சு அறிந்தது பொய்யற்க - தன் மனச் சான்று அறிந்ததனை அறிந்ததற்கு மாறாகக் கூறற்க ; பொய்த்த பின் தன் நெஞ்சே தன்னை சுடும் - அறிந்ததற்கு மாறாகக் கூறிய பின்னர்த் தன் மனச்சான்றே தன்னை வருத்தும்.

அகலம்: தன் மனச்சான்று அறிந்ததை அறிந்தபடியே கூறுதல் வாய்மை என்றும், அறிந்ததற்கு மாறாகக் கூறுதல் பொய்ம்மை என்றும், பொய்ம்மை கூறுவதால் இன்னது விளையு மென்றும் கூறினார். ‘நெஞ்சு’ ஆகு பெயர், அதன் சான்றுக்கு ஆயினமையால். மனச் சான்று - மனத்தின்கண் சான்றாய் நிற்கும் அறிவு. முந்திய உரையாசிரியர்கள் பாடம் ‘அறிவது’. ‘அறிந்தது’ என்பது பொருத்தமான பொருளைத் தருதலானும், இன்னோசை பயத்தலாலானும், அதுவே ஆசிரியர் பாடம் எனக் கொள்ளப்பட்டது. பரிமேலழகர் இக் குறளை மூன்றாங் குறளாகவும், இரண்டு, மூன்றாம் குறள்களை முறையே ஒன்று, இரண்டாம் குறள்களாகவும் கொண்டனர். இக் குறள் வாய்மைக்கு விதி கூறுகின்றமையாலும், இரண்டு மற்றும் மூன்றாம் குறள்கள் முறையே வாய்மைக்கு விலக்கும் பொய்மைக்கு விலக்கும் கூறுகின்ற மையாலும் இது முதற் குறளாகவும், அவை இரண்டு, மூன்றாம் குறள்களாகவும் அமைக்கப்பட்டன.

கருத்து:தன் மனச்சான்று அறிந்ததை அறிந்தபடி வெளியிடுதல் வாய்மை.

மு.வ உரை
ஒருவன் தன் நெஞ்சம் அறிவதாகிய ஒன்றைக்குறித்துப் பொய்ச் சொல்லக்கூடாது, பொய் சொன்னால் அதைக்குறித்துத் தன் நெஞ்சமே தன்னை வருத்தும்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
பொய் என்று உள்ளம் உணர்த்துவதைச் சொல்ல வேண்டா. சொன்னால், அதைப் பொய் என்று உலகு அறிய நேரும்போது தன் மனமே தன்னைச் சுடும்

குறட் கருத்து  (நன்றி: திரு. தமிழ்க்கடல் நெல்லை கண்ணன்)
பொய்  கூறி  வாழ்ந்திடலாம்  என்று  எண்ணும்
             பொறுப்பற்றோர் தனைப் பார்த்து  வள்ளுவரும்
சொல்கின்றார்  ஒரு  செய்தி  ஆகா   ஆகா
             சோர  உணர்வுள்ளோர்கள்  உணர்வதற்காய்
எல்லார்க்கும்  தெரியாதே  பொய்கள்  சொல்லி
             ஏய்த்ததுவாய்  நினைக்கின்றீர் அய்யோ  பாவம்
உள்ளம்  உம்  உள்ளம்  அப்பொய்யைக்  கொண்டு
             உமைச் சுட்டு  உமைச்சுட்டுக்  கொன்றே  போடும்

Thirukkural - Management - Ethical Behavior
Valluvar would have anticipated that people would take undue advantages of his thought in Kural 291 
and has warned us immediately with another Kural, 293. The Kural says: 

Lie not against your conscience 
Lest it burn you.

One should not tell harmful or hurtful lies by deliberately knowing that that sort of lie would cause trouble for both the person who tells and the person who receives. That sort of lie disturbs the conscience of the person who tells. If we tell a lie consciously,  our consciousness will hurt us forever. In other words, telling a lie should not make us feel guilty. If telling a lie ends in regret for the person, that act becomes unethical.

Let us be honest with ourselves as we are
living our life.

English Meaning - As I taught a kid - Rajesh
Your heart knows the lies that your saying, your insincerity, your dishonesty etc. Hence, don't tell lies, don't be dishonest, don't be insincere because your heart itself will burn you with guilt. You cannot escape from your heart/conscience

Questions that I ask to the kid
1) What will burn your heart?
2) Your heart knows it is wrong. What should you do or don't do? why?
3) Your heart doesn't knows it is wrong. What should you do or don't do? why?

மனத்தொடு வாய்மை மொழியின்

குறள் 295
மனத்தொடு வாய்மை மொழியின் தவத்தொடு 
தானஞ்செய் வரின் தலை
[அறத்துப்பால், துறவறவியல்,  வாய்மை ]

பொருள்
மனம் - நெஞ்சம்; எண்ணம்; விருப்பம்; இந்துப்பு.

மனத்தொடு - மனதுடன்

வாய்மை - உண்மை; சொல்; தவறாச்சொல்; பௌத்தசமயஉண்மைகள்; வலி.

மொழி - சொல்; கட்டுரை; சொற்றொகுதி; பேச்சுமுறை; வாக்குமூலம்; பொருள்; மணிக்கட்டு, முழங்கால், கணுக்கால்முதலியவற்றின்பொருத்து; மரக்கணு.

மொழியின் - மொழிதல் - சொல்லுதல்

தவம் - பற்றுநீங்கியவழிபாடு; புண்ணியம்; இல்லறம்; கற்பு; தோத்திரம்; தவத்தைப்பற்றிக்கூறும்கலம்பகஉறுப்பு; வெப்பம்; காட்டுத்தீ.

தவத்தொடு - தவத்துடன் 

தானம் - இடம்; இருப்பிடம்; பதவி; கோயில்; இருக்கை; சக்தி; துறக்கம்; செய்யுட்பொருத்தத்தில்வரும்நிலைகள்; எழுத்துப்பிறக்குமிடம்; எண்ணின்தானம்; நன்கொடை; யானைமதம்; நால்வகைஉபாயத்துள்ஒன்றாகியகொடை; குளித்தல்; இசைச்சுரம்; சாதகசக்கரத்திலுள்ளவீடு; ஆற்றலில்சமமாயிருக்கை; இல்லறம்; மகரவாழை.

செய்தல் - இயற்றுதல்; உண்டாக்கல்; சம்பாதித்தல்; ஒத்தல்

செய்வரின் - செய்பவரை விட 

தலை - சிரம்; முதல்; சிறந்தது; வானம்; இடம்; உயர்ந்தோன்; தலைவன்; உச்சி; நுனி; முடிவு; ஒப்பு; ஆள்; தலைமயிர்; ஏழாம்வேற்றுமைஉருபு; ஓர்இடைச்சொல்; மேலே; தபால்கடிதத்தில்ஒட்டும்முத்திரைத்தலை; தலையோடு.

முழுப்பொருள்
ஒருவன் தனது மனதோடு பொருந்திய உண்மைகளை மட்டும் பேச கூடியவனானால் அவன் தவத்தோடு தானமும் சேர்த்து செய்பவர்களை விட உயர்ந்தவன் ஆவான். 

தவம் செய்வது உயர்ந்தது, தானம் செய்வதும் உயர்ந்தது. இவை இரண்டும் சேர்ந்தாலும் அதை விட சிறந்தது வாய்மை என இவ்வெளிய குறளின் மூலம் வாய்மையை சிறப்பை நிறுவுகிறார் வள்ளுவர். 

மனத்தொடு வாய்மை இருப்பதால் தான் தன்னெஞ்சே தன்னைச் சுடும் என்று கூறியுள்ளார்.

ஒப்புமை
”தானம் தவம் இரண்டும்” (குறள் 19)
“தவமெளிது தானம் அரிது” (ஏலாதி 3)
“தவத்தொடு தானம்” (அறநெறி 143)

“வாய்மை யுடைமை வனப்பாகும் - தீமை
மனத்தினும் வாயினும் சொல்லாமை மூன்றும்
தவத்தில் தருக்கினார் கோள்” (திரி 78)

"Above all, do not lie to yourself." — Fyodor Dostoyevsky

பரிமேலழகர் உரை:
மனத்தொடு வாய்மை மொழியின் - ஒருவன் தன்மனத்தொடு பொருந்த வாய்மையைச் சொல்வானாயின், தவத்தொடு தானம் செய்வாரின் தலை - அவன் தவமும் தானமும் ஒருங்கு செய்வாரினும் சிறப்புடையன். (மனத்தொடு பொருந்துதல் - மனத்திற்கு ஏறுதல். புறமாகிய மெய்யால் செய்யும் அவற்றினும் அகமாகிய மனம் மொழிகளால் செய்யும் அது பயனுடைத்து என்பதாம்.).

மணக்குடவர் உரை
தன்னெஞ்சினாற் பொய்யை நினையாது ஒழுகுவனாயின் உலகத்தார் நெஞ்சினுளெல்லாம் உளனாவான். இது பொய்யை நினையாதாரை எல்லாரும் போற்றுவாரென்றது.

மு.வரதராசனார் உரை
ஒருவன் தன் மனதோடு பொருந்த உண்மை பேசுவானானால் அவன் தவத்தேடு தானமும் ஒருங்கே செய்வாரை விடச் சிறந்தவன்.

சாலமன் பாப்பையா உரை
உள்ளம் அறிய உண்மை பேசுபவன், தவமும் தானமும் செய்பவரைக் காட்டிலும் உயர்ந்தவன் ஆவான்.

காந்தியும் வாய்மையும் 
நம் தேச தந்தை என அழைக்கப்படும் காந்தி அவர்கள் , தனது வாழ்க்கை வரலாறுக்கு தலைப்பாகவே வாய்மை(சத்தியம்) வைத்துள்ளதன்  மூலம் வாய்மையின் சக்தியும் அதன் மேல் அவருக்கு இருந்த நம்பிக்கையும் புலப்படுகிறது .
வாய்மை ஒட்டிய சில காந்திய கருத்துகள்

*நீ கொண்டிருக்கும் உண்மையான கருத்திற்கு ஆதரவுஇல்லாமல் போனாலும் உண்மை உண்மையாகத் தானே இருக்கும்!

*உண்மை என்பது சுய ஆதாரம் கொண்டது. அதைமூடியிருக்கும் அறியாமை என்ற மூடியை விலக்கிவிட்டால், உண்மை பளீரெனப் பிரகாசிக்கும்.

*நீ மேற்கொள்ளும் செயல் உண்மையானதாகஇருந்தால் அது எந்த காலத்திலும் பாதிப்பைஏற்படுத்தாது.

*எத்தகைய ஆதரவுப் பிரசாரம் நடந்தாலும், பொய்மைஎப்போதும் உண்மையாகாது. அதுபோல, பிறர்கவனிக்கவில்லை என்றாலும் உண்மை எந்தநேரத்திலும் பொய்மையாகாது.

நன்றி : http://desamaedeivam.blogspot.in/2012/10/blog-post.html

யோகிராஜ் வேதாத்திரி மகரிஷி
நா - என்பது நாக்கு, அகம் - உள்ளம், இரிகம் - என்பது மனம்; இந்த மூன்றும் ஒன்றுபட்டு முரணில்லாமல் இயங்கக் காத்துக் கொள்ளும் ஒழுக்கமே நாகரிகம் என்பதாகும். நாகரிகம் எனும் ஒரு சொல் நா+அகம்+இரிகம் என்ற மூன்று சொற்களின் கூட்டு ஆகும். 
இந்த விளக்கத்தை வாய்மையென்ற தலைப்பில் 295-வது குறளில் கூறியுள்ளார்.

வ.உ.சிதம்பரனார் உரை
பொருள்: மனத்தொடு வாய்மை மொழியின் - (ஒருவன்) உள்ளத்தோடு பொருந்தி உண்மையைக் கூறின், தவத்தொடு தானம் செய்வாரில் தலை‡தவமும் தானமும் செய்பவருள் தலையானவன்.

அகலம்: பிந்திய ‘ஒடு’ உம்மைப் பொருளில் வந்தது. தானமும் என்பது உம்மை கெட்டு நின்றது.

கருத்து: மனத்தோடு கூடி வாய்மை மொழிவோன் அகத் துறவியினும் சிறந்தவன்.